انواع دستورات و کاربرد آنها در فارکس
در بازار فارکس، معامله‌گران از انواع مختلفی از دستورات برای مدیریت معاملات و اجرای معاملات خود استفاده می‌کنند. این دستورات به معامله‌گران کمک می‌کنند تا اهداف خاص معاملاتی خود را دنبال کنند و ریسک‌ها را مدیریت کنند. در زیر تعدادی از انواع معمول دستورات مورد استفاده در معاملات فارکس آمده است:
- دستور بازار (Market Order): دستور بازار به معنای دستوری است که برای خرید یا فروش یک جفت ارز با قیمت فعلی بازار داده می‌شود. این دستور به‌طور فوری با نرخ بازار اجرا می‌شود. دستور بازار زمانی استفاده می‌شود که معامله‌گران می‌خواهند به سرعت وارد یا خارج از معامله شوند و کمتر از قیمت دقیق اجرا نگران هستند.
- دستور تا حداکثر (Limit Order): دستور تا حداکثر به معنای دستوری است که برای خرید یا فروش یک جفت ارز با یک قیمت خاص یا بهتر از آن داده می‌شود. در زمان قرار دادن یک دستور خرید تا حداکثر، قیمت آن زیر قیمت بازار فعلی قرار می‌گیرد و در زمان قرار دادن یک دستور فروش تا حداکثر، قیمت آن بالاتر از قیمت بازار فعلی قرار می‌گیرد. این دستورات زمانی استفاده می‌شوند که معامله‌گران معتقدند قیمت به یک سطح خاص خواهد رسید و سپس عکس می‌شود.
- دستور توقف (Stop Order - Stop Loss و Take Profit): دستورهای توقف برای محدود کردن ضررها یا قفل کردن سودها استفاده می‌شوند. دو نوع اصلی از دستورهای توقف عبارتند از:دستور توقف ضرر (Stop Loss Order): این دستور زیر قیمت بازار فعلی (برای معاملات خرید) یا بالاتر از قیمت بازار فعلی (برای معاملات فروش) قرار داده می‌شود. هدف از این دستور جلوگیری از ضررها با فعال شدن معامله در صورتی که بازار به سمت مخالف حرکت کند است.
دستور توقف سود (Take Profit Order): این دستور بالاتر از قیمت بازار فعلی (برای معاملات خرید) یا پایین‌تر از قیمت بازار فعلی (برای معاملات فروش) قرار داده می‌شود. هدف از این دستور خاتمه خودکار یک معامله و تأمین سودها در صورتی که بازار به سمت مخالف حرکت کند، است.
- دستور توقف پیگردی (Trailing Stop Order): دستور توقف پیگردی یک دستور توقف دینامیک است که با حرکت قیمت بازار به سمت موفقیت‌آمیز در تجارت معامله‌گر، خود را تطبیق می‌دهد. این دستور یک فاصله تعیین‌شده (به واحد نقاط یا پیپ) از قیمت بازار فعلی حفظ می‌کند. اگر بازار به سمت جهت مورد انتظار حرکت کند، دستور توقف پیگردی از قیمت پیروی می‌کند و به کمک قفل کردن سود در حالی که اجازه ادامه‌ی موفقیت‌آمیز تراکنش را می‌دهد. اگر بازار برگشت کند، دستور فقط در صورت حرکت معامله به مخالفت مورد انتظار، فعال می‌شود.
- دستور یک‌به‌یک (One-Cancels-the-Other - OCO Order): دستور یک‌به‌یک شامل دو بخش است: یک معامله اصلی و یک معامله مرتبط. اگر یکی از معاملات اجرا شود، معامله دیگر به‌طور خودکار لغو می‌شود. معامله‌گران از دستورهای یک‌به‌یک برای تنظیم همزمان هم دستور توقف ضرر و هم دستور توقف سود استفاده می‌کنند تا یکی دیگر را بر اساس اجرای هر یک از دستورها لغو کنند.
- دستور تا ابداع‌شده (Good 'Til Cancelled - GTC Order): دستور تا ابداع‌شده تا زمانی که توسط معامله‌گر به‌طور دستی لغو شود، فعال می‌ماند. این نوع دستور بیشتر برای دستورهای تا حداکثر و توقف استفاده می‌شود که معامله‌گران می‌خواهند آنها را برای دوره زمانی طولانی‌تر در بازار نگه دارند، حتی در طول چند جلسه تجارت.
این تعدادی از انواع دستوراتی هستند که در معاملات فارکس استفاده می‌شوند. هر نوع دستور دارای هدف خاصی است و به معامله‌گران کمک می‌کند تا معاملات خود را مدیریت کنند، ریسک‌ها را به حداقل برسانند و از فرصت‌های بازار به روش‌های مختلفی بهره‌برداری کنند. ضروری است که از نحوه عملکرد هر نوع دستور آگاه باشید و بر اساس استراتژی معاملاتی و تحمل ریسک خود، آنها را به‌طور موثری استفاده کنید.
