اگزما یا درماتیت، یکی از شایعترین بیماریهای پوستی است که با خارش، التهاب، قرمزی و پوستهریزی همراه است. این بیماری مسری نیست اما ممکن است پوست مبتلا به عفونتهای ثانویه حساس شود.
علل بروز اگزما
استرس: اضطراب میتواند علائم اگزما را تشدید کند.
خشکی پوست: کمبود رطوبت باعث حساسیت بیشتر پوست میشود.
اختلالات سیستم ایمنی: واکنشهای ناخواسته سیستم ایمنی به التهاب پوستی منجر میشود.
عوامل ژنتیکی: سابقه خانوادگی اگزما یا آسم و تب یونجه خطر ابتلا را افزایش میدهد.
تماس با مواد محرک: شویندهها، فلزات و مواد شیمیایی میتوانند عامل تشدید باشند.
انواع اگزما
درماتیت آتوپیک: شایعترین نوع که معمولاً از کودکی شروع میشود.
درماتیت تماسی: ناشی از تماس با مواد حساسیتزا یا محرک.
اگزمای دیشیدروتیک: با تاولهای کوچک روی دست و پا همراه است.
اگزمای دست: بیشتر در مشاغل مرتبط با مواد شیمیایی دیده میشود.
درماتیت سکهای: لکههای گرد و خارشدار روی پوست ظاهر میشود.
نورودرماتیت: با لکههای ضخیم و پوستهپوسته مشخص است.
درماتیت استازیس: ناشی از ضعف رگهای خونی، معمولاً در پاها.
علائم اگزما
قرمزی و التهاب
خارش شدید
پوستهریزی و خشکی
تاولهای کوچک
ضخیم شدن پوست
درمان اگزما
درمان اگزما شامل کاهش التهاب و کنترل خارش است:
مرطوبکنندهها: استفاده از محصولاتی مانند کرمها و لوسیون بدن ورناتن به حفظ رطوبت پوست کمک میکند.
پمادهای کورتیکواستروئیدی: برای کاهش التهاب و خارش.
آنتیهیستامینها: کاهش خارش و کمک به خواب شبانه.
آنتیبیوتیکها: در صورت وجود عفونتهای ثانویه.
نوردرمانی: استفاده از اشعه UVA و UVB در موارد شدید.
پیشگیری از اگزما
کاهش استرس
پوشیدن لباسهای نخی
استفاده از مرطوبکنندهها
اجتناب از مواد شیمیایی و شویندههای قوی
حمام با آب ولرم و کاهش زمان دوش گرفتن
تفاوت اگزما و پسوریازیس
پسوریازیس، برخلاف اگزما، با لکههای ضخیم و فلسدار مشخص میشود. تشخیص و درمان این دو بیماری نیازمند مراجعه به پزشک متخصص است.
با رعایت مراقبتهای روزانه و استفاده از محصولات مناسب، میتوان علائم اگزما را کنترل کرد و از تشدید آن جلوگیری نمود.
