یکی از عارضه‌های مقعدی که برای بسیاری از مبتلایان ناشناخته است، بیماری فیستول می‌باشد. این بیماری با علائمی مثل ترشحات چرکی و خروج عفونت از حفره ای که در اطراف مقعد ایجاد می‌شود، همراه است. نکته‌ای که در ابتدا باید درباره این بیماری بدانید، این است که فیستول به هیچ عنوان بدون جراحی درمان نمی‌شود و تاخیر در درمان این عارضه می‌تواند منجر به پیشرفت عفونت و پیچیده تر شدن مسیر فیستول شود.
انواع مختلفی از فیستول وجود دارد که متخصصان می‌توانند اکثر آنها را با جراحی حذف کنند. تا انتهای مقاله همراه ما باشید تا با این بیماری، علائم و نحوه تشخیص و روش‌های عمل جراحی فیستول آشنا شوید:
فیستول مقعدی یا anal fistula به طور کلی در بین کسانی که آبسه مقعدی داشته اند شایع است. اقدام به درمان برای از بین بردن عفونت فیستول مقعدی و همچنین برای کاهش علائم آن ضروری است. فیستول مقعدی به عنوان یک تونل کوچک با یک دهانه داخلی در کانال مقعد و یک دهانه خارجی در پوست نزدیک مقعد ایجاد می‌شود. این عارضه معمولا زمانی ایجاد می شود که عفونت آبسه مقعدی به طور کامل بهبود نیابد. انواع مختلف فیستول مقعدی بر اساس محل ایجاد آنها طبقه بندی می‌شوند. در ادامه به ترتیب از رایج ترین نوع فیستول با انواع مختلف آن آشنا خواهید شد:
فیستول بین اسفنکتریک: این مسیر از فضای بین عضلات اسفنکتر داخلی و خارجی شروع می‌شود و در نزدیکی دهانه مقعد به سطح پوست باز می‌شود.
فیستول ترانس اسفنکتریک: این مسیر از فضای بین عضلات اسفنکتر داخلی و خارجی یا در فضای پشت مقعد شروع می شود. سپس از اسفنکتر خارجی عبور کرده و یک یا دو سانتی متر خارج از دهانه مقعد باز می شود. این نوع فیستول‌ها می‌توانند به شکل U به دور بدن بپیچند، با منافذ خارجی در دو طرف مقعد (به نام فیستول نعل اسبی).
فیستول سوپراسفنکتریک: این مسیر از فضای بین ماهیچه‌های اسفنکتر داخلی و خارجی شروع می‌شود و به سمت بالا، تا نقطه ای بالاتر از عضله شرمگاهی می چرخد. از این عضله عبور می کند، سپس به سمت پایین بین عضله پورپورکتال و بالابرنده آنی امتداد می یابد و یک یا دو سانتی متر در خارج از مقعد باز می‌شود.
فیستول اکسترا اسفنکتریک: این مسیر از رکتوم یا کولون سیگموئید شروع می‌شود و به سمت پایین امتداد می‌یابد. از عضله بالابرنده آنی عبور می‌کند و در اطراف مقعد باز می‌شود. این فیستول ها معمولاً به دلیل آبسه آپاندیس، آبسه دیورتیکولار یا بیماری کرون ایجاد می‌شوند.
معمولاً تعیین محل دهانه خارجی فیستول مقعدی ساده است، در عین حال تعیین محل سوراخ داخلی می‌تواند چالش برانگیزتر باشد. برای درمان مؤثر، یافتن مسیر کلی فیستول مهم است. بسیاری از افرادی که تجربه آبسه های مکرر مقعدی دارند، به فیستول مبتلا می‌شوند. دهانه خارجی فیستول معمولا قرمز و ملتهب و همراه با ترشحات چرکی است که گاهی اوقات با خون مخلوط می‌شود.
محل سوراخ خارجی سرنخی از مسیر احتمالی فیستول می‌دهد و گاهی اوقات می‌توان مسیر فیستول را احساس کرد. با این حال، تعیین مسیر آن اغلب به ابزارهای مختلفی نیاز دارد و حتی ممکن است تا زمان جراحی دیده نشود. ابزارها و آزمایشاتی که اغلب در تشخیص این بیماری استفاده می شوند، عبارتند از:
پروب فیستول: ابزاری مخصوص که برای وارد کردن به داخل فیستول طراحی شده است
آنوسکوپ: ابزار کوچکی برای مشاهده کانال مقعد
اگر فیستول به طور بالقوه پیچیده باشد یا در یک مکان غیر عادی باشد، می توان از این ابزارها نیز استفاده کرد:
ابزارهای مورد استفاده برای رد سایر اختلالات مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون عبارتند از:
باید بدانید که فیستول مقعدی به هیچ عنوان با روش های پزشکی و خانگی درمان می‌شود و تنها راه تخلیه عفونت و ترمیم مسیر فیستول است. گزینه‌های مختلفی در درمان پزشکی این بیماری وجود دارد که شامل روش لیزر یا جراحی به روش‌های قدیمی است. با در نظر گرفتن شرایط بیمار و هزینه عمل یک گزینه به عنوان درمان قطعی بیماری انتخاب می‌شود.
به دلیل نزدیکی فیستول‌های مقعدی به عضلات اسفنکتر مقعد، استفاده از یک روش درمانی دقیق برای کاهش خطر بی اختیاری مدفوع بسیار با اهمیت است. انتخاب بهترین راه درمان مستلزم این است که هر بیمار به صورت جداگانه ارزیابی شود. ایجاد آسیب اغلب به محل و پیچیدگی فیستول و قدرت عضلات اسفنکتر بیمار بستگی دارد.
درمان فیستول مقعدی باید با کمترین تاثیر ممکن بر روی عضلات اسفنکتر انجام شود. در حال حاضر یکی از بهترین روش‌های موجود، درمان فیستول با لیزر است که بصورت یک عمل سرپایی و در کمتر از نیم ساعت انجام می‌شود. لیزر هیچ یک از عوارض عمل را به دنبال ندارد و دوران نقاهت آن در مقایسه با عمل جراحی کوتاه تر است.
در فیستولوتومی، جراح ابتدا برای یافتن دهانه داخلی فیستول جستجو می‌کند. سپس مسیر را باز می‌کند و برش می‌دهد و محتویات آن را تخلیه می‌کند. در حقیقت محل ایجاد بیماری بطور کامل برش داده می‌شود تا کاملا تخلیه شود و برای ترمیم این زخم حدودا ۲ ماه زمان لازم است.
اگر مقدار زیادی عضله باید بریده شود، ممکن است جراحی در بیش از یک مرحله انجام شود. اگر کل مسیر فیستول پیدا نشود، ممکن است نیاز به تکرار جراحی باشد.
مشاهده مطلب کامل آیا جراحی فیستول فوری است؟
