امروز هم دل گرفتگی به سراغ دل پاک و پرمهر خدیجه (س)آمده است.غمگین تنهایی خود و ترک شدنش از سمت دوستان و آشنایان نیست،درد خدیجه س و دل نگرانی اش فقط از بابت قلب و وجود نازنین پیامبر(ص) است. همه ی غم و غصه اش برای عداوتی ست که ممکن است ایشان را نشانه بگیرد.
اما مرهم تمام این زخم و سختی ها،وجود مونسِ پرنوریست که آرامشی خدایی را روانه قلب خدیجه(س)می کند.مونس انیسی که از ورای پرده های خلقت،اما،به دستور معبود مهربان،هم صحبتی دلنشین و بی مانند برای مادر شده است.
حال در کنار تمام این دل آشوب ها،در میان اتاق تنها نشسته است و ذره ذره ی وجودش هم صحبتی با این عشقِ بی نظیر را طلب می کند.دستی بر شکم می کشد و مونسش را صدا می زند پاسخش را که به گوش جان می شنود،همچون آب زلال و پرشوریست که تمام مشقت های دوران و بی مهری زمینیان را با جریان زیبا و پرقدرت خود می شوید و می برد. هم چنان گرم گفتگو با این یار "زکیه"۱ و"مبارکه"۲ بود که حضرت رسالت(ص)وارد شدند و شنیدند که خدیجه(س)گرم گفتگو و سخن با شخصی هستند در صورتیکه کسی نزد ایشان نیست!
فرمودند:"ای خدیجه(س)! با که سخن می گویی؟این همسر مهربان و فداکار،همان ام المومنینی که به عنوان اولین زن در تاریخ اسلام به پیامبر(ص)ایمان آورده بود با تبسم شیرینی جواب دادند که:"فرزندی که در شکم من است،با من سخن می گوید و مونس من است."
حضرت پدر(ص)فرمودند که:"اینک جبرئیل مرا خبر می دهد که این فرزند،دختر است. اوست نسلِ طاهر بامیمنت و برکت.حق تعالی نسل مرا از او به وجود خواهد آورد؛از نسل او امامان و پیشوایان دین به هم خواهند رسید".
۱*زکیه: از اسامی حضرت زهرا س به معنای رشد یافته و رشد یابنده در جنبه کمالات و خیرات.
۲*مبارکه: از اسامی حضرت زهرا(س)یعنی صاحب خیر و برکت در علم فضل و کمالات و نسل.
داستانی برگرفته از کتاب منتهی آلامال:زندگینامه چهارده معصوم(ع)،مرحوم حاج شیخ عباس قمی،باب اول:تاریخ ولادت و وفات حضرت فاطمه زهرا(س).
