بسیار دیده و شنیده ایم که عده ای برای ارامش روانی توصیه می کنند خواندن یا شنیدن اخبار بد و ناگوار و دلخراش را متوقف کرده و فقط مطالب مثبت و شاد و سرگرم کننده را بخوانیم و ببینیم. این توصیه را از دو منظر فردی و اجتماعی بررسی می کنم:
از منظر اجتماعی اگر سرنوشت و وضعیت زندگی دیگر انسان ها برای شما مهم باشد، ناگزیرید که اتفاقات خوب و بدی که در دنیای پیرامونتان می گذرد را پیگیری نماید چرا که تا زمانیکه از چالش ها و مشکلات انسان های اطرافتان مطلع نباشید قاعدتا نمی توانید برای رفع آنها نیز چاره جویی و مساعدت نمایید. همگی ما به خوبی می دانیم بسیاری از تغییرات مثبتی که در دنیا پدید امده است حاصل تلاش و کوشش کنشگران اجتماعی بوده است که بعضا حتی در این راه جان خود را نیز به خطر انداخته اند. تغییراتی مانند لغو برده داری، حقوق زنان، حقوق بشر، حقوق اقلیت ها، لغو شکنجه، لغو اعدام، حقوق حیوانات، حقوق محیط زیست و ..... در برخی از این موارد حتی برخی کنشگران در حقوقی که برای آن مبارزه کرده اند ذینفع نبوده اند و انگیزه منافع شخصی نداشته اند مانند سفیدپوستانی که برای لغو برده داری سیاهان مبارزه کردند یا مردانی که برای حقوق برابر زنان جنگیدند یا انسان هایی که برای حقوق حیوانات مبارزه می کنند.
اما ممکن است شما شخص به شدت فردگرایی باشید که صرفا به دنبال منافع و لذت های شخصی هستید و سرنوشت هر کس و هر چیزی غیر از خودتان و خانواده تان برایتان اهمیتی ندارد و علاقه ای به کنشگری اجتماعی برای بهبود وضعیت دنیای اطرافتان ندارید. در این صورت چطور؟ واقعیت این است که تا وقتی شما در اجتماع زندگی می کنید مجبورید برای منافع شخصیتان هم که شده، از اوضاع و احوال دنیای اطرافتان مطلع باشید تا در دام مشکلات و دردسرها گرفتار نشوید. وقتی شما در جامعه زندگی می کنید بهتر است با خواندن اخبار حوادث از انواع روش های کلاهبرداری مطلع شوید تا در دام آنها گرفتار نشوید. وقتی شما در جامعه زندگی می کنید بهتر است با خواندن اخبار حوادث از شیوه های کیف قاپی و خفت گیری مطلع باشید تا شما قربانی بعدی نباشید. وقتی شما در جامعه زندگی می کنید وظیفه دارید از خطراتی که در کمین کودکتان وجود دارد مطلع باشید تا او را از گزند حوادث و اتفاقات ناگوار دور نگهدارید. تنها در یک صورت نیاز به دانستن اخبار بد ندارید و آن اینکه از اجتماع جدا شده و مانند انسان های نخستین در یک غار سکنی گزینید که در اینصورت از گزند انسان ها و اتفاقات بد به دور خواهید بود و در نتیجه نیازی به دانستن و اگاهی از شیوه های وقوع حوادث ناگوار نیز ندارید.
بنابراین تا وقتی در جامعه زندگی می کنیم در کمترین حالت برای حفاظت از منافع شخصی و خانوادگی و در بهترین حالت برای تاثیرگذاری اجتماعی و ایجاد تغییرات مثبت در جامعه، نیاز داریم که از اتفاقات خوب و بد دنیای اطرافمان مطلع باشیم و اگر همچون کبک سرمان را در برف فرو بریم، نه تنها ما را از گزند حوادث مصون نمی دارد بلکه ما را در رویارویی با اتفاقات ناگوار دست خالی و بی اطلاع می گذارد. از نظر روانی نیز کسی که قبلا از انواع اتفاقات بدی که در دنیای پیرامون اتفاق می افتد، اگاهی یافته در مقایسه با کسی که چنین اطلاعات و اگاهی ای نداشته است؛ در زمان مواجه شدن با اینگونه اتفاقات امادگی روانی بیشتری برای مواجهه و برخورد مناسب دارد. بنابراین اینکه ساده اندیشانه بگوییم برای اینکه اوقاتمان تلخ نشود اخبار بد را پیگیری نمی کنیم چیزی از واقعیت ماجرا نمی کاهد و صرفا در زمان مواجهه شخصی با آن اتفاقات خود را خلع سلاح و بدون امادگی لازم در می یابیم که به مراتب بدتر است.
اما برای آنکه از تلخیِ اگاهی از اخبار و اتفاقات بد و ناگوار بکاهیم لازم است در کنار آن، اخبار و اتفاقات مثبت و مطالب شادی اور و مسرت بخش را نیز مطالعه و پیگیری نماییم تا دو کفه ترازوی زندگیمان با هم برابری نموده و در تعادل با یکدیگر قرار بگیرند. چرا که واقعیت آن است که دنیا در کنار اتفاقات و حوادث ناگوار، شیرینی ها و زیبایی های خاص خود را نیز دارد و ما نیز باید همین تعادل را در ورودی های ذهن خود رعایت نماییم تا تعادل روانی مان حفظ شود.
مهدی دولتی @charkhvand
ترشحات یک ذهن جستجوگر
https://t.me/zehnejostejugar
