در این لحظه تیم ملی المپیاد ایران در خارج از کشور و در کشور مکزیک به سر می برد و منتظر است که فردا صبح به وقت آن ها (کم تر از 12 ساعت دیگر) در روز اول المپیاد جهانی شرکت کند. تیم ایران آنجاست با سه همراه. از اینجا راه افتادند و تا آنجا رفتند. در این سفر بیش از 12 ساعته مقدار زیادی برایشان زمان گذشته در شرایطی بسیار متفاوت با شرایطی که ما در حال حاضر در حال تجربه اش هستیم. در حالی که وقتی ازیکیشان پرسیدم "چه خبر؟" چیز خاصی به ذهنش نمی رسید.
حق دارد. نمی توان به همین سادگی توصیف کرد. باید در فرودگاه استانبول بوده باشی روی صندلی هایش نشسته باشی، راهیِ فلان کشور باشی و پول بشماری تا احساسِ در فرودگاه ترکیه بودن را درک کنی. باید همراه راهنمای تیمتان، به جای اینکه توی صف به ایستی، روی زمین بنشینی تا تفاوت توی فنلاند بودن با توی ایران بودن را درک کنی. باید سوار بر هواپیما راه چند ساعته را بپیمایی تا دغدغه هایی که در ایران تا مغز استخوان در وجودت رفته اند را مثل چرک از وجودت بیرون شود و با خیال راحت و فراغ بال بتوانی در فرودگاه مقصد پیاده شوی. چه می فهمد کسی که اینجا نشسته و صدای او که در مکزیک است را می شنود؟
از اینجا اصلا حال و هوای ساده و سبک بالانه ی افرادی که در سفر هستند دیده نمی شود. از اینجا راحتی خیال و فکر مسافران که دیروز همراه تو در تمام این دغدغه ها شریک بودند دیده نمی شود. اینجا با آنجا خیلی فاصله دارد. این سبک بالی کم کم به وجودشان رسوخ می کند. و به خاطر تدریجی بودن نفوذش آن را احساس نمی کنند. نمی فهمند تا دوباره به اینجا برگردند. حتی گاهی نمی فهمند تا دوباره یک سال بگذرد و سال آینده در ایران باشند و نوشته های آن ها را که از آن طرف می نویسند، بخوانند. و دلشان هوای آنجا را بکند. جایی که نه دیده اند، نه شنیده اند و نه تا به حال به آنجا فکر کرده اند. تنها خاصیتی که دارد این است که آنجا هم فصل اشتراکی دارد با جایی که سال قبل همین موقع آنجا بوده اند، یعنی آنجا هم خارج است.
خوشحال می شوم اگر نظر بدهید.
بسیاری از نظرات این نوشته در مورد وضعیت تیم اعزامی و نمرا ت و ... می‌باشد.
نظرها:
? حسین
اضافه کنم، اندکی پس از اینکه تیم مقتدرمان به دیار مایاها (همان کلاه‌به‌سرهای امروز و موج‌به‌نامان فوتبالی) رسید، زلزله‌ای به قدرت پنج و نه‌دهم در مقیاس ریشتر مکزیک را لرزاند تا همگان از ورود مدعی بزرگ مسابقات آگاه شوند!! تا بدانند که «المپیاد کامپیوتر» نه فوتبال است و این عرصه رقابت نه جام جهانی آلمان.
شاید این پست خاص-مخاطب باشد ولذا برقراری ارتباط با آن دشوار. اما می‌فهمم که باید برای سربلندی تیم مملکت عزیزم دعا کنم. البته خوشی سفر، غرابت صحنه و ورودی چنین ناگهانی به این حال و هوا، شاید دغدغه و نگرانی اعضای تیم را موقتاً شسته باشد. به هر حال، خداوند یارشان.
بیست و چهارم مرداد ماه ۱۳۸۵
? حسین
نتایج روز اول آزمون آماده شده، ولی به دلایل امنیتی نمی‌شد تا حالا اعلامش کرد.
حسام‌الدین اخلاق‌پور: ۱۴۲
شایان احسانی: ۱۸۶
نیما احمدی‌پور اناری: ۲۰۰
وحید لیاقت: ۲۵۵
نمرات قابل قبول است، هرچند که می‌توانست خیلی بهتر باشد. وحید خان درصورت رفتار معقول در روز دیگر امید کسب مدال زرین خواهد بود. شاید مکزیک هیچ‌گاه برای نیما خوش‌یمن نباشد و بیش از سیم پیشکشش نکنند. جناب احسانی (ملقب به «مَرد») و حُسام‌الدین عزیز بسته به تلاششان در روز دوم، گردن‌آویزهای رنگارنگ را به ارمغان خواهند آورد؛ انشاءالله. سخت است پیشبینی، چراکه چشم پیش دیدن ندارم! منوط به همت و غیرت دوستانمان هر تغییری در این پیشگویی محتمل است.
