در یک مطالعه گسترده در سطح کشور ، محققان دانشگاه ارهوس دانمارک دریافتند که قرار گرفتن کودک در معرض فضای سبز نظیر پارک ها ، جنگل ها ، اراضی روستایی و غیره خطر ابتلا به مجموعه ای از اختلالات روانپزشکی در دوران نوجوانی و بزرگسالی را کاهش می دهد. این مطالعه می تواند پیامدهای بسیار گسترده ای برای طراحی شهر سالم داشته باشد ، و برنامه ریزی شهری با محوریت فضای سبز را به عنوان ابزاری برای مداخله اولیه برای کاهش مشکلات سلامت روان تبدیل کرده است.
محققان با استفاده از داده های موجود در بایگانی ماهواره لندست و سیستم ثبت احوال دانمارک ، فضای سبز مسکونی را نزدیک به یک میلیون دانمارک ردیابی کرده و آن را با پیامدهای سلامت روان خود در ارتباط دانستند. دانشمندان دریافتند شهروندانی که با کمترین فضای سبز در این نزدیکی بزرگ شده اند ، به اندازه 55 درصد خطر ابتلا به اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی ، اضطراب و سوء مصرف مواد را در سالهای بعد افزایش داده اند.
این تحقیق در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است. این بزرگترین مطالعه اپیدمیولوژیک برای اثبات ارتباط مثبت بین فضای سبز و سلامت روان است
تأثیر فضای سبز در طول دوران کودکی قابل توجه است. قرار گرفتن در معرض فضای سبز با پیش بینی نتایج سلامت روان با سابقه خانوادگی و سن والدین قابل مقایسه است. فقط وضعیت اقتصادی یک شاخص کمی قوی تر محسوب می شود.
محققان هنوز هم دقیقاً درك نکرده اند كه چرا فضای سبز اینقدر مفید است ، اما به وضوح مزایای سلامتی را در بین مردم ارائه می دهد. این امر می تواند مردم را به ورزش تشویق کند ، زمینه هایی برای معاشرت ، کاهش نویز و آلودگی هوا فراهم کرده و عملکرد ایمنی بدن را با قرار گرفتن در معرض میکروبی های مفید بهبود بخشد. همچنین می تواند به ترمیم روانشناختی کمک کند. فضای سبز باعث آرامش ذهن بیش از حد تحریک شده می شود.
در این مطالعه ، فضای سبز به شدت محافظت در برابر اختلالات خلقی ، افسردگی ، رفتارهای عصبی و مسائل مربوط به استرس را نشان می دهد که ترمیم روانی ممکن است قویترین مکانیسم محافظتی باشد که فضای سبز ارائه می دهد. تأثیر فضای سبز نیز وابسته به دوز است ، به این معنی که افرادی که در معرض فضای سبز بیشتری قرار دارند بیشتر از مزایای سلامت روان برخوردار هستند.
تحقیقات قبلی مشخص كرده بود كه زندگی در شهر می تواند خطر ابتلا به برخی از اختلالات روانپزشکی را افزایش دهد. در حالی که مکانیسم اختصاصی این خطر ناشناخته است ، افرادی که در شهرها زندگی می کنند فعالیت عصبی بالاتری دارند و این مربوط به سطح استرس بالاتر است. با بیش از نیمی از جمعیت جهان که در حال حاضر در شهرها ساکن هستند - و این تعداد رو به افزایش است - متخصصان بهداشت و درمان به دنبال راه هایی برای کاهش خطر ابتلا به اختلالات روانی هستند که زندگی شهری می تواند ایجاد کند.
فضاهای سبز مانند پارکها و میادین ورزشی و همچنین جنگلها و چمنزارهای طبیعی ، تالابها یا سایر اکوسیستمها نمایانگر یک مؤلفه اساسی هر اکوسیستم شهری است. مناطق سبز شهری فعالیت بدنی و آرامش را تسهیل می کند و پناهندگی را از سر و صدا تشکیل می دهد. درختان اکسیژن تولید می کنند و به رفع آلودگی هوا مضر از جمله ذرات موجود در هوا کمک می کنند. لکه های آب ، از دریاچه ها گرفته تا رودخانه ها و چشمه ها ، درجه حرارت متوسط.
پارکها و باغهای شهری نقش مهمی در شهرهای خنک کننده دارند و همچنین مسیرهای ایمن برای پیاده روی و دوچرخه سواری را برای اهداف حمل و نقل و همچنین مکانهایی برای فعالیت بدنی ، تعامل اجتماعی و تفریحی فراهم می کنند. برآوردهای اخیر نشان می دهد که عدم تحرک جسمی ، ناشی از کمبود پیاده روی و عدم دسترسی به مناطق تفریحی ، 3.3 درصد از مرگ و میر جهانی را تشکیل می دهد.
فضاهای سبز نیز برای سلامت روان اهمیت دارد. دسترسی به فضاهای سبز می تواند نابرابری های سلامتی ، بهبود بهزیستی و کمک به درمان بیماری های روانی را کاهش دهد. برخی از تحلیل ها نشان می دهد که فعالیت بدنی در یک محیط طبیعی می تواند به اصلاح افسردگی خفیف و کاهش شاخص های استرس فیزیولوژیکی کمک کند.
منبع : سایت باغ ایرانی
