دوستی پس از 5سال بی خبری تماس می گیرد و پس از کلی خوش و بش و احوالپرسی از ما دعوت می کند که در یک مهمانی خانوادگی اخر هفته که چندین زوج دیگر از دوستان متاهل هم حضور دارند، به منزلشان برویم. تعجب میکنم کسی که طی سال اخیر هیچ وقت به یاد من نبوده (حتی در حد پیام تلگرامی) چطور یکباره دلش برا من و دیگر دوستان سابق تنگ شده و ما را به مهمانی در خانه اش دعوت کرده! وقتی با کلی تعارف و تشکر دعوتش را میپذیرم و او شروع به ادرس دادن میکند قضیه برایم مکشوف میشود؛ بله مشخص است که با کلی وام و قرض و قوله یک خانه جدید در محله ای بالاتر و احتمالا بزرگتر خریده و حالا هوس کرده پُزش را به دوستان سابق بدهد! راستش با اینکه از مهمانی رفتن و مهمانی دادن بدم نمی اید ولی در اینجور موارد که طرف چندین سال به یادت هم نبوده و حالا صرفا برای پز دادن تو را به خانه جدیدش دعوت کرده، ترجیح میدهم طرف را به اصطلاح خودمان کنف کرده و دعوتش را رد کنم :)
متاسفانه ما ایرانی ها علاقه عجیبی به شوآف و نمایش پیشرفتهای ظاهری خود به اطرافیان و حتی غریبه ها داریم نمونه عملی و عینی آن نیز در حضور میلیونی و مداوم ما ایرانیها در شبکه اجتماعیِ تصویر محور اینستاگرام متبلور است که در آن بخش کوچکی به عنوان نمایشگر (سلبریتی ها) و تعداد بیشماری نیز به عنوان تماشاگر (فالوئرها) حضور دارند . ما ایرانیها گاهی حتی کلی زیر بار قرض و قوله می رویم تا بتوانیم کالایی برای پز دادن و نمایش دادن فراهم کنیم. بسیار افرادی را میشناسم که در محله های ضعیف و از نظر فرهنگی سطح پایینی زندگی میکنند ولی با وام و قرض و قسط، ماشین مدل بالایی خریده اند که قاعدتا از یک ادم ثروتمند و بالاشهری توقع میرود آن را سوار شود! خب صورت مساله روشن است، بسیاری از افرادی که وی با انها برخورد و نشست و برخاست دارد از محله زندگی وی بی اطلاعند اما ماشین وی کالایی است قابل حمل که در قرارهای کاری یا دوستانه می تواند آن را به رخ طرف مقابل بکشاند و چه بسا از این اهرم برای جلب نظر طرف مقابل بهره برداری کند. همچنین می تواند عکس هایی از سفر با این ماشین گران قیمت را در اینستاگرام خود به نمایش عموم بگذارد.
خلاصه آنکه ما ایرانیها بیش از آنکه برای خودمان و دلمان زندگی و تلاش کنیم برای جلب نظر و نمایش پیشرفتهای ظاهری به دیگران تلاش و تقلا می کنیم. در واقع مهم نیست خودم از زندگی و کالاهایی که برای زندگی ام تهیه کرده ام، چقدر لذت میبرم؛ مهم آن است که بینندگان به نظرشان من ادم موفق و خوشحالی باشم هرچند اگر واقعا هم اینطور نباشد. یعنی وضعیتی که رضایت و تایید دیگران از زندگیِ من مهمتر از رضایت خودم از خودم و زندگی ام باشد! و این چیزی نیست جز بردگی مدرن و زندگی نمایشی!
مهدی دولتی @charkhvand
ترشحات یک ذهن معیوب @zehnemayoob