هرچه پیش از عزیمتشان گفتم که امتحان دادن در خانه بد تفاوت می‌کند با مشابهش دور از خانه؛ باورشان نشد. شرایط دشوار اسکان و طعام را می‌توان از عوامل کاهش توانایی عزیزان دانست. از حق نگذریم که خوب توانسته‌اند جلوی دشواریها قد علم کنند.
خداوند یارشان باشد.
بیست و پنجم مرداد ماه ۱۳۸۵
? شایان اویس قرن
کمتر از ۱۰ ساعت بعد از امتحان تیم ایران من در
باشگاه دانش پژوهان جوان هستم.
خستم. امروز از ساعت ۲ تا ۹ که الان هست داشتم پروژههایی که برای درس زبان به بچهها داده بودیم را ازشون تحویل میگرفتم.
بچهها خیلی منو اذیت کردن، هی سرو صدا کردن. هی گفتن آقا ما گشنمونه آقا ما خسته شدیم . اومدن دنبالمون و ...
من ناراحتم همه‌ی آدما یاد گرفتن که فقط غر بزنن یکی فکر نمیکنه که افردای که توی کمتیه هستند هم آدمند. خسته میشند گناه دارند.
مثلا اینکه همین امروز برای مثال من از صبع تا حالا که ۹ شب هست فقط یه نصفه کیک خوردم.
المپیاد کامپیوتر توی ای چند ساله واقعا پیشرفت کرده میتونم بگم که هر روز بهتر از دیروز شده ولی ولی ولی ......
بچهها هرروز بدتر از دیروز شدند.
بعنوان مثال ما توی دوره‌ی عید ۱۰ دقیقه بعد از امتحان نمرات رو دادیم. این واقعا یه شاهکار بود.
یا اینکه الان وضعیت برنامه نویسی توی دوره تابستون خیلی خوب شده کلی امکانات برای بچهها گذاشته شده، برنامه‌هاشون تست می شه توسط کامپیوتر ما با پروژکتور بهشون درس می‌دیم
کلی به بچه ها فکر میکنیم.
ببینین کدوم یک از المپیادها اینقدر پیشرفت کردند.
فکر کردین از این همه تلاش چه نتیجه‌ای گرفتیم؟
هیچی هیچی هیچی
هر روز بیشتر حس می کنیم که هیچ کی قدر زحمتهامونو نمی دونه.
بخدا ما هم آدمیم.
بخدا ما هم آدمیم.
ما هم خسته میشیم ما هم گرسنه میشیم.
اینقدر ما رو اذیت نکنین.
برا خاطر خدا هم که شده برای ۱ ثانیه نسبت به کمیته خوب فکر کنین.
بخدا ما هم آدیمیم.
بیست و پنجم مرداد ماه ۱۳۸۵
? iman
بنده از این تریبون یه خسته نباشید به نویسندگان این بلاگ - بچه های تیم- همراهان - اعضای کمیته و یاوران دوره تابستون می گم و برای همگی آرزوی موفقیت می کنم
به شایان: بچه های دوره تابستون هم همیشه بچگی های خاص خودشون رو دارن نمیشه خیلی سرزنششون کرد
بیست و ششم مرداد ماه ۱۳۸۵
? محمد هادی فروغمند اعرابی
نمره‌های روز دوم
حسام‌الدین اخلاق‌پور: ۱۳۰
شایان احسانی: ۱۵۷
نیما احمدی‌پور اناری: ۱۶۵
وحید لیاقت: ۱۶۳
بیست و نهم مرداد ماه ۱۳۸۵
? حسین
اخبار تکمیلی راجع به چندوچون نمرات المپیاد کامپیوتر امسال، بالاخص بر و بچه‌های تیم خودمان:
نمرات به این شرح است:
وحیدخان لیاقت: با کسب ۱۶۳ نمره در روز دوم، به مجموع ۴۱۸ دست یافت.
آقا نیمای احمدی‌پور اناری: با کسب ۱۶۵ نمره در روز دوم، به مجموع ۳۶۵ رسید.
آق شایان احسانی: با کسب ۱۵۷ نمره در روز دوم، به مجوع ۳۴۳ رسید.
حسام‌الدین اخلاق‌پور عزیز: با ۱۳۰ نمره در روز دوم، در مجموع به ۲۴۲ نمره دست یافت.
