مشاوره پزشکی آنلاین هاسپیتل بیشتر از دو سال است که افراد را به پزشک وصل می‌کند. آن‌چه در ذهن ما بود، دسترسی آسان و همیشگی به پزشک بود: تجربه خیال راحتی که بعد از تماس با دوست پزشکتان پیدا می‌کنید. محصول را با وسواس زیادی طراحی کرده و به مرورتغییر داده بودیم. دسترسی تلفنی در لحظه برای لحظه‌های اضطرار و نگرانی، تفاوتی بود که با دیگران داشتیم. نکته دیگر، وسواسی بود که در انتخاب پزشکان مشاوره‌دهنده داشتیم. نقطه اشتراک ما و تمام پزشکان عضو این پلتفرم توجه و پیگیری بود. ارزش مشترک ما، راهنمایی به بهترین شکل ممکن، و رشد ارگانیکی که در این دو سال تجربه کردیم حاصل همین ارزش مشترک بود.
در روزهای اول اسفند، شیوع بیماری کرونا به میزان قابل توجهی رسید. افراد با شرایطی روبرو شدند که در آن در عین نگرانی بیشتر در مورد سلامتیشان در مراجعه به پزشک محدودیت داشتند. مراکز بهداشتی درمانی یکی خطرناک‌ترین مکان‌ها برای رفت و آمد بود(و مرگ و میر بالای کادر درمان گواه ناراحت کننده این موضوع)، افراد مبتلا به بیماری‌های دیگری که نیاز به مشورت با پزشک داشتند و امکان آن فراهم نبود را هم به جمع افراد نگران اضافه کنید. برای کنترل بیماری، افراد مبتلا که علایم شدید تنفسی نداشتند باید در خانه قرنطینه می‌ماندند اما با وجود پیگیری و در دسترس بودن سامانه 4030 و 190 وزارت بهداشت، نیاز به برقراری ارتباط با پزشک متخصص که به موضوع بیماری کرونا مسلط باشد احساس می‌شد.
این که این حرکت از کجا آغاز شد را نمی‌دانیم. دغدغه‌ای بود که احتمالا از ذهن هیچ پزشکی دور نبود. احتمالا این پویش از این‌جا شروع شده باشد: چطور کمک کنیم که افراد بیشتری در خانه بمانند؟ مراجعه افراد به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی برای خود این افراد، همراهان و اعضای خانواده آن‌ها و سیستم بهداشتی درمانی خطرناک بود. خلاصه حرف پزشکان شرکت کننده در این پویش این بود: ما به سوالات شما به رایگان جواب می‌دهیم و خواهش می‌کنیم در خانه بمانید.
بخش‌ها و مطب‌های بسیاری تعطیل شدند، اما از آن‌جایی که پزشکان متعهد به پاسخگویی و پیگیری بیمارانشان هستند، باید راهی برای رفع این نیاز وجود می‌داشت. پیام‌رسان‌ها به دلایل متعددی برای پیگیری بیماران ساخته نشده‌اند. این‌جا بود که پلتفرم‌های ارتباط پزشک و بیمار راهگشا بودند.
از این که در روزهای بی‌نیازی چیزی را ساخته بودیم که در این شرایط سخت به کار می‌‌آمد خوشحال بودیم. در همان روزهای ابتدای اسفند سیصد پزشک در هاسپیتل مشاوره پزشکی اراِئه می‌دادند و این تعداد قابلیت پاسخگویی به حجم زیادی از تماس را داشت. خیالمان از بابت بار فنی که می‌توانستیم تحمل کنیم هم راحت‌بود، پس داوطلبانه جزئی از این پویش شدیم. هر روز پزشکان بیشتری به جمع ما پیوستند و داوطلبانه در این پویش شرکت کردند. برای تیم کوچک ما که اکثریت افرادش هم مجبور به دورکاری بودند این تجربه آسانی نبود. حتما جایی درباره چالش‌های پیش رویمان می‌نویسم.
فعالیت‌هایمان را در دو بخش به فعالیت‌ها و سرویس‌های همیشگی افزودیم: مشاوره کرونا که در آن پزشکان فعال با اطلاعات به روز شده در مورد این بیماری به افراد مشورت می‌دادند و مشاوره رایگان. نتیجه، تنها بیست هزار دقیقه مشاوره تلفنی در دسته‌بندی مشاوره رایگان در مدتی کوتاه بود که به همت پزشکان عضو صورت گرفت. عدد فوق‌العاده‌ای است؟ نمی‌دانیم. اما تا این‌جای کار می‌توانیم ادعا کنیم هرچه در توان داشته‌ایم برای محقق شدن دقیقه به دقیقه آن صرف کرده‌ایم. آیا امکان معرفی بیشتر و بهتر این کار وجود داشت؟ با منابع انسانی و مالی بزرگ‌تر البته، اما همه چیز مطابق آن‌چه می‌خواهیم پیش نمی‌رود. منابع ما به عنوان یک استارتاپ در حال رشد بدون سابقه جذب سرمایه محدود بود، و فکر می‌کنیم با این منابع نهایت تلاش خود را به کار بردیم. این بیست هزار دقیقه برای ما بیست هزار دقیقه طلایی بود که از بار مراجعه حضوری افراد و خطر آن کم کرد.
احتمالا با توضیحاتی که نوشتم این سوال به ذهنتان خطور می‌کند که چرا یک استارتاپ باید خدمات رایگان در اختیار افراد بگذارد. از نظر ما، چیزی که یک کسب و کار را در دوران سخت زنده نگه می‌دارد، علاوه بر سودآوری مالی، چنگ زدن به ارزش‌هایی است که با آن‌ها متولد شده. برای ما این ارزش، اهمیت دادن به سلامتی افراد بود. نمی‌توانستیم در این دوران که بیش از هر زمان دیگری سلامتی جامعه در خطر بود از این ارزش چشم‌پوشی کنیم. البته که اگر پزشکان همراه در این پویش نبودند، ما هم در این راستا راه به جایی نمی‌بردیم. دقیقا در لحظات داوطلب شدن افراد و پزشکان بود که فهمیدیم سختگیری که در انتخاب افراد داشته‌ایم چه اهمیتی داشته است.
این روزها در سراسر دنیای گرفتار کرونا، نمونه‌هایی از کسب و کارها هستند که از توانایی‌شان برای در کنار آدم‌ها بودن استفاده کرده‌اند و سود بلند مدت و جمعی را دربرابر سود کوتاه مدت انتخاب کرده‌اند.
زود قضاوت نکنید، نمی‌خواهم ادعا کنم از تکنولوژی پیشرفته‌ای استفاده می‌کنیم، اما هنوز چیزها و امکاناتی هستند که از سال‌ها پیش امکان‌پذیر شده‌اند و می‌توانند در روز مبادا نجات بخش باشند. روزهای اخیر روز مبادای تله‌مدیسین و پزشکی از راه دور بود. روزهایی که گمان نمی‌کنیم با وضعیت به وجود آمده پیرامون ویروس کرونای جدید به زودی رفتنی باشند. کسی چه می‌داند، هر روز امکان سر درآوردن ویروس جدیدی از یک سوپ خفاش یا عطسه یک شتر وجود دارد که ما را به تکنولوژی محتاج‌تر کند. ما برای این روزها آماده‌ایم.
