باورم نمی شد زمانی انقدر وقت اضافه بیاورم و مجبور شوم در خانه بمانم . آن هم اجباری به اختیار. اما اتفاق افتاد. من در خانه می مانم و اما نمی توانم پیاده روی شبانه، کوه پیمایی، بازار گردی و دورهمی داشته باشم. فکرش را هم نمی کنید چه قدر کار عقب مانده دارم. چه کتاب هایی که نخوانده مانده اند و فیلم هایی که دیده نشده اند. چه غذاها و دسرهایی که در دنیا وجود دارند و من نمی دانستم، و هنرهایی که در خود کشف کردم ... و اینکه آدمی خیلی سریع به شرایط عادت می کند.
مریم همین حالا همین جا