توضیحات: مسائل روز دوم، به مراتب دشوارتر از سؤالات روز نخست بوده‌اند. با توجه به اخبار واصله، حتی کسانی که روز اول را بسیار خوب آغاز کرده بودند، به ندرت توانسته‌اند در دومین روز نیز نمرات قابل قبولی دست پیدا کنند.
در توزیع مدالها، طبق آخرین اخبار واصله از فراسوی مرزها (که البته تأیید نشده می‌باشند)، تیم ایران به یک مدال طلا، دو نقره و یک برنز دست یافته و حائز رتبه هفتم گشته است. به همگی اعضای تیم بابت تلاششان تبریک گفته و برایشان آرزوی موفقیت روزافزون دارم.
تیم ملی المپیاد کامپیوتر ایران، متشکل از افراد فوق و سه همراه بامداد پنج‌شنبه ۲ شهریور به میهن بازخواهدگشت. شرکت در مراسم استقبال برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.
سی ام مرداد ماه ۱۳۸۵
? Aideen
سه همراه یا چهار همراه؟!
سی ام مرداد ماه ۱۳۸۵
? حسین
همراهان تیم عبارتند از:
دکتر قاسم جابری‌پور
مهندس حمید مهینی
سید امین سیدی
جای بسیار گلایه است، که مطابق روال سالهای ماضی، اخبار خبرگزاریها پر از اشتباهات مفهومی، املایی و نگارشی است. برای نمونه به خبر ایرنا در این مورد سری بزنید.
سی و یکم مرداد ماه ۱۳۸۵
? حسین
آخرین خبرها حاکی از آن است که رتبه تیممان ممکن است هشتم باشد؛ این عدم قطعیت ناشی از این واقعیت است که در مسابقات جهانی، تنها نمراتی که به صورت عمومی اعلان می‌گردند، نمرات مدال‌آوران است. لذا در محاسبه رتبه تیمی، گاه نمرات برخی شرکت‌کنندگان نامعلوم است و موجب چنین مسائلی می‌شود.
تیم چین که این بار نیز به رتبه نخست تیمی مسابقات دست یافت، تنها تیمی بود که توانست چهار مدال زرین کسب کند. اگر تیم روسیه سفید بیش از سه شرکت‌کننده داشته باشد و نفر آخر (که مدالی دریافت نکرده) بیش از ۱۶۶ نمره دریافت کرده باشد، این تیم حائز رتبه هفتم خواهد شد و در غیر این صورت، به جایگاه دهم تنزل خواهد کرد. رتبه و نمرات ۱۰ تیم نخست به شرح زیر است:
* رتبه نخست: چین با کسب مجموع ۱۶۸۶ امتیاز از ۲۴۰۰ امتیاز ممکن؛
* رتبه دوم: لهستان با کسب مجموع ۱۶۰۹ امتیاز؛
* رتبه سوم: روسیه با کسب مجموع ۱۵۹۹ امتیاز؛
* رتبه چهارم: کره جنوبی با کسب مجموع ۱۵۴۹ امتیاز؛
* رتبه پنجم: امریکا با کسب مجموع ۱۵۰۰ امتیاز؛
* رتبه ششم: رومانی با کسب مجموع ۱۴۲۷ امتیاز؛
* رتبه هفتم: روسیه سفید؛ و
* مشترکاً در جایگاه هشتم: ایران، اوکراین و تایوان با کسب مجموع ۱۳۹۸ امتیاز.
سؤالات به‌قدری سخت و غیرمنتظره بوده است که برخی از کسانی که سال پیش نشان زرین دریافت کرده‌بودند، امسال از این مهم بازمانده‌اند. چهار نفر نخست مسابقات به همراه نمراتشان در ادامه آمده‌اند:
* مقام نخست: فیلیپ ولسکی از لهستان با کسب ۴۸۰ امتیاز. تعداد نشانهای بین‌المللی او در مسابقات مشابه از انگشتان یک دست تجاوز می‌کند. ولی به هرحال، این آخرین سالی بود که وی در رده دانش‌آموزی به چنین رقابتهایی می‌پردازد!
* مقام دوم: جای هیون پارک از کرده جنوبی با کسب ۴۶۶ امتیاز؛
* مقام سوم: فان لانگ از چین با کسب ۴۵۲ امتیاز؛ و
* مقام چهارم: سرگی کوپلیویچ از روسیه با کسب ۴۴۶ امتیاز.
افتخارآفرینان جمهوری اسلامی ایران، بامداد فردا از طریق فرودگاه مهرآباد وارد میهنشان خواهند شد.
اول شهریور ماه ۱۳۸۵
