قدم‌هایت را آرام بردار. یک قدم دو قدم سه قدم... صدای تپش‌های قلبت را می‌شنوی؟ نترس و قدم‌هایت رو محکم‌تر بردار. روزگار خودش می‌دانست که تو رو در این راه گذاشت پس درنگ نکن.
یک نویسنده هیچوقت یک شخصیت ندارد زیرا یک نویسنده خودش را در شخصیت‌های داستانش می‌بیند و به دنبال کشف خودش هست. پس تو نمی‌توانی بگویی که یک نویسنده را شناختی زیرا تو هنوز او را کشف نکرده‌ای
