دنیای کنونی با انواع اضطراب ها و نگرانی ها انباشته شده و همه ما در زندگی دچار سختی ها و مشکلاتی می شویم. گاهی این سختی ها چنان سنگینی خود را بر سر ما اوار می کنند که تحمل انها از توان ما خارج می شود. در این لحظات سخت یکی از گزینه هایی که احتمالا به ذهن ما خطور می کند، خودکشی و خلاصی از شر ناملایمات این دنیا است. گویی دوست داریم فریاد بزنیم: وایسا دنیا من می خوام پیاده شم!
اما در مقابل همه دلایل و انگیزه هایی که برای خودکشی و پیاده شدن از قطار زندگی وجود دارند انگیزه ها و دلایل محکم و مهمی هم برای زنده ماندن و ادامه دادن وجود دارند که در ادامه به انها اشاره می کنم:
یک) تنها نزاشتن عزیزان با غم فراق خود
تقریبا همه ما عزیزانی را در زندگی داریم که برایمان مهم هستند و برایشان مهم هستیم و شادی انها ما را شاد و غمگینی انها ما را غمگین می کند و بالعکس. این عزیزان می توانند پدر، مادر، برادر، خواهر، همسر، فرزند و یا حتی دوست صمیمی و دیرینه باشند. مسلما خودکشی و نیستیِ ما، این عزیزان را با شوک و غمی عمیق و ماندگار مواجه می سازد. حتی در بعدی ویرانگرتر و مطابق با شواهد، خودکشی ما می تواند برخی از عزیزانمان را نیز به خودکشی متمایل و بازماندگان را با اندوهی بمراتب عمیق تر درگیر سازد. بنابراین در چنین شرایطی خودکشی می تواند تصمیمی بسیار خودخواهانه و نامهربانانه برای بازماندگان تلقی شود. شاید از همین روست که میزان خودکشی در میان افراد متاهل کمتر از افراد مجرد است.
دو) خالی نکردن میدان برای بد طینتان
در دنیای پر تنازع کنونی تقریبا همه ما در عرصه زندگی فردی دشمنان و بدخواهانی داریم که مترصد شکست ما هستند تا جشن پیروزی بگیرند! همچنین در عرصه زندگی اجتماعی نیز همواره نیروهای خیر و شر در حال نبردی جانانه با یکدیگرند. در طول تاریخ همواره ستمگران بر آن بوده اند تا بر دنیا مسلط و از سایرین بهره کشی نمایند. اگر مقاومت و مبارزه ازادی خواهان و عدالت طلبان نبود تاکنون دنیا جای بسیار بدتری برای زندگی بود. اما این مبارزه همچنان در طول زندگی بشر ادامه دارد و خواهد داشت. از اینرو خودکشی یعنی میدان را برای بد طینتان و بدسگالان (چه در زندگی فردی و چه در زندگی جمعی) خالی کردن و فراهم کردن مقدمات جشن پیروزیِ بدون هزینه برای انها! اگر تحمل دنیا برایمان سخت و زجراور شده است و نیستی را ترجیح می دهیم، چه بهتر که این اتفاق در مبارزه با نیروهای شر برایمان رقم بخورد چرا که قطعا ایستاده مردن بهتر از خودکشی و خود ویرانگری است.
سه) احتمال چرخش روزگار و بهبود شرایط
معروف است که یک سیب تا به زمین برسد دهها چرخ می خورد. این بدان معناست که در همیشه بر یک پاشنه نمی چرخد و زندگی همیشه بر یک منوال نمی گذرد. زندگی معمولا همانند چرخش شب و روز و یا چرخش فصل هاست. عموما بعد از سختی ها و تاریکی ها و یخبندان ها، راحتی ها و روشنی ها و بهاران از راه می رسند و ذائقه ما را شیرین و تازه می کنند. بنابراین همواره باید امید به اینده را در خود زنده نگه داشت و منتظر روزهای خوب ماند. البته برای ایجاد روزهای خوب باید تلاش هم کرد و صرفا به انتظار ننشست. این امید و تلاش هم در زندگی فردی و هم در عرصه زندگی جمعی مصداق و عینیت دارد.
چهار) دلخوشی های کوچک و قریب الوقوع زندگی
همه ما هر چقدر هم که از زندگی دلخور و دلزده باشیم، علایق و لذت های خاص خود را در این دنیا داریم. عموما رویدادهای موردعلاقه و قریب الوقوع انگیزه ما را برای زنده ماندن و مشاهده انها افزایش می دهند. مثلا برای کسی که تماشای بازیهای جام جهانی فوتبال لذت و کشش بالایی دارد و شروع دوره جدید این رقابتها نزدیک است (مثلا شش ماه یا یکسال اینده) این خود می تواند انگیزه ای هرچند کوتاه مدت برای زنده ماندن و ادامه دادن باشد. همینطور برای کسی که نتایج رفابتهای سیاسی در یک کشور خاص و تاثیرگذار مثلا امریکا از اهمیت و هیجان خاصی برایش برخوردار است و دوره جدید این رقابتها نزدیک است، این خود می تواند انگیزه ای کوتاه مدت برای زنده ماندن و مشاهده این رقابتها باشد.
پنج) عجله نکردن برای تصمیم بی بازگشت خودکشی
خودکشی تصمیمی است یکطرفه و بی بازگشت! اگر شما به اخر خط رسیده و تصمیم به خودکشی گرفته اید، چنانچه این تصمیم را برای یک هفته یا یک ماه به تاخیر بیاندازید چیزی را از دست نداده اید چرا که همواره فرصت برای عملی کردن این تصمیم خود را دارید اما اگر همین امروز تصمیم خود را عملی و خودکشی نمایید دیگر فرصتی برای پشیمانی و بازگشت ندارید! از این رو همواره پیشنهاد می شود از عجله و شتاب برای اتخاذ چنین تصمیم مهم و بی بازگشتی اجتناب نموده و به خود و دنیا فرصت بیشتری دهید شاید این بار افکار شما یا روندهای دنیا به گونه ای پیش رفت که زندگی و حیات را شیرین و تحمل سختی های آن را برایتان معنادار کرد.
مهدی دولتی @charkhvand
