امروز روز جهانی برنامه‌نویسه، من هم این روز رو اول به همهٔ برنامه‌نویس‌های واقعی و بعد به کدنویس‌های برنامه‌نویس پندار و در آخر به خودم که عضو خیلی کوچکی از این جامعهٔ همیشه درحال حل مسئله هستم تبریک می‌گم. برخلاف خیلی از پست‌های وبلاگی و شبکه‌های اجتماعی من نمی‌خوام علت نام‌گذاری این روز رو شرح بدم که خیلی راحت میشه با گوگل کردن دلیل انتخاب امروز به‌عنوان روز برنامه‌نویس رو فهمید، من می‌خوام به بهونهٔ این روز یه‌کم در مورد برنامه‌نویسی و حال و هواش براتون صحبت کنم، اغلب از پست‌های عمومی و شبکه‌های اجتماعی ممکنه خونده باشین که یک برنامه‌نویس شخصی اخمو، بشدت ضدحال، خیره به مانیتور، ضداجتماع، بداخلاق، تنها (Single)، ضدزن و ... شناخته میشه اما آیا همهٔ این صفات بد توی یک برنامه‌نویس گنجونده شده؟ اگه واقعا این‌طوره پس چرا برای پیشرفت جامعه و تسهیل زندگی بشر این همه برنامه‌نویس شبانه‌روز زحمت میکشن و اغلب محصولات معقولی به جامعه ارائه میدن که هدف اصلیش بهبود زندگی آدم‌هاست؟
خب بیایم از نگاه یه برنامه‌نویس صفات بالارو درک کنیم، آره ممکنه خیلی وقت‌ها روی چهرهٔ ما اخم باشه چون بیشتر مواقع زندگیمون داریم برای پیدا کردن راه حل یک مسئله تلاش میکنیم اون‌هم نه با صدا و بلند بلند حرف زدن، بلکه دقیقا توی فکرمون غوغا میشه و این به‌صورت ناخودآگاه باعث چین خوردن پیشونی و بستن اخم‌ها میشه پس دلیل نمیشه آدم عصبانی و اخمویی باشیم!
بهمون میگن ضدحال چون بیشتر کار میکنیم (چه ذهنی چه فیزیکی) تا تفریح، مواقعی که دوستای عادیمون دارن برنامه برای شمال رفتن می‌چینن ما داریم روی رفع یک باگ برای وبسایت فروشگاهی که اول هفته منتشرش کردیم کار میکنیم و طبیعیه که توی زمان مورد نظر اون جمع نتونیم همراهیشون کنیم!
خیره به مانیتور بودن که اقتضای شغلمونه به‌هرحال مثلا یه نجار همیشه با چوب سر و کار داره، یه راننده همیشه به جاده خیره‌ست، پس ماهم نمیتونیم به مانیتور نگاه نکنیم!
ضداجتماع!!!! واقعا؟؟؟؟ خیلی دوست دارم بدونم بجز حوزهٔ کاری برنامه‌نویسی و محیط زیست دقیقا چه اجتماع‌های مفیدی توی ایران وجود داره؟ (با کمی اغراق) پس ما واقعا ضداجتماع نیستیم بلکه بیشتر اجتماع ما توی فضای مجازی و تالارهای پرسش و پاسخ خلاصه میشه که باز هم برای یادگیری و رفع مشکلات نرم‌افزاریه! خب قبول دارم کمی اجتماع گریز باشیم چون کمتر با دیگران در حال معاشرتیم و رفیق صمیمی ما دستگاه دیجیتالیه که باهاش کار میکنیم و از طریقش زندگیمون میگذره!
اینکه معمولا تنهاییم و با کسی توی رابطهٔ جدی نیستیم به خدا تقصیر ما نیست، سلیقهٔ دخترا یه‌کم به ما نمیخوره، یعنی معمولا دنبال پسرهایی هستن که شاید وقت آزاد زیاد دارن و موقعی که میخوان حرف بزنن همیشه حواس پسر بهشون جمع باشه، درحالیکه ما هم همینیم باور کنید اگر زمان مناسب کنار ما بشینن و بخوان برامون صحبت کنن ما هم به حرفشون توجه میکنیم و حواسمون بهشون هست، فقط باید زمان مناسب رو پیدا کنن نه زمانی که داریم یک الگوریتم پیاده میکنیم یا زمانی که به راه‌حل منطقی برای رفع فلان خطا فکر میکنیم! پس میشه گفت ۵۰درصد دلیل تنها بودن بیشتر ماها خود دخترا/پسرای عزیز هستن که برنامه‌نویسی و دنیاش رو درک نمیکنن :)
بهمون میگن ضدزن!!! شما بیشترین جایی که مقام زن رو در کنار مرد میبینید توی نرم‌افزارها و سایت‌هاییه که برنامه‌نویس‌ها پیاده‌ش می‌کنن و مثلا موقع ثبت‌نام باید جنسیتتون رو مشخص کنید! اتفاقا برنامه‌نویس فارغ از جنسیت خودش به‌شدت به یک همدم که درکش کنه (مثل سایر آدم‌ها) نیاز داره، من خودم دوستان برنامه‌نویس زیادی دارم که همسرشون (چه مرد چه زن) رابطهٔ خوبی باهاشون دارن و از توانایی و قدرت حل مشکلات زندگیشون راضین!
روی هم رفته خواستم بگم یک برنامه‌نویس نه‌تنها ضداجتماع نیست بلکه برای بهبود جامعه و پیشرفت زندگی داره تلاش می‌کنه فقط نوع شغلش ایجاب می‌کنه شب و روز نداشته باشه، سیکل کاری منظم نداشته باشه، قطعا همسری که ساعت کاریش مشخص باشه و درآمدش معلوم خیلی برای اکثر جامعه قابل درکه اما برنامه‌نویس‌ها لزوما جایی استخدام نیستن و شغلی ندارن که ثابت باشه و مشخص تا بتونن روزانه از ساعت فلان تا فلان رو در خدمت خانواده باشن اما حتما میتونن به اندازهٔ فلان ساعت وقت برای همسر و فرزندانشون آزاد کنن و به امور زندگی بپردازن، فراموش نکنیم اگر فضای مجازی انقدر پیشرفت کرده و برای عموم جامعه مایهٔ سرگرمی شده بخش عظیمی‌ش بخاطر وجود برنامه‌نویس‌ها و مشاغل مشابهه، پس کسانی که اجتماع و مردم رو به هم مرتبط و نزدیک می‌کنن نمیتونن ضداجتماع باشن، شاید فقط کمی درون‌گرا باشن :)
درضمن، برنامه‌نویس لزوما یک مرد نیست، توی سال‌های اخیر دخترهای زیادی به جمع برنامه‌نویس‌ها پیوستن و اتفاقا توی کارشون هم خیلی موفقن بخاطر همین هم که شده دیگه صفت تک‌کاربرهٔ ضدزن رو بهمون نگین:(
امیدوارم از خوندن این متن خسته نشده باشین و کمی با دنیای جدید و متفاوت برنامه‌نویس‌ها (جدید از نظر قدمت شغلی نسبت به سایر مشاغل) آشنا شده باشین، امیدوارم روزی برسه که کشور ماهم #روزـبرنامه‌نویس رو به رسمیت بشناسه و برای تشویق افراد شاغل توی این زمینه شرکت‌ها حتا یک تبریک ساده رو در نظر بگیرن!
موفق باشید
