کمتر ، بیشتر است . مخصوصا در فوتبال!

مانی.میم

بررسی جامع تعدد مسابقات و تاثیر آن بر بازیکنان و سطح کیفیت دیدار ها

سون هیونگ مین از 25 جولای 2018 تا 13 ژوئیه 2019 ، در 78 مسابقه به میدان رفته است ، در حالی که تنها 22 روز استراحت قبل این بازه زمانی داشته ، 6 روز کمتر از مینیموم پیشنهادی توسط کارشناسان پزشکی ( 28-42 روز ) . سون همچنین هیچگونه تعطیلات زمستانی نداشته که به طور استاندارد 14 روز استراحت بی وقفه پیشنهاد میشود . تعدد بازی ها و ضمنا پر تنش بودن فوتبال مدرن ، باعث میشود به بررسی تئوری ناپایدار و ناسالم بودن میزان فعالیت ورزشی بازیکنانی همچون سون بپردازیم .

یکی از سازمان هایی که چنین ادعایی دارد ، فدراسیون بین المللی فوتبالیست های حرفه ای ( Fifpro ) است ( یک ارگان جهانی با عضویت بیش از 65.000 فوتبالیست از 63 تیم ملی مختلف که مرکز این فدراسیون در هلند واقع شده است و 53 سال از تاسیس آن میگذرد ) . این فدراسیون اخیرا گزارشی به نام " در آستانه " ! منتشر کرده است که این قضیه را از جوانب مختلف مورد بررسی قرار می دهد . از مهم ترین موارد مورد بررسی واقع شده می توان به موارد زیر اشاره کرد :

️1 به میدان رفتن بازیکنان سرآمد در حدود 80 مسابقه در طول سال

2 استراحت و ریکاوری 5 روز یا کمتر قبل از اکثر این بازی ها ، و تکرار این روند در طول فصول

3 تراکم رو به افزایش تقویم فوتبال ، مشکلات ذکر شده را بدتر می کند به طوریکه این مسئله در حال دگرگون کردن وضعیت جهانی فوتبال است .

نتایج این معضلات در کوتاه مدت ، تعداد بازی بیشتر در مدت زمان کمتر و در بلند مدت ، انبوه تورنمنت ها و در نتیجه کاهش ریکاوری پیش فصل و ختم شدن این مسئله به " چرخه مداوم رقابت " است . این یعنی بازیکن هم از لحاظ فیزیکی و هم روانی احساس میکند شروع و پایان خاصی برای یک فصل خاص وجود ندارد.( همه فصول به هم متصل میشوند)

️حال میخواهیم جواب این پرسش را بدهیم. " چه تعداد مسابقه ، زیاد و بیش از حد محسوب میشود ؟ "

آمار گویا از آن است که 78 بازی سون هیونگ مین که 72 % آنها ریکاوری 5 روز یا کمتر داشته ، فرق چندانی با جان رابرتسون با 70 بازی برای ناتینگهام فارست و تیم ملی اسکاتلند در فصل 1978/79 ندارد . حتی وقتی به گذشته دور رجوع می کنیم در فوتبال کهن بریتانیا بازیکنان سالانه در 100 مسابقه به میدان می رفتند .

در حقیقت ، کلید این مسئله ، صرفا در رقم تعداد بازی نیست بلکه بحث از Intensity در فوتبال امروزی است ، شدت و فشار . پیچیدگی رو به افزایش سیستم های تاکتیکی ما را از انقلاب مداوم این ورزش ، مطلع میسازد . همان گونه که عملکرد و نمایش های بازیکنان پیشرفت کرده ، خود فوتبال نیز فرسایشی تر شده است . کن ارلی در مقاله ای مدعی شد که پیشرفت سیستم های فوتبالی یعنی توقف کمتر بازی و افزایش مدت زمان مداوم مالکیت توپ . برای اثبات این ادعا ، میتوان به این نکته توجه نمود که در 10 سال گذشته ، نه تنها تعداد پاس ها 25% افزایش داشته ، بلکه تعداد تکل ها و قطع توپ ها به شکل خارق العاده ای کاهش پیدا کرده است ، مثلا تیمی با کمترین میزان تکل در لیگ از تیمی با بیشترین میزان تکل در عصر کنونی ، مقدار بیشتری تکل به ثبت رسانده است .توقف کمتر بازی لزوما یعنی تجربه بازی پرفشار تر و شدید که هم تاثیرات فیزیکی و هم روانشناختی بر بازیکنان دارد . پس 78 بازی سون هیونگ مین ، سنگین تر و پرفشار تر از همان تعداد بازی در گذشته محسوب میشود ، خیلی سنگین تر از جان رابرتسون !

