در طی این سالها با توجه به تنوع و گستردگی پروژه یه حس ونیاز مشترک در تمام انها برام قابل لمس هست .اینکه من در آن طراح ام ؛ناظرام یا مدیر اجرا ویا نوع پروژه مسکونی ؛ اداری؛تجاری یا فروشگاهی هست انقدر مهم نیست . انچه قابل تمرکز برام بوده وهست همان برقراری یک ارتباط دو جانبه وماندگار است که اسمش را گذاشتم معاشرت معمارگونه .دررشته معماری همیشه محیط افلاین بسیار پویا ؛ قابل لمس و جذاب برای تمامی اقشار در طی سالیان گذشته بوده است .
این وسعت مخاطب ؛ در دسترس بودن؛ سرعت در تغییر به موازات تکنولوژی روز وامکاناتی که به ایجاد ایده و طرح هایی بسیار در این رشته منجر شد ؛ارتباط با فضای انلاین را غیر قابل اجتناب کرده است .
هر چند نود درصد پروژه هام از طریق فیس تو فیس یا به عبارتی هر پروژه خود پروژه بعدی را آورده است اما موقعیت و فرصتی هایی که در شبکه های اجتماعی ؛ وبینارها؛ اموزش های انلاین و سرعت در ارتباط و انتقال پیام به مخاطب و نامحدود بودن ؛نیاز به فراگیری و رشد این دانش را هرروز بیشتر از پیش برام برجسته کرد.
هر چند در طی سال های اخیر از طریق سپردن بخشی قسمتها به گروه ایتی شرکت موفق به پیشرفت های شدم اما در اخر بهم ثابت شدم برای خروجی دلخواه خودم باید دست به کار بشوم.
