مفهوم "پیوت پوینت" در بازار فارکس یا بازار ارز، به نقطه‌ای اشاره دارد که در طی روز تجارت، تغییر می‌کند و به عنوان نقطهٔ مرجع برای تعیین روند قیمت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. پیوت پوینت از تحلیل فنی مشتق شده و معمولاً با استفاده از قیمت های بازار قبلی (مانند قیمت باز و بسته شدن روز گذشته) و زیرین ترین، بالاترین و قیمت پایانی روز گذشته محاسبه می‌شود.
پیوت پوینت به طور عمده برای تعیین سطوح پشتیبانی و مقاومت در بازار استفاده می‌شود. با استفاده از پیوت پوینت، می‌توان نقاط قوت و ضعف بازار را شناسایی کرده و در تصمیم‌گیری‌های مرتبط با ورود به یا خروج از معاملات بهره‌برداری کرد.
محاسبهٔ پیوت پوینت به دو روش انجام می‌شود: روش کلاسیک و روش فیبوناچی. در روش کلاسیک، پیوت پوینت بر اساس میانگین قیمت باز و بسته شدن روز قبل محاسبه می‌شود. اما در روش فیبوناچی، میانگین قیمت باز و بسته شدن روز قبل، به عنوان پیوت پوینت اصلی در نظر گرفته می‌شود و سطوح پشتیبانی و مقاومت مشتق شده از نسبت‌های فیبوناچی محاسبه می‌شوند.
مهمترین سطوح پیوت پوینت شامل پیوت پوینت اصلی، سه سطح مقاومت بالاتر و سه سطح پشتیبانی پایین‌تر است. این سطوح می‌توانند به عنوان نقاط ورود یا خروج از معاملات و همچنین سطوح تعیین توقف سود یا ضرر استفاده شوند.
با این حال، باید توجه داشت که پیوت پوینت‌ها تنها ابزاری در تحلیل فنی هستند و تصمیم‌گیری‌های معاملاتی باید با توجه به سایر شاخص‌ها، الگوهای قیمتی و محدوده‌های زمانی صورت گیرد.
