و قلب من مالامال درد و غصه است چنانچه میبینم که امیال و شهوات پست و حقیر، به جای عقل، جوامع انسان را کنترل میکند. گویی انسان شناخته شده به تسامح. تسامح از حقیقت . از بایدی که نیست. از نبایدی که هست.
اسطوره ها در جوامع به کناره رفته و افراد سطحی و پست روی کار آمده اند. و این نه فقط در ایران؛ این وصله ی جدا ، که در تمام جهان شهود میشود.
و سخت آنجاست که مردم سالاری در این جوامع نیکو شمرده میشود. نه از روی اینکه به آن بها داده میشود . بلکه از آن رو مردم، سالار بودن را دوست دارند؛قدرت را دوست دارند. و این هم وسیله ای شده برای کنترل آنها. دموکراسی شوخی بشریت با خودش بود که هنوز هم با نمک است .
نامجو راست میگفت؛
اکنون باید بر پیرشدن و مردن و تمام شدن غول ها گریست..... چرا که ما آنها را کنار گذاشتیم و همیشه از این کار لذت میبریم.
