برنز ، یا آلیاژ مفرغ و مخلوط‌های برنز مانند، برای سکه‌ها در مدت زمان طولانی‌تری استفاده می‌شد. برنز به ویژه برای استفاده در اتصالات قایق و کشتی قبل از استفاده گسترده از فولاد ضد زنگ به دلیل ترکیبی از چقرمگی و مقاومت در برابر خوردگی آب نمک مناسب بود. برنز هنوز هم معمولاً در پروانه های کشتی و یاتاقان های غوطه ور استفاده می شود.
در قرن بیستم، سیلیکون به عنوان عنصر آلیاژی اولیه معرفی شد و آلیاژی با کاربرد گسترده در صنعت و شکل اصلی مورد استفاده در مجسمه سازی معاصر ایجاد کرد. مجسمه سازان ممکن است برنز سیلیکونی را به دلیل در دسترس بودن میله لحیم کاری برنز سیلیکونی ترجیح دهند، که امکان ترمیم همسان رنگ عیوب در قطعات ریخته گری را فراهم می کند. آلومینیوم همچنین برای فلز ساختاری آلومینیوم برنز استفاده می شود.
قطعات برنزی سخت هستند و معمولاً برای یاتاقان‌ها، گیره‌ها، اتصالات الکتریکی و فنرها استفاده می‌شوند.
برنز همچنین دارای اصطکاک کم در برابر فلزات غیر مشابه است، که آن را برای توپ ها قبل از تحمل مدرن مهم می کند، جایی که گلوله های توپ آهنی در لوله می چسبند. امروزه هنوز به طور گسترده برای فنرها، بلبرینگ ها، بوشینگ ها، یاتاقان های پایلوت انتقال خودرو و اتصالات مشابه استفاده می شود و به ویژه در یاتاقان های موتورهای الکتریکی کوچک رایج است. برنز فسفر به ویژه برای یاتاقان ها و فنرهای با درجه دقیق مناسب است. همچنین در سیم های گیتار و پیانو استفاده می شود.
بر خلاف فولاد، برنزی که با سطح سخت برخورد می‌کند جرقه ایجاد نمی‌کند، بنابراین (همراه با مس بریلیوم) برای ساخت چکش، چکش، آچار و سایر ابزارهای بادوام برای استفاده در محیط‌های انفجاری یا در حضور بخارات قابل اشتعال استفاده می‌شود. برنز برای ساخت پشم برنز برای کاربردهای نجاری که در آن پشم فولادی باعث تغییر رنگ بلوط می شود، استفاده می شود.
برنز فسفر برای پروانه کشتی ها، آلات موسیقی و تماس های الکتریکی استفاده می شود. یاتاقان ها اغلب از برنز به دلیل خاصیت اصطکاک آن ساخته می شوند. می توان آن را با روغن آغشته کرد تا Oilite اختصاصی و مواد مشابه برای یاتاقان ها ساخته شود. آلومینیوم برنز سخت و مقاوم در برابر سایش است و برای یاتاقان ها و راه های ماشین ابزار استفاده می شود.
منبع: آلیاژ مفرغ چیست؟
