ما فکر می‌کردیم رجایی و بهشتی تنها خاطراتی‌اند از دهه شصت و آرمان‌های امام و انقلاب سال‌هاست دارند در صحیفه نور خاک می‌خورند؛ باورمان نمی‌شد در این هیاهوی سیاست‌زدگی و حزب‌بازی، هنوز هم سیاستمداری باشد با افقی به بلندای آرمان‌های امام.
سیدابراهیم رئیسی را و هیئت همراهش را، خدا به ما نشان داد تا بفهمیم آرمان‌های امام از همیشه زنده‌ترند و رجایی و بهشتی فقط خاطره نیستند.
هنوز هم می‌توان مخلص بود؛ حتی در مقام ریاست جمهوری. هنوز می‌شود مقام داشت ولی مقام‌زده نشد؛ می‌توان رئیس‌جمهور بود و شهید شد.
افق آرمان‌های امام را با شهدای خدمت بشناسید؛ نه سیاستمداران دنیازده‌ی کدخداپرست.
روح خدا همچنان در رگ‌های این ملت جاری ست،
اینجا هنوز جمهوری اسلامی ایران است؛
اینجا حرم حسین بن علی(علیه‌السلام) است؛
اینجا ایرانِ امام رضا(علیه‌السلام) است.
اینجا جایی ست که رئیس‌جمهورش در نقطه صفر مرزی، در منطقه‌ای دورافتاده و سخت‌گذر، در راه خدمت به مردم مرزنشین به شهادت می‌رسد.
اینجا جایی ست که وزیر امور خارجه‌اش بجای خاکساری مقابل کدخدا، مردانه و قدرتمندانه پشت مظلومان غزه می‌ایستد و شهید می‌شود.
اینجا جایی ست که امام جمعه، امام هفت روز هفته است برای مردم؛ مثل پدر، صمیمی و مهربان.
اینجا جایی ست که استاندارش بجای دل بستن به میز و ریاست، از خدا شهادت می‌خواهد.
این است تراز مسئولِ جمهوری اسلامی. غیر از این اگر بود، به جمهوری اسلامی ربطش ندهید.
مسئول جمهوری اسلامی باید "بهشتی" باشد.
مسئولِ جمهوری اسلامی، خادم امام رضاست و خادم مردمان سرزمین امام رضا.
غیر از این اگر بود، با رای‌تان از میدان سیاست به‌دَرَش کنید که غیر از مسئول شهید در شان جمهوری اسلامی نیست.
و شرط شهید شدن، شهید بودن است؛ شهیدانه زیستن است...
ملت ایران ملت شهادتند، چه پیر چه جوان و چه کودک، چه زن چه مرد. مسئولین‌شان هم باید اهل شهادت باشند؛ چه در مقام استاندار، چه دادستان، چه وزیر، چه رئیس جمهور.
عاقبت مقلدان خمینی چیزی جز شهادت نیست.
