1- برترین نعمت وجود است که اصل همه نعمات نیز هست.
۲- شکر نعمت فقط موجب فزونی آن نیست بلکه مهم تر از این موجب تنفیذ و تحکیم و تثبیت و تعریف وجود است و نقد و حی و حاضر و خلاق ساختن آن .
۳- زیرا شکر حاصل قدرشناسی است پس شکر حاصل معرفت نفس است و اوج معرفت است .
۴- اگر کسی که خود را نشناخت همچون کسی است که وجود ندارد پس شکر وجود عین وجودیابی است.
5- آیا براستی هرگز خداوند را برای وجودی که بما بخشیده است و از عدم آفریده است شکر کرده ایم؟
۶- خدایا تو را شکر و سپاس که مرا بوجود آوردی در حالیکه نبودم و بدون آنکه بخواهم مرا آفریدی بی هیچ منتی : اینست شکر وجود که اساس هستی مندی انسان است .
7- خداوند برای چه ما را آفریده است؟ از چه رو و چرا؟ از عشق و کرم! پس شکر وجود همان شکر عشق است و شکر عشق منجر به عشق میشود و عشق نور و علت العلل وجود است.
8- آیا هرگز از مادرمان از بابت اینکه ۹ ماه ما را در بطن خود حمل کرده و با آنهمه درد و رنج زایمان کرده و سالها ما را تر و خشک نموده و از شیره جانش تغذیه کرده است و خواب و آسایش را بر خود حرام نموده است و ... تشکر کرده ایم ؟ تشکری دقیق با ذکر علل و مسائل آن و نه شکری کلی و سهوی مثل مرسی .
9- حضرت رسول اکرم میفرماید که شکر خالق همان شکر مخلوق است. زیرا خداوند بواسطه مخلوقاتش بما نعمات و رحماتش را هدیه میکند .
10- به آدم ناشکر و طلبکاری که از عالم و آدمیان طلبکار بود گفتم که چرا اینقدر ناشکری گفت من شبانه روز شکر می گویم و پس از هر نوبت نمازم صد مرتبه حمد خدا میگویم . گفتم تو تسبیح خودت را شکر و حمد و ثنا می گوئی و آنان را که به تو محبت و خدمت میکنند بد و بیراه میگوئی. این عین کفر است. تو خدا را شکر نمی گوئی بلکه از خودت ممنونی.
