فونت نیما یک فونت انسانگرایانه و مدرن برای استفاده در نمایشگرهای دیجیتال است. این تایپوگرافی مدرن از حروف نگاری سنتی و خوشنویسی الهام گرفته است. نیما به عنوان یکی از اولین تایپفیسهای اومانیستی شناخته شده است، که حروف نگاری ادوارد جانستون در سال ۱۹۱۶ و حروف نگاری گیل سانس در سال ۱۹۲۸ الهام بخش بودهاند.
از سال ۱۹۷۶ به بعد، فونتهای انسانگرایانه مدرن، به ویژه طراحیهایی با خوانایی بالا، توجه و تقدیر طراحان را جلب کردهاند. فونتهای اومانیستی فارسی و عربی بیشتر بر پایهی خطوط نسخ یا ثلث ساخته شدهاند، که برخی از آنها دارای تغییرات ضخامت قابل توجهی هستند که در خوشنویسی ثلث به چشم میآید یا به صورت متناوب بر اساس زاویه قلم ضخیم و نازک میشوند.
فونت "نیما" جزئیات ریزی را که ممکن است در خط نسخ از بین برود یا در اندازه بزرگ به نظر برسد را حذف و سادهتر کرده است. این فونت بهترین عملکرد را در نمایشگرهای دیجیتال داشته و برای استفاده در فضای وب و اپلیکیشنها ایدهآل است.
ویژگیهای فونت "نیما":
محور تغییر وزن
اعداد جدولی
حروف جایگزین
تغییرات خودکار
اعداد همعرض
در بسته فونت "نیما" شامل:
فونتهای اصلی با فرمتهای ttf و otf در ۹ وزن
وریبل فونت با فرمتهای ttf، woff و woff2 با ۱ محور: تغییر وزن از خیلی نازک ۱۰۰ تا وزن سیاه ۹۰۰ (فرمتهای woff و woff2 ایدهآل برای فضای وب که حجم فایلها به نصف میشود)
تغییرات خودکار مانند کوتاه شدن الف با اعراب بالا، کشیده شدن بـ بعد از ر، فاصلهگرفتن بـ و ـبـ از ـح و ـع، و تغییر ک بعد از هر نوع الف.
