همه غذا می‌خورند
بزرگ‌ترین مشکل. در حالی‌که بسیاری از مردم روزانه رانندگی می‌کنند یا پیکل بال بازی می‌کنند، غذا خوردن امری بسیار رایج است. هفت میلیارد نفر ضرب‌در عددی بزرگ می‌شود...
ایجاد غذایی که مصرف می‌کنیم تاثیر جوی چشمگیری دارد. برخی از عوامل بدون ترتیبی مشخص از این قرار است:
حتی اگر هیچ دورریز غذایی نداشتیم، تاثیر تمامی این فعالیت‌ها همچنان عظیم می‌بود.
غذای خود را کامل مصرف کنید؟
اما زنجیره تولید، تحویل و مصرف غذایی پر شده است از اتلاف. بزرگ‌ترین تاثیر در مزارع اتفاق می‌افتد. مواد غذایی یک‌روزه آماده نمی‌شود. برداشت محصول هزینه‌بر و زمان‌بر است. آفت‌ها (و پرندگان) به محصولات کشاورزی آسیب می‌رسانند. غذا امری ناپایدار است. جنبه اقتصادی هزینه کردن زمان و تلاش برای چیدن یک هلو اضافه دیگر یبش‌تر است از ارزش اقتصادی که میوه هلو تولید می‌کند. همچنین فاصله میان جایی که میوه رشد کرده تا جایی که فرآوری یا مصرف شده نیز صفر نیست.
همه این موارد به یک‌دیگر اضافه شده و همه خارج از کنترل یک شهروند عادی است. ضایعات غذایی سهمی کم‌تر از یک چهارم کل دارد.
البته که نباید بیش از چیزی که نیاز داریم خرید کنیم یا تنها غذایی را دور بریزیم که قابلیت تبدیل شدن به غذایی دیگر را دارد یا کمپوست مفیدی را برای یک باغ مشارکتی انجام دهیم.
اما تغییر اقلیم یک مشکل سیستمی و نیازمند راه‌حلی سیستمی است. وقتی روی کربن قیمت‌گذاری می‌کنیم، بازارِ کارآ توجه بیش‌تری را صرف برداشت آخرین محصول کرده یا سیستم آب‌یاری را قطره‌ای کرده، از کشاورزی عمودی بهره برده یا از تکنیک‌های ساده‌ای استفاده کرده که سوددهی بسیاری دارند.
میزان دورریز غذا در رستوران‌های آمریکا چیزی نزدیک به مصرف غذایی تمامی خانه‌هاست. همزمان که غذا در بشقاب شماست، دیگر بیش‌تر آسیب وارد شده است.
ما در حقیقت ابزارهای لازم برای تاثیرگذاری را در اختیار داریم. پافشاری بر رفتار شخصی داوطلبانه مسیری طولانی و دشوار است؛ حتی اگر فردی تلاش کند کسب‌وکاری حول محور آن بنا کند. مردمان گرسنه بسیاری اطراف ما را فرا گرفته‌اند و زنجیره‌های تأمینِ کارآمدتر، غذای اتلافی ما را به‌طور موثرتری تخصیص می‌دهند.
کنش فرهنگی در بسیاری از مکان‌هایی که توزیع بیش‌ترین غذای ممکن به عنوان نوعی جایگاه والا یا سخاوت‌مندی شناخته می‌شود، ماندگار و بی‌فایده است. اما این تنها بخشی از سیستمی است که نیاز به تعمیر دارد.
تغییر در سیستم‌های فرهنگی تا تغییر جهت به‌سمت پایداری اقلیمی فرصتی بسیار بزرگ است. فرصتی همراه با کارایی و دور کردن تمرکزمان از بن‌بست مصرف‌گرایی. اما باید درباره این‌که کدام سیستم‌ها قدرت نفوذ بیش‌تری دارند شفاف بوده و بدون توقف بر روی آن‌ها کار کنیم.
جزییات، ارجاعات و نگرش‌های بیش‌تر در این موضوع را می‌توانید از طریق کتاب The Carbon Almanac پیگیری کنید. دوره آموزشی که چند ده نفر از ما بر روی پلتفرم لینکدین آماده کرده‌ایم نیز برای این هفته رایگان است.
لینک مرجع: https://seths.blog/2023/04/profiting-from-food-waste-confusion/