برگردیم به بحث قبلی ، چرخه مداوم رقابت . نکته قابل توجه این جاست که این چرخه منجر به باید ها و نباید های مالی میشود ، رقابت های پیش فصل بیشتر جنبه تبلیغاتی دارند اما باعث افزایش فشار و بخصوص طی مسافت های طولانی میشود . فیفا در نظر دارد تعداد تیم های جام جهانی را افزایش دهد ، همچنین رقابت های جام باشگاه های جهان را با پیشتوانه قوی تری برگزار کند . یوفا نیز برنامه هایی از این قبیل دارد ، تاثیر این انبساط ها و تغییرات در سرازیر شدن سیلی از مسابقات نمایش داده میشود .این مشکل فقط در اروپا نیست ، روری اسمیت در یک مقاله برای نیویورک تایمز ادعایی مبنی بر فرسودگی بازیکنان آمریکای جنوبی داشت . برای مثال برگزاری 4 کوپا آمریکا در 6 سال !!! برای برابری کردن با تورنمنت های اروپایی . این یعنی از سال 2014 تا 2020 شیلی علاوه بر کوپا آمریکا ، دو رقابت انتخابی جام جهانی را پیش رو داشته و رقابت های انتخابی جام جهانی قطر را پیش رو دارد ، با این حساب ، الکسیس سانچز در طول این 6 سال فقط و فقط 1 تعطیلات تابستانی کامل داشته است چه بسا که آن هم اتفاقی بوده و در صورت صعود شیلی به جام جهانی روسیه ، آن هم وجود نداشت . پس عجیب نیست که چرا الکسیس سانچز در منچستریونایتد ، آن الکسیس سانچز همیشگی نبوده است .

گزارش این فدراسیون همچنین معتقد است که بازیکنان غیر اروپایی از اندازه سفر میکنند و زمان لازم برای استراحت و ریکاوری را دریافت نمیکنند .63 % بازیکنان و اعضای این فدراسیون معتقدند طی مسافت های طولانی بر عملکردشان تاثیر مخرب می گذارد ، بخصوص بازیکنانی که هم در عرصه ملی و هم باشگاهی حضور دارند . سون هیونگ مین فصل پیش 110.596 کیلومتر مسافت را طی کرد ، یک سوم فاصله ماه تا زمین ! یا رفتن از نیویورک به سنگاپورد برای 7 مرتبه ! یا 135 ساعت در پرواز ، 5 روز و نیم در آسمان :/

طی مسافت طولانی مساوی با ناسازگاری ساعت ژنتیکی بدن بازیکن و در نتیجه اختلال خواب می شود . خواب ناکافی و نامداوم نیز از دیگر عوامل موثر بر سطح بازیکنان است به طوری که منجر به دیری عکس العمل ، دقت پایین ، قدرت تصمیم گیری ضعیف و افزایش احتمال مصدومیت شود . بنابر تحقیق انجام شده توسط آکادمی پزشکی خواب ایالات متحده ، 80 بازیکن شاخص بیسبال معتقدند کمبود خواب می تواند منجر به کوتاه شدن کریر حرفه ای بازیکنان شود .

نکته مهمی که مطرح میشود این است که در حالی که عواقب قیزیکی و جسمی بازی زیاد و کمبود ریکاوری برای همگان واضح است ، نباید عواقب روانشناختی مسئله را دست کم بگیریم . در بحث فرسودگی روانی بازیکنان ، دکتر اندرو هیل از دانشگاه بیوپزشکی لیدز بیان کرد : معمولا اشتباه رایجی راجع به تعدد بازی در میان مردم وجود دارد . آنها فقط درباره خستگی جسمی صحبت می کنند اما فرسودگی اصلی ، بحث خستگی ذهنی ست . این دو با هم ارتباط دارند . هر مسابقه ، یکسری مخارج و هزینه های ذهنی برای بازیکنان به همراه دارد که تا حد زیادی وابسته به آمادگی قبل از مسابقات و جریان بازی ست .

بنابراین ، راه حل چیست ؟

این فدراسیون پیشنهاداتی در این زمینه مطرح می کند از جمله : اجباری کردن تعطیلات پایان فصل ، محدود کردن تعداد بازی های پشت سر هم و در نظر گرفتن ماکسیسمم برای تعداد بازی . 85 % اعضای این فدراسیون با تعطیلات 2 هفته ای زمستانی موافق هستند در حالی که 64 % آنها معتقدند استراحت نامطلوبی میان مسابقات داشته اند . شواهد حاکی از آن است که ارتباط زیادی بین استراحت کمتر از 72 ساعت قبل یک دیدار و واگذار کردن آن دیدار وجود دارد !

لذا محدود کردن تعداد بازی های یک فوتبالیست میتواند نتیجه در پیشرفت سطح مسابقه داشته باشد . بازیکنانی با ریکاوری کامل کارایی بیشتری دارند . ضمنا این محدود کردن به شکل اجتناب ناپذیر یک نتیجه دیگر هم در پی دارد و آن استفاده بیشتر از اعضای آکادمی ست . این بدان معنا ست که دقایق بازی بیشتری به جوانان میرسد که خیلی از هواداران از آن استقبال خواهند کرد .

یورگن کلوپ در کنفرانسی در می 2019 : " اگر از نظر تاثیر فشار رقابت ها به طور مناسب با بازیکنان کنار نیاییم ، عملا فوتبال فوق العاده را کشته ایم ، بدون هنر بازیکنان ، فوتبال آنچنان فوق العاده نخواهد بود . "

در نتیجه تمام آنچه گفته شد ، FIFPRO معتقد است این مسئله نیازمند یک راه حل همه جانبه است و هیچ ارگانی به تنهایی نمی تواند تمام تغییرات لازمه را اعمال کند . چالش سختی پیش روست و یک راه حل مطلوب به راحتی به دست نخواهد آمد .