بندر شیو

https://www.iribnews.ir/files/fa/news/1397/6/24/2616306_626.jpgبندر شیو

نخستین بار نام این بندر در " ارجوزه ابن ماجد" از دریا نوردان مشهور قرن نهم و دهم هجری و به دو صورت شیو و راس شیو یاد شده است.

"وینست" در سال ۱۲۲۴ قمری /۱۸۰۹ م شکل درست و محلی ان را یعنی " shevio" در کتاب خود ثبت کرده است.

"کاپیتان جرج بارنز بروکس" در سال ۱۸۲۰ تا ۱۸۳۰ میلادی در نوشته خود از این بندر چنین یاد کرده " این بندر به دلیل موقعیت طبیعی ان و دارا بودن آب شیرین از قدیم یکی از سکونت گاه های دریایی مناسب به شمار می امده است.

مهندسین اعزامی دوره قاجار در سال ۱۲۵۶ قمری از بندر شیو دیدن داشته اند که شرح کامل این بازدید به نقل از کتاب دوسفر نامه از جنوب ایران نوشته سید علی آل داوود در کتاب ( خلیج فارس و کرانه های شمالی) نوشته خود حقیر امده است.

پژوهشگر: نصرالله کریمی

بندر شیو در ۱۸۲ سال قبل

به جهت محافظت از بندر یک برج بر تپه مشرف به دریا ساخته شده.

دو قلعه دیگر در چپ و راست بندر ساخته شده.

درون قلعه ها چاه اب شیرین وجود دارد.

بندر شیو در اختیار خوانین لار بوده و بیگلربیگی لار دستور داده بود بندر شیو نگویند و وبندر. محمدیه بگویند.

در ان زمان جمیعت شیو ۵۰ خانوار بود.

۵۰ نفر که اصالتا اهل مراغه بودند ازبندر محافظت می کردند.

در ان زمان شیخ سیاره ضابط بندر نایبند. و شیخ محمد ضابط بندر نخیلو دشمن خان لار بودند و نمی خواستند نام بندر شیو به دست لاری ها بیفتد.

اهالی شیو بسیار مفلوک و فقیر بودند

سکنه شیو غواص بودند در ایام صید مروارید می رفتند بحرین و خود را به حاکم بحرین اجاره می دادند و مزدی که به ان ها می دادند گذران زندگی می کردند.

پژوهشگر: نصرالله. کریمی