اثر ارابه موسیقی (Bandwagon effect) یک نوع #سوگیری شناختی و #پروپاگاندا است: پیگیری بی‌دلیل اندیشه‌های دیگران در اثر تقلید یا القا.
در این اثر؛ فرد بدون توجه به باورهای خود یک عمل را فقط به این دلیل انجام می‌دهد که دیگران هم دارند انجام می‌دهند. و پس از اینکه عمل را انجام داد به باورهای خویش رجوع می‌کند. اگر عمل با باورهایش مطابقت داشت برای باور خودش ارزش زیادی قائل می‌شود و اگر با باورش تناقض داشت، باور خودش را نادیده می‌گیرد.
ارابه‌های موسیقی در سال ۱۸۴۸ از سوی یکی از نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا در شهرها به حرکت در آمدند. ارابه‌ها در جلب توجه و جذب مخاطبان مؤثر افتادند و باعث شدند سیاستمداران دیگری هم از اثر ارابه موسیقی استفاده کنند. شاید علت پیوستن به چنین رفتارهایی این باشد که مردم احساس می‌کنند دارند در کنار برندگان قرار می‌گیرند.
منبع. کانال تلگرامی عرصه های ارتباطی/دکتر یونس شکرخواه
