عموما مردم عادی در مواجهه با زوجینی که بی فرزندی را انتخاب کرده اند چالش هایی را مطرح می کنند. در این نوشتار به بررسی این چالش ها و پاسخ به آنها می پردازیم.
چالش: بدون فرزند نسلتون ادامه پیدا نمیکنه و تموم میشین!
پاسخ: اولا مگر ما (یا شما) چه انسان خاص و ویژه ای هستیم که نیاز باشه حتما نسلمون ادامه پیدا کنه! دوما ماندگاری انسانها به زاد و ولد نیست (چه بسا فرزندان بد یک شخص منجر به ماندگاری بدنامی و لعنت برای وی شوند!) بهترین راه ماندگاری هر شخصی اینه که در حوزه ای خاص اثر یا اثراتی ماندگار و جاودان از خودش به جا بزاره مثلا نقاش مشهور نویسنده مشهور مخترع مشهور پزشک مشهور سیاستمدار مشهور و .... بشه که برای دستیابی به اینگونه موفقیت ها بی فرزندی و تمرکز بر استعدادهای فردی راهکار موثریه.
چالش: شما که بچه نمی خواین برای چی این همه تلاش می کنین!
پاسخ: مگر تمام تلاش و کوشش انسان باید معطوف به اینده فرزندانش باشد؟ انسان برای زنده بودن و احساس شادابی و نشاط و مفید بودن نیاز به کار و تلاش دارد. مسلما زوجینی که فرزند ندارند می توانند بدون دغدغه دسترنج تلاش های خود را صرف خوشی ها و لذت های شخصی خود کنند (مثلا بعد از بازنشستگی سفر دور دنیا بروند) و از نگرانی و دغدغه بابت اینده و چالش های فرزندانشان بدور باشند
چالش: بچه شیرینی زندگیه و بدون بچه زندگی سوت و کوره
پاسخ: هیچکس منکر شیرینی ها و لذت های کودکان خردسال نیست. اما برای زوجین بی علاقه به فرزند عموما این خوشی ها و لذت ها در چند سال کودکی بچه ها خلاصه میشه که به سرعت برق و باد میگذره و جای خودشو به چالش ها و دردسرهای تربیت فرزند، تحصیل فرزند، بحران بلوغ فرزند، اشتغال فرزند، ازدواج فرزند و چالش های بی شمار دیگه ای میده که صرفا دغدغه و نگرانی ایجاد می کنند. شاید برای کسی که لذت های متنوع زندگی رو درک نکرده چالش های سنگین فرزندان بهترین سرگرمی محسوب میشه و زندگیش رو از یکنواختی و ملال خارج میکنه!
چالش: موقع پیری و کوری بدون بچه می خواین چکار کنین!
پاسخ: اولا دلیل عمده پیری و کوری ادمها حرص و جوش های سالهای فرزند داریه پس بدون فرزند به سرعت و شدتِ ادم های بچه دار پیر و کور نمیشیم. دوما چه تضمینی وجود داره که بچه ها در اینده پای پیری و کوری ما بمونن و دنبال زندگی و رفاه خودشون نرن. همین الان دور و بر خودمون می بینیم پیرمردها یا پیرزن های تنهایی رو که بچه هاشون برای پیشرفت خودشون در شهر یا کشور دیگه ای کار و زندگی میکنن و از پدر یا مادر پیر خودشون خیلی دورن و نهایتا سالی دو هفته تا یکماه بهشون سر میزنن که قطعا دردی از اون والدین در مواقع نیاز دوا نمی کنن!
چالش: بدون بچه از تجربه پدر یا مادر شدن محروم میشین
پاسخ: اولا زوجین بی فرزند در هر سنی که مایل باشن میتونن با قبول فرزند خوانده، پدری یا مادری کردن رو تجربه کنند و برای این تجربه الزامی به بچه دار شدن نیست. دوما خیلی از تجارب دیگه هم هست که خیلی از ماها هیچ وقت تو زندگی تجربه نمی کنیم و نگرانشم نیستیم. مثلا تجربه صعود به قله های بلند، تجربه موج سواری در ابهای خروشان دریا، تجربه سفر به دور دنیا و خیلی تجارب مهیّج دیگه. سوما از کجا معلوم تجربه پدر/مادر شدن برای همه تجربه یکسان و دلچسبی باشه!
مهدی دولتی @charkhvand
