دومین قانون، از ۳۳ قانون زندگی و کسبوکار، توی کتاب یادداشتهای یک مدیرعامل اینه: یاد بده تا استاد بشی!
تا حالا شده یه چیزی رو به کسی یاد بدی و حس کنی تازه اون مطلب واست جا افتاده؟ این دقیقا همون روشیه که خیلی از معروفترین ذهنهای دنیا ازش استفاده میکنن تا هر مهارتی رو تا مرحلهی استادی یاد بگیرن و توجهها رو به سمت خودشون جلب کنن.
اگه میخوای چیزی رو یاد بگیری در موردش بخون،
اگه میخوای بفهمیش در موردش بنویس
و اگه میخوای تو یه چیزی استاد شی اونو یادش بده.
Skin in the game یه اصطلاح انگلیسیه که معنی تحتاللفظیش میشه «پوست در بازی» و در واقع یعنی اینکه یه چیزی واسه از دست دادن داشته باشی که این همون معنی تعهده. اگه میخوای با سرعت بیشتری یاد بگیری باید پوستت رو بذاری تو بازی و این میتونه هر چیزی باشه، از پول گرفته تا اعتبار و آبروت.
میخوای در مورد بیزینس یک شرکت خاص بیشتر یاد بگیری؟ کمی از سهام اون شرکت رو بخر. میخوای در مورد رمزارزها یاد بگیری؟ برو یه مقداری رمزارز بخر. میخوای توی باشگاه رفتن استمرار داشته باشی؟ یه گروه تلگرامی با دوستات بزن و ورزشهایی که هر روز انجام میدی رو به اشتراک بذار. تو هر کدوم از این مثالها یا پولت و یا اعتبار اجتماعیت تو خطره.
این کار جواب میده چون رفتار آدما بیشتر تحت تاثیر انگیزهی از دست دادنه تا بدست آوردن. ما متنفریم از باختن. واسه همین اگه میخوای آدم خفنی بشی و چیز خفنی بسازی، پوستت رو بذار تو بازی!
این قانون همون چیزیه که ریچارد فاینمن، از تاثیرگذارترین فیزیکدانهای قرن بیستم، بهش اعتقاد داشت و معروف شده به قانون فاینمن: یاد بده تا استاد بشی!
منتشر کردن ایدههات تو رو مجبور میکنه که بیشتر یاد بگیری، شفافتر بنویسی و بهتر درکش کنی. منتشر کردن یه ویدئو تو رو مجبور میکنه که بیانت رو بهتر کنی و افکارت رو به طور واضح بیان کنی. اصلا واسه همینه که من خودم کانال یوتیوبم رو راه انداختم تا هر چیزی رو که یاد میگیرم، اونجا با بقیه به اشتراک بذارم. قطعا اولش سخته. شونصد بار دکمهی ضبط رو میزنی، کلی اوهوم اوهوم میکنی و با دستهای سرد و قلبی که توی دهنته، ویدئو رو آپلود میکنی؛ ولی بدون شک روز به روز بهتر میشی.
وقتی رو صحنه بازی کنی و کارتو توی معرض دید عموم انجام بدی، یه تعهدی توی خودت به وجود میاد که مجبورت میکنه اون کار رو به صورت مستمر انجام بدی تا وقتی که ماهر بشی.
قدم اول: یاد بگیر
اول مبحثی رو که میخوای یاد بگیری مشخص کن، دقیق و کامل در موردش تحقیق کن و سعی کن از زوایای مختلف اون مبحث رو درک کنی.
قدم دوم: به یه بچه یادش بده
جوری اون ایده رو بنویس که انگار داری به یه بچه توضیحش میدی. از کلمات کمتر، سادهتر و لازم استفاده کن.
قدم سوم: به اشتراک بذار
ایدهتو با بقیه در میون بذار. آنلاین پستش کن یا تو یه جمعی در موردش صحبت کن. یه کانال ارتباطیای پیدا کن که بتونی شفافترین فیدبکها رو بگیری.
قدم چهارم: مرور کن
فیدبکها رو مرور کن. آیا بقیه با توضیحی که دادی ایدهتو متوجه شدن؟ آیا میتونن همون ایده رو واسه خودت توضیح بدن؟ اگه نه، دوباره برو سراغ قدم اول و در غیر این صورت برو دنبال ایدهی بعدی.
اگه نتونی ایدههاتو در حد مفاهیم ابتدایی ساده کنی، پس هنوز واقعا اون ایده رو متوجه نشدی.
من بینهایت به این قانون اعتقاد دارم واسه همین ایدههامو توی کانال تلگرام fonij2002 با بقیه به اشتراک میذارم :)
