گیربکس خورشیدی، یکی از جالب ترین انواع گیربکس های موجود در کنترل حرکت است. آنها اغلب در خودرو به عنوان بخش مهمی از سیستم انتقال قدرت اتوماتیک استفاده می شوند. کار اصلی گیربکس، انتقال گشتاور از الکتروموتور به قطعات دیگر استفاده می شود.
ساختار این قطعه را می توان به منظومه شمسی تشبیه کرد که در آن سیارات به دور خورشید می چرخند، در گیربکس خورشیدی نیز یک دنده در مرکز قرار می گیرد و چند دنده به دور آن می چرخند. از این رو به آن “گیربکس سیاره ای” نیز می گویند. گیربکس های خورشیدی می توانند توسط مو موتورهای الکتریکی ، موتورهای هیدرولیک یا موتورهای احتراق بنزینی یا دیزل تامین شوند.
مزیت های گیربکس خورشیدی
مزایای بی شمار جعبه دنده سیاره ای دلیل اصلی محبوبیت آنها به عنوان یک راه حل انتقال قدرت بوده است.
در ادامه پنج مزیت برتر جعبه دنده های سیاره ای را با هم مرور می کنیم:
این گیربکس ها طیف گسترده ای از قدرت و نسبت را فراهم می کنند ، که باعث می شود برای بسیاری از صنایع یک گزینه مناسب باشد.
توانایی تغییر دقیق میزان قدرت و سرعت ، گیربکس های سیاره ای را برای بسیاری از کاربردهای خاص مانند توربین بادی ، موتورهای احتراق داخلی و … مناسب می کند.
برای همان میزان ظرفیت بار ، یک جعبه دنده سیاره ای عمر بیشتری نسبت به گیربکس های سنتی دارد. آنها در دامنه وسیعی از نسبت سرعت ارائه می شوند تا نیازهای خاص هر برنامه ای را برآورده کنند.
این یک جنبه حیاتی در اطمینان از کارایی و قابلیت اطمینان است. وزن گیربکس خورشیدی مدرن با همان گشتاور خروجی تا 50٪ کمتر از یک گیربکس سنتی است. بنابراین ، کار با این گیربکس ها و نصب آنها آسان است.
چگالی توان بالا یکی از مزایای جعبه دنده سیاره ای است. این امر عمدتا به دلیل وجود دنده های زیاد در سیستم گیربکس است که امکان توزیع نیرو را فراهم می کند. با تقسیم بار در بین دنده های مختلف ، گیربکس خورشیدی نه تنها کارایی را افزایش می دهد ، بلکه احتمال سایش را نیز کاهش می دهد.
گیربکس خورشیدی شامل سه نوع دنده است. دنده اصلی، دنده خورشیدی است و در مرکز گیربکس واقع شده است. یک یا چند دنده هرزگرد سیاره ای و یک دنده حلقه ای در اطراف آن قرار دارند. این سه جزء در چرخ دنده های اتومات از طریق کلاچ و یک سری باند ثابت می شوند یا حرکت می کنند.
همه دنده های هرزگرد سیاره ای به وسیله پوسته ای به یکدیگر متصل شده اند و طوری بین دو دنده دیگر قرار گرفته که از یک سمت به دنده خورشیدی و از سمت دیگر به دنده رینگی وصل شده است و حول محور خود در حال چرخش است. محور دنده های خورشیدی و رینگی تحت عنوان محور ورودی یا خروجی گیربکس بکار می روند. دنده رینگی، گرد است و محیط داخلی آن دندانه دار می باشد و بطور مداوم با دنده های دیگر درگیر است.
گیربکس خورشیدی نوعی جعبه دنده است که در آن دنده ورودی و خروجی دارای مرکز چرخش یکسانی هستند. این بدان معنی است که مرکز دنده ورودی به دور مرکز دنده خروجی می چرخد و شافت های ورودی و خروجی در یک راستا قرار می گیرند. در واقع، بار ناشی از چرخ دنده خورشیدی در چند دنده هرزگرد سیاره ای پخش می شود که می تواند برای هدایت دنده حلقه ای خارجی یا شافت یا دوک استفاده شود. دنده خورشیدی مرکزی با به حرکت درآوردن چرخ دنده خارجی چرخان باعث افزایش گشتاور و کاهش سرعت می شود.
