هنوزم...؟

هرآدمی یه آدمی رو داره توو زندگیش که شده نقطه ی عطفش، شده درس و تجربه ش شده شکست و انگیزه ش

یه بار بهار شده و سبز یه بارم شده مثه برگای چنار توو ماه آبان...

هرکی اون طوفانه زده به زندگیشو زنده اومده بیرون

جز مصرف اکسیژن کار دیگه یی هم کرده؟

دیگه کی توو این زمونه خواب ماهی میبینه و باور میکنه زندگی فقط دوغ و چلوکباب نیست؟

یا بگو کی دیگه جرات پریدن داره وقتی علی کوچیکه به حرفای ننه قمر گوش داد شد همون بی عرضه ی نچسب بی انگیزه؟؟