استانداردهای مک‌فارلند: اصول، آماده‌سازی، موارد استفاده و محدودیت‌ها
استانداردهای مک‌فارلند به عنوان مرجعی برای تنظیم کدورت سوسپانسیون مایع / باکتریایی در ویال یا لوله در آزمایشگاه‌های میکروبیولوژی استفاده می‌شوند. این استانداردها به حفظ و/ یا اطمینان از این‌که تعداد باکتری‌ها در محدوده معینی باشند تا تست‌های میکروبی استاندارد شوند، کمک می‌کنند.
این استانداردها را می‌توان با غلظت‌های متفاوتی از غلظت 0.5 تا 4 تهیه کرد و بسته به غلظت، تراکم تعداد سلول‌ها متفاوت است. با این حال، رایج‌ترین غلظت مورد استفاده برای تست حساسیت ضد میکروبی و آزمایش کارایی محیط کشت معمولاً با استاندارد 0.5 مک‌فارلند در آزمایشگاه‌های میکروبیولوژیکی انجام می‌شود.
استاندارد مک‌فارلند یک محلول شیمیایی از کلرید باریم (Barium chloride) و اسید سولفوریک (Sulfuric acid) است. واکنش شیمیایی بین این دو ماده شیمیایی منجر به تولید یک رسوب نازک از سولفات باریم (Barium sulfate) می‌شود. پس از خوب تکان دادن آن، کدورت یک استاندارد مک‌فارلند از نظر بصری با یک سوسپانسیون باکتریایی با غلظت شناخته شده، قابل مقایسه است.
استانداردهای کدورت مک‌فارلند با مخلوط کردن حجم‌های مختلف اسید سولفوریک 1 درصد و کلرید باریم 1 درصد برای به دست آوردن محلول‌هایی با چگالی نوری خاص تهیه می‌شوند. با تنظیم حجم این دو شناساگر شیمیایی، استانداردهای مک‌فارلند با درجات مختلف کدورت که نشان دهنده تراکم باکتریایی یا تعداد سلول‌های مختلف است، را می‌توان تهیه کرد.
استاندارد کدورت 0.5 مک‌فارلند یک چگالی نوری قابل مقایسه با چگالی سوسپانسیون باکتریایی با واحدهای تشکیل کلنی ((Colony-forming unit) برابر 108 × 1.5 (CFU/ml) ارائه می‌دهد.
استاندارد مک‌فارلند1٪ BaCl2 (ml)1% H2SO4 (ml)تراکم تقریبی تعداد سلول (108 × سلول)0.50.059.95108 × 1.51.00.19.9108 × 3.02.00.29.8108 × 6.03.00.39.7108 × 9.04.00.49.6108 × 12.0
- محلول کلرید باریم بی‌آب 1% (BaCl2) و محلول اسید سولفوریک 1% (H2SO4) را آماده کنید.
- محلول‌های کلرید باریم و اسید سولفوریک را با هم ترکیب کرده و کاملاً مخلوط کنید تا یک سوسپانسیون کدر تشکیل شود.
- مخلوط حاصل را در یک لوله آزمایشگاهی درپوش پیچ‌دار پوشیده با فویل قرار دهید.
- استاندارد مک فارلند را زمانی که استفاده نمی‌کنید در دمای اتاق (25 درجه سانتی‌گراد) نگه‌داری کنید. محلول چگال استاندارد مک‌فارلند به مرور زمان رسوب می‌کند و توده تشکیل می‌دهد. پس قبل از هر بار استفاده نیاز به هم زدن شدید (با ورتکس (Vortex)) یا تکان دادن دارد. توجه: لوله را برای نشان گذاری سطح مایع علامت بزنید و قبل از استفاده بررسی کنید که تبخیر نشده باشد.
- در صورت وجود نور خوب، کدورت را با نگه داشتن نمونه باکتریایی و لوله‌های استاندارد مک‌فارلند در مقابل نوارهای سیاه و سفید چاپ شده روی کارت به صورت بصری مقایسه کنید.
- در صورت کدورت شدید، کدورت رشد سوسپانسیون باکتریایی را با افزودن براث (Broth) یا محلول نمکی (Saline) به وسیله پیپت (Pipette) استریل تنظیم کنید تا کدورت آن را با استاندارد مک‌فارلند هم‌ارز تطبیق دهید.
- اگر سوسپانسیون آزمایشی خیلی روشن بود، با ارگانیسم‌های اضافی آن تلقیح کنید یا لوله‌ها را تا زمانی که کدورت با استاندارد تطابق پیدا کند، تلقیح کنید.
- این استانداردها در پروسه تست حساسیت ضد میکروبی استفاده می‌شوند که در آن سوسپانسیون باکتریایی با استاندارد مک فارلند، قبل از استفاده از سواب (Swab) بر روی محیط MHA مقایسه می‌شود.
- این استاندادها بخشی از فرایند کنترل کیفیت برای بررسی و تنظیم تراکم سوسپانسیون باکتریایی است که می‌تواند برای پروسه شناسایی و حساسیت استفاده شود.
- در مورد محیط‌های رنگی، ممکن است کنتراست مناسبی با استانداردهای مک‌فارلند معادل ارائه ندهد و منجر به وقوع نتایج نادرست یا تراکم‌های نادرست شود.
- کشت‌های قدیمی‌تر (بیش از 24 ساعت) سوسپانسیون‌های باکتریایی ممکن است با تعداد باکتری‌های مورد انتظار مقایسه نشوند.
- استانداردهای مک‌فارلند توسط آنالیز اسپکتروفتومتر (Spectrophotometer) تنظیم شده است. استفاده از هر ابزار دیگری ممکن است نتایج قابل اعتمادی را در طول فرآیند آزمایش به همراه نداشته باشد.
- در حین استفاده از استاندارد لاتکس (Latex)، لوله‌های سوسپانسیون باید به اندازه لوله استاندارد لاتکس مک‌فارلند باشد.
- در طول زمان ذخیره‌سازی، قرار گرفتن در معرض نور استاندارد مک‌فارلند، می‌تواند بر اندازه‌گیری کدورت تأثیر بگذارد.
همچنین بخوانید:
مترجم: صادق حسینی‌کیا
