استفاده از فضای مجازی روز به روز شیوع بیشتری پیدا میکند. همه ما هر روز افرادی را موبایل به دست میبینیم که فارغ از هیاهوی جهان زمان زیادی را در آن میگذرانند. دید ما نسبت به اکثر این افراد این است که در حال وقت تلف کردن هستند. یکی از انتقادات اصلی که از فضای مجازی میشود این است که افراد از مطالعه فاصله گرفته اند و وقت خود را بیهوده هدر می دهند. اما این حرف چندان درست نمی باشد زیرا که مطالعه قطعا خواندن کتاب های کاغذی نمی باشد. خواندن کتاب الکترونیکی، وبگردی، دیدن فیلم های آموزشی و مستند، حتی تماشای فیلم های سینمایی و سریال ها، گوش کردن به کتاب های صوتی و پادکست ها و..هرکدام نوعی مطالعه محسوب می شوند.بنا براین فردی که زمان زیادی را در فضای مجازی می گذراند لزوما اتلاف وقت نمی‌کند.
در همین مملکت خودمان افرادی که اهل مطالعه بوده اند همیشه تعداد محدودی از افراد جامعه را شامل می شده اند. این افراد به هر نحو منابع خود را چه از خرید کتاب و نشریات و چه از راه های دیگر مانند کتابخانه ها به دست می آوردند. اما کسانی که رغبتی به خواندن نداشتند به خود زحمت نمی دادند که کتابی را به دست آورند و بعد هم به احتمال زیاد نخوانده کنج اتاق بماند.
اکنون با وجود فضای مجازی و انبوه متنوع مطالب و آسان در دسترس بودن آن، مثلا در یک دستگاه گوشی همراه، اشخاص به سهولت مطالب مورد علاقه خود را به دست می آورند. کسانی که پیش از این کتاب را خسته کننده و کسالت آور می دیدند حالا با گوناگونی مطالب از لحاظ محتوا و شکل روبرو هستند. آنها حتما زمانی را برای خواندن اختصاص می دهند هرچند یک کتاب حجیم نباشد بلکه یک مطلب کوتاه که چشم آنها را گرفته و ذهن‌شان را درگیر خود کرده است.
همین گامی برای آنها خواهد بود تا کم کم با توجه به حس کنجکاوی آدمیان و تمایل برای دانستن بیشتر مطالعه خود را نیز اصولی تر و بیشتر کنند.افراد کتابخوان نیز با اشتراک گذاری تجربیات خود و یافتن منابعی که تا پیش از این به سختی به دست می آمد منفعت بیشتری میبرند و در زمان صرفه جویی می کنند.
نتیجه این که با پیشرفت علم و تکنولوژی در نهایت این ما هستیم که راه خود را انتخاب می کنیم.
