"از مسافرین گرامی خواهش می شود تا تلفن های همراه خود را خاموش کرده یا در حالت پرواز قرار دهند". این جمله ای است که برای مسافران هواپیما آشنا است. خیلی ها به این خواسته مهمانداران عمل کرده و برخی دیگر هم فکر می کنند روشن گذاشتن موبایل هیچ خطری را متوجه کسی نمی کند. تا حالا برایتان این سئوال پیش آمده که چرا چنین چیزی از مسافران درخواست می شود؟ پاسخ به این سئوال را می توانید همینجا دریافت کنید.
آیا باید وسایل برقی خود را در هواپیما خاموش کنیم؟
تلفن های همراه، تبلت، بازی های ویدئویی قابل حمل و دیگر وسایل برقی از جمله ابزارهای قرن جدید هستند که گذران زندگی بدون آنها غیر ممکن به نظر می رسد. ما می توانیم با استفاده از آنها بازی کنیم، با خانواده و دوستان مان ارتباط برقرار کنیم و گشتی هم در اینترنت بزنیم. برای برخی دیگر هم این وسایل بهترین راه برای گذران وقت در طول یک پرواز طولانی هستند که در آن تکان خوردن از صندلی خود چندان هم جالب به نظر نمی آید. با این حال بسیاری از ما که در طول یک دهه گذشته چندین بار پرواز کرده ایم، با این جمله پیش از پرواز آشنا هستیم که از ما می خواهد وسایل الکترونیکی خود را در طول پرواز خاموش کرده یا در حالت فلایت مود قرار دهیم.
در حقیقت به ما هشدار داده می شود که سرویس تلفن همراه باید به این دلیل خاموش نگاه داشته شود که فرکانس های منتقل شده از این دستگاه ها با تجهیزات ناوبری هواپیماها تداخل پیدا می کنند. اما سئوالی که پیش می آید این است که به راستی این اتفاق رخ می دهد؟ آیا تلفن همراه یا دیگر ابزارهای الکترونیکی شما برای یک پرواز ایجاد خطر می کنند؟
پاسخ کوتاه به این سئوال به احتمال زیاد"نه" است، اما لازم است بدانید که ابزارهای الکترونیکی شما چگونه وسایل داخل هواپیما و نیز دیگر مسافران را در طول پرواز تحت تأثیر قرار می دهد؟
ابزارهای الکترونیکی به راستی مضر هستند؟
قدم اول دانستن این نکته است که وسایل الکترونیکی شما چگونه کار کرده و با هواپیما تعامل پیدا می کنند. در واقع باید گفت که ابزارهای الکترونیکی برای اتصال به یک شبکه وایرلس یا برج تلفن همراه به انتقال دهنده های امواج رادیویی با قدرت پایین تبدیل شده و به برج های تلفن همراه و دیگر دریافت کننده هایی متصل می شوند که حامل سیگنال هایی به بیرون هستند؛ اما در عین حال به گیرنده هایی هم تبدیل می شوند که سیگنال های به درون را هم در بر می گیرند.
اگر برج یا دیگر دریافت کننده ها در فاصله نزدیکی باشند، آن ابزار برای جستجوی سیگنال و حفظ آن بین برج و ابزار نیاز به استفاده از نیروی زیادی ندارد. زمانی که یک تلفن همراه در حالت فعال قرار دارد، از خود سیگنال رادیویی منتشر می کند؛ اما در حالت فلایت مود چنین اتفاقی نمی افتد. بیشتر ایرلاین ها خاطرنشان می کنند که این احتمال وجود دارد که سیگنال های رادیویی فرستاده شده از یک ابزار الکترونیکی با یک یا بیشتر سیستم های مهم هواپیما تداخل پیدا کنند. برای نمونه می توان به سنسورهایی که به تجهیزات هواپیما برای برقرار ارتباط با یکدیگر کمک می کنند، تجهیزات ناوبری، تجهیزات پیشگیری از برخورد و دیگر ابزارها اشاره کرد.
با این حال در عمل تجهیزات الکترونیکی حساس در هواپیماهای جدید به خوبی در مقابل امواج رادیویی محافظت شده هستند. اگرچه تداخل های الکترونیکی از تلفن های همراه در جریان یک حادثه هوایی در سال 2000 در سوئیس و دیگری در سال 2003 در نیوزیلند نقش داشتند، این احتمال هم وجود دارد که انتقال امواج از این ابزارها در طول پرواز به ضرر خدمه پرواز هم باشد.
دلیل این موضوع هم این است که سیگنال ها روی تجهیزات آنها ثبت شده اند (که این خلبان ها، ناوبرها و اپراتورهای رادیویی را وا می دارند تا برای خوانش صحیح این تجهیزات تلاش بیشتری کنند). همین سیگنال ها هم اغلب در هدفون های آنها به صورت یک صدای خفه و آرام به گوش می رسد. درست شبیه همان صدایی که از اسپیکرهای استریوی خانگی در هنگامی شنیده می شود که یک تلفن همراه حاوی یک پیام یا ایمیل خوانده نشده، کنار آن قرار گرفته است.
بنابراین ایجاد مزاحمت برای خلبان ها به احتمال زیاد مهم ترین دلیلی است که ایرلاین ها از مسافران می خواهند تا ابزارهای الکترونیک خود را در طول پرواز غیر فعال نگاه دارند. آژانس ایمنی هوانوردی اروپا در سال 2014 اعلام کرد که ابزارهای الکترونیکی هیچ خطری برای ایمنی پرواز ایجاد نمی کنند، اما آژانس های سایر کشورها مانند اداره هوانوردی فدرال آمریکا و اداره هوانوردی داخلی چین همچنان محدودیت ها را حفظ کرده اند. برای مثال در چین ابزارهای الکترونیکی باید در طول پرواز خاموش نگاه داشته شوند، در غیر اینصورت زندان و جریمه در انتظار متخلفان خواهد بود.
واکنش کشورها چه بوده است؟
با تمام این تفاسیر مسافران از تمام کشورها ترجیح می دهند به جای استفاده از سرویس های پر خرج و گران تلفن همراه که برخی هواپیماها در اختیار مسافران قرار می دهند، از تلفن های همراه خود استفاده کنند. یک راه برای این کار بدون ایجاد مزاحمت برای خدمه پرواز این است که از طریق نصب برج های تلفن همراه در هواپیما که به آنها پیکوسِل گفته می شود، از انتقال این سیگنال ها جلوگیری به عمل آید.
پیکوسل ها کاربران ابزارهای الکترونیکی را به سرویس تلفن همراه نزدیکی مجهز می کنند و انتقال سیگنال را به حداقل می رسانند. در حال حاضر بسیاری از ایرلاین های اروپایی از تجهیزاتی مانند آئرو موبایل استفاده می کنند که تماس های پروازی را هدایت کرده و ارتباطات وایرلس در اختیار مسافران قرار می دهد. در مقابل شرکت های هوایی آمریکایی رغبت زیادی به پذیرش تکنولوژی پیکوسل نشان نمی دهند و در انتظار تصمیمی از جانب کمیسیون ارتباطات فدرال هستند. این کمیسیون ابراز نگرانی کرده که آزاد گذاشتن مسافران برای تماس در پروازها، پروازهای آرام را برای مسافران به یک سفر پر سر وصدا و شلوغ تبدیل خواهد کرد.
منبع: Britannica.com
