تارانتینو مدتی پیش اعلام کرد که پس از ساخت فیلم دهم اش بازنشسته خواهد شد. " روزی روزگاری در هالیوود " فیلم نهم این کارگردان بود و طبق گفته ی خودش فقط یک فیلم باقی مونده. تارانتینو فقط 56 سال سن داره و ما نمیدونیم چرا نباید مثل اسکورسیزی تا 70 سالگیش فیلم بسازه.
این کارگردان فیلم های فوق العاده ای داره ، اما سوال اصلی اینجاست. آیا " روزی روزگاری در هالیوود " بهترین فیلم این کارگردانه ؟ و چرا ؟ ما در این مقاله دلایلی رو بررسی کردیم که نشون میده این فیلم ، بهترین فیلم این کارگردان نام آشنا تا الان بوده. در ادامه این دلایل رو خواهید دید.
همراه گیمینو باشید :
تارانتینو در این فیلم با لیست فوق العاده ای از بازیگران کار کرده اما هیچ کدام به اندازه ی جولیا باترز و برد پیت عملکرد خوبی نداشته اند. این فیلم یک زمین بازی برای چند تا از استعداد های بزرگ هالیوود مثل مارگو رابی ، دیمین لوییس و لئوناردو دیکاپریو بوده و با وجود این بازیگران فوق العاده عرض اندام کردن بسیار سخت بوده است. با این حال برد پیت تونست همه را تحت تاثیر قرار دهد و ستاره ی فیلم باشد. او همچنین اسکار بهترین بازیگر مکمل مرد را نیز برای این فیلم گرفت. برد پیت در این فیلم بهترین عملکردش را داشته است. از مجبور کردن Spahn Ranch برای تعمیر لاستیک خود تا کشتن افراد خانواده ی Manson ، پیت فوق العاده بوده است.
دومین نقش فوق العاده در این فیلم رو جولیا باترز 9 ساله بازی کزده است. در یکی از لحظه های موندگار فیلم ، ریک ( دیکاپریو ) بازیگر بچه ای رو به نام ترودی ملاقات می کنه. ترودی نه تنها بالغ است بلکه بازیگر بهتری نسبت به ریک است. اون یک متد بازیگری رو به ریک آموزش میده و بعد به آنالیز بیوگرافی والت دیزنی می پردازه. اون حتی در مواقع استراحت ریک ، به اون مشورت میده. این نقش قطعا اعتماد به نفس زیادی می خواد و جولیا باترز به خوبی از پس آن بر اومده است.
فیلمنامه ی تارانتینو کار بزرگی با میکس تاریخ واقعی و شخصیت های داستانی کرده است. با ترکیب تعداد زیادی از شخصیت های واقعی مانند استیو مک کویین ، رومن پولانسکی و بروس لی با شخصیت های داستانی مانند ریک و کلیف ، داستان فیلم خیلی جذاب تر شده است.
همچنین پرداختن به توسعه ی شخصیت ها بر عکس کار های قبلی که صحنه های اکشن بیشتری داشتند ، در این فیلم انجام شده. شاید این به این دلیل است که تارانتینو به تازگی متهم به عصبی بودن شده است. فیلم قبلی او ، Hateful Eight ، فضای تاریک تری داشت ، اما در این حد تاثیر گزار نبود. بنابراین تغییر محوریت فیلم گزینه ی خوبی بود.
جزئیات فیلمبرداری و تاریخی عالی بوده اند. همه چیز تصویر سازی شده است. برای مثال تنها برنامه های موج رادیویی AM در ماشین کلیف کار می کند چون در دهه ی 60 ، موج FM وجود نداشته است. ساختمان های مدرن حال حاضر لس آنجلس در فیلم برداری وجود ندارن و تمرکز اصلی بر روی داستان های یک یا دو موسسه بوده است. حتی تبلیغ ها متناسب با دهه ی 60 هستند.
همه ی این جزییات سعی می کنن تا بیننده را به دهه ی 60 هالیوود ببرن و روی بیننده تاثیر بزارن. مارگو رابی دقیقا همان جواهرات شارون تیت را استفاده کرده است و این جواهرات به درخواست تارانتینو از خواهر شارون تیت گرفته شد و در فیلم استفاده شد. این جزئیات دقیق باعث تاثیر گزاری بالای فیلم شده است.
" روزی روزگاری در هالیوود " بیشترین نامزدی اسکار رو در بین کار های تارانتینو داشته است. این فیلم 10 نامزدی اسکار داشت و توانست در بخش های "بهترین طراحی صحنه" و "بهترین بازیگر مکمل مرد" برنده ی اسکار بشه. این فیلم حتی پرفروش ترین فیلم تارانتینو در هفته ی اول اکران با 40 میلیون دلار بوده است. روزهایی از اکران آن باقی مونده اند اما آمار تا به اینجا خوب بوده است.
در مجموع این فیلم 167 نامزدی در رویداد های مختلف داشته و 66 تای آن را برنده شده است. این اعداد دیوانه کننده هستند. بنابراین اگه ما بخوایم بر اساس آمار نیز استناد کنیم ، این فیلم ، بهترین فیلم تارانتینو بوده است.
