پیشرفت تکنولوژی آن‌قدر ها هم که می‌گویند بد نبود!
هرچند که لذت لمس واقعی گرمای حضور عزیزان، چیز دیگری بود، اما تکنولوژی هم می‌توانست پلی باشد برای کوتاه کردن فاصله‌هایی که طی کردنشان شاید در هر زمان دلخواه ممکن نباشد، یا چه بسا انسان جرأتش را به خود ندهد.
تکنولوژی نیامد که لذت عاشقانه‌هایمان را از ما سلب کند؛ تکنولوژی آمد تا ما را زودتر به محبوبمان وصل کند.
آمد تا شیرینیِ نامه نگاری برای معشوق را، فقط به شیرینیِ نگاشتن نامه‌ای تبدیل کند که همیشه همراهش باشد؛ انگار که به جای جعبه‌ی سولی داخل یخچال، یک بسته مارشمالو در جیبت گذاشته باشد.
آمد تا دلتنگ نگاهش و شنیدن صدایش نمانیم و هر زمان اراده کردیم تنگیِ دل از دیدار و صحبتش بگشاییم.
نیامد که هم سولی را از ما بگیرد هم مارشمالو در جیبمان کپک بزند!
نیامد که هم تلفن و قاب عکس را از ما بگیرد، هم قاب گوشی هوشمند را برایمان بلا استفاده کند!
افسوس که ما
نسل "دلم برایت تنگ شده"های ویرایش شده
"دوستت دارم"های ارسال نشده
"صدایت آرامم می‌کند"های حذف شده
و در عوض، چک‌کردن‌های دم به دقیقه هستیم
اما من، مؤمنم به نزدیک بودن لحظه‌ی آشتی میان ما و هر آن‌چه یار مهربان تکنولوژی از یک وصال هوشمندانه برایمان به ارمغان آورده است.
«غزاله روشنی»
#روایتگرباش
