شعر سپید«ساعت میدان »

شعری موج‌حسی که گذر زمان را در میدان شهر به نمادی از تکرار تاریخ و فراموشی جمعی بدل می‌کند. محمدرضا گلی احمدگورابی

ساعت میدان

سال‌هاست

یک دقیقه عقب مانده

مردم

هر روز

از زیرش عبور می‌کنند

بی‌آنکه به آسمان نگاه کنند

پرنده‌ای

روی عقربه‌ها

آشیانه ساخت