مچ پا شامل مجموعه‌ای از استخوان‌ها، مفاصل، عضلات و بافت‌های نرم است که به وسیله آن ما قادر به حرکت و تعادل در طول پیاده روی و فعالیت‌های روزمره خود هستیم. این ساختار شامل استخوان‌های قوسی پا (تیبیا و فیبولا) و استخوان‌های قوسی پا (تالوس، کالکانئوس و ناودانی) می‌شود. عضلات قوی مچ پا، همچنین، کمک به اجرای حرکات پیچیده مانند پیاده روی، دویدن و پرش میکنند. آناتومی مچ پا دارای مفاصلی است که امکان حرکت و انعطاف در طول پا را فراهم میکنند. علاوه بر این، رگ‌ها و عصب‌هایی که از طریق مچ پا عبور میکنند، اطلاعات حسی و حرکتی را به مغز و عضلات ارسال میکنند.
مچ پا شامل سه استخوان است که به عضلات،تاندون ها و رباط ها وصل هستند.این استخوان ها قسمت پایین پا را به ساق پا متصل میکنند.در قسمت پایین پا دو استخوان به نامهای درشت نی(تیبیا) ونازک نی( فیبولا) وجود دارد.این استخوان ها به استخوان مچ پا یا تالوس در مفصل مچ پا وصل میشوند که امکان حرکت بالا و پایین را به پا میدهند.
برامدگی استخوانی که ما میتوانیم ببینیم و ان را احساس میکنیم قوزک خارجی و داخلی هستند.
قوزک خارجی:استخوان بیرونی مچ پا است که توسط انتهای دیستال فیبولا تشکیل شده است.
قوزک داخلی: استخوان داخلی مچ پا است که توسط انتهای دیستال تیبیا تشکیل شده است.
بطور خلاصه، تغییرات آناتومیکی در بیماری‌های عضلانی و اسکلتی می‌توانند تأثیر زیادی بر ساختار و عملکرد مچ پا داشته باشند. در زیر، برخی از تغییرات آناتومیکی مهم در بیماری‌های عضلانی و اسکلتی که می‌توانند بر مچ پا تأثیر بگذارند، ذکر شده است:
ضعف عضلات: در بیماری‌هایی مانند تروما، التهاب مفاصل، نوروپاتی و اختلالات عضلانی، ضعف عضلات مچ پا می‌تواند رخ دهد. این موضوع می‌تواند منجر به ناتوانی در تثبیت و حرکت مچ پا شود.
اختلالات استخوانی: شکستگی‌ها، تغییرات در ساختار استخوانی (مانند اسپوندیلولیستزیس و آرتروز) و اختلالات در رشد استخوان (مانند پابرهنگی) می‌توانند باعث تغییرات آناتومیکی در مچ پا شوند.
التهاب و آرتریت: بیماری‌های مانند آرتریت روماتوئید(روماتیسم مفصلی)، آرتریت جوانان و التهاب مفاصل می‌توانند باعث التهاب و تغییرات در ساختار مفاصل مچ پا شوند.
تشکیل توده‌های غیرعادی: در برخی بیماری‌ها مانند تومورها، نقرس و سیستمیک لوپوس اریتماتوز، توده‌های غیرعادی در مچ پا شکل می‌گیرند و می‌توانند باعث تغییر ساختاری در مناطق مجاور و تضعیف عملکرد مچ پا شوند.
اختلالات در رابطه با بافت نرم: بیماری‌های مانند فیبرومیالژی، بورسیت و پوکی استخوان می‌توانند به تغییرات در بافت نرم اطراف مچ پا و تضعیف عملکرد آن منجر شوند.
تغییرات در ساختار مفصل: بعضی از بیماری‌های مفصلی مانند آرتروز و آرتریت مفاصل می‌توانند باعث تغییر ساختاری در مفاصل مچ پا شوند، که در نتیجه می‌تواند به سختی حرکت و درد در مچ پا منجر شود.
آشنایی کامل با مچ پا :
در این مقاله به طور مختصر اطلاعاتی درباره مچ پا ارائه دادیم برای مطالعه مقاله کامل این موضوع می توانید به سایت کلینیک فیزیوتراپی قرار مراجعه فرمایید.
