باور کنین یا نه «ایمیل» و «شماره موبایل» جزو دارایی‌های مجازی آدم‌هاست.
ابوالفضل همیشه می‌گفت: «غذات رو بخور! وقتی سیر شدی، بعد پول رو بده!»
اگه توی فرم ثبت نام یا لینک دانلود کتابی که تازه ترجمه کردی یا نوشتی ایمیل رو اجباری کردی و شماره موبایل رو هم به زور سرنیزه ولیدیشن می‌خوای بگیری شک نکن یه عده آدم باهوش پیدا می‌شن که از ایمیل موقت و شماره موبایل‌های موقتی یا حتی غلط استفاده کنن واسه اینکه فقط بیان تو، فایل رو بگیرن و بگن «why so serious»
پس اگه واقعن اون ایمیل و شماره تلفن واقعی رو می‌خوای. صادقانه علتش رو بگو. شاید کسی حاضر نشه ایمیل واقعیش رو بهت بده - بخاطر اینکه بهترین چیزی که به ذهنت رسیده فروش ایمیل به اسپمرهاست - ولی حداقل احتمالش بیشتره که یه آدرس ایمیل واقعی بگیری که - احتمالا سال‌هاست دیگه چک نمیشه و فقط - کارکردش اینه که قابل فروشه!
و یک نکته‌ی ظریف اینکه، اگه بعد از دادن کتاب یا اجازه تجربه سیستم به کاربر امکان اعلام ایمیل یا پرداخت وجه رو بدی، مخاطبی که از کارت خوشش اومده باشه از خجالتت درمیاد. به نظرم آدم‌های خوبی هستن که هنوز قدر اعتماد و ارزش کار پرزحمت رو می‌شناسن.
