طی پنجاه سال گذشته اتفاقات سازنده و مخرب زیادی در حوزه فرآورده‌های خونی در جهان رخ داده، اکنون در دوران تغییرات نگرش در این زمینه هستیم. در استرالیا، انگلستان، ایران و دیگر کشورها اهدای خون به صورت داوطلبانه انجام می‌شه. در مقابل در خیلی از کشورها مثل آلمان، آمریکا و اتریش برای تامین خون مورد نیاز مبالغی به اهداکنندگان پرداخت می‌شه. انتخاب هر یک از این رویکردها به فرهنگ و زیرساخت‌های بهداشتی کشورها بستگی داره و بحث در موردش طولانی که اینجا مجال توضیح نیست.
نکته اساسی اینجاست که اهدای خون برای حفظ سلامت و نجات زندگی بیماران به‌خصوص بیماران خونی و سرطانی، زنان باردار و مصدومین سوانح اهمیت و ارزش بسیار بالایی داره.
همه خون‌های اهدا شده، هر بار قبل از ورود به چرخه مصرف طبق استانداردهای جهانی و ملی آزمایش خواهند شد. رایج‌ترین نوع اهدای خون، اهدای خون کامل است که بعدا براساس نیاز به اجزای سازنده یعنی گلبول‌های قرمز، پلاسما و پلاکت تجزیه شده و مورد استفاده قرار می‌گیره. در حال حاضر امکان اهدای گلبول قرمز، پلاکت و پلاسما به صورت جداگانه هم در خیلی از کشورها مثل ایران وجود داره.
بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، در جهان 33% و در ایران 4% اهدای خون توسط زنان انجام می‌شه. در یک نظر سنجی از زنان 18 تا 60 ساله ایرانی متداول‌ترین دلیل اهدای خون «کمک به هم‌نوع» (94.4%) عنوان شد و رایج‌ترین عامل بازدارنده برای اهدای خون هم «بیم از ابتلا به کم‌خونی» (68.4%) بود. با توجه به تحقیقات گسترده و اطلاعات موجود در بسیاری از موارد زنان منعی برای اهدای خون ندارند. مانند دیگر اهداکنندگان بعد از مطالعه و بررسی جوانب، اهدای خون به تصمیم شخصی افراد بستگی خواهد داشت.
به عنوان یکی از میلیون‌ها اهداکننده خون مستمر در جهان، امسال تصمیم گرفتم به جز سر کلاس‌ها و در استوری‌های سالیانه اینستاگرام، به بهانه هفته و روز جهانی اهدای خون اینجا بیشتر در این مورد بنویسم. با اشتراک این نوشته یا پست اینستاگرام منتشر شده در همین زمینه به ترویج فرهنگ اهدای خون و نجات زندگی انسان‌ها کمک کنیم.
آخرین آمار خبری سازمان بهداشت جهانی در مورد اهدای خون
علل اهدای خون کمتر توسط زنان ایران
افزایش اقبال عمومی برای اهدای خون در ایران
