لیفتراک یک ماشین با شاخکهای فلزی جلو و دکل عمودی است که بهکمک سیستم هیدرولیک و موتور میتونه بارهایی تا چند تُن رو از سطح زمین بلند کنه و در ارتفاعهایی که گاهی به بیش از ۵–۶ متر میرسه قرار بده.
از لیفتراک برای تخلیه و بارگیری در انبارها، بنادر و کارخانهها انتقال پالتها بین خطوط تولید چیدمان اجناس روی قفسهها حمل مواد اولیه و محصول نهایی استفاده میشود.این وسیله از نظر نوع سوخت به چهر دسته تقسیم میشود انواع از نظر سوخت:
بنزینی: سبکتر و مناسب کارهای روزانهی متوسط.
برقی: برای محیطهای تمیز و داخلی (دارویی، غذایی).
دیزلی: برای بارهای سنگین و محیطهای باز.
گازی : گزینهی میانه با آلایندگی کمتر.
لیفتراکها یکی از اصلیترین تجهیزات حمل و نقل داخلی در انبارها، صنایع تولیدی و بنادر هستند. تفاوت آنها عمدتاً در منبع قدرت، ظرفیت باربرداری، و محیط کاری نهفته است. به طور کلی میتوان آنها را در چند رده اصلی تقسیم کرد:
انرژی: موتور دیزل با توان بالا
کاربرد: محیطهای باز، محوطههای بارگیری، اسکلهها
ویژگی فنی: گشتاور زیاد در دور پایین، قابلیت کار مداوم، دوام بالا
نکته: دودزا و پرصدا؛ در محیط بسته استفاده نمیشود.
انرژی: باتری لیتیوم-یون یا سرب-اسید
کاربرد: انبارهای بسته، صنایع غذایی و دارویی
ویژگی فنی: راندمان بالا، صدای کم، بدون آلودگی
نکته: نیازمند شارژ منظم و مراقبت از باتری؛ مناسب برای کف صاف و محیط تمیز.
انرژی: سوخت گاز مایع
کاربرد: محیطهای نیمهمسقف و صنعتی
ویژگی فنی: قدرت نزدیک به دیزل، ولی آلایندگی کمتر
نکته: سوخت مقرونبهصرفه و قابلیت کار در فضاهای سرپوشیده با تهویه کافی.
انرژی: موتور احتراقی بنزینی
کاربرد: مصارف سبک، تعمیرگاهها و کارگاههای کوچک
ویژگی فنی: پاسخ سریع گاز، هزینه نگهداری پایین
نکته: کمتر رایج در صنایع سنگین به سبب ایمنی و مصرف سوخت.
