یونیکس نام یک سیستم عامل پایه است که توسط کن تامسون، دنیس ریچی، برایان کرنیگان، داگلاس مکیلروی مایکل لسک و جو اوسانا در آزمایشگاه های بل متعلق به AT&T ایالات متحده توسعه یافت.
در حقیقت سه شاخه سیستم های عامل وجود دارد:
البته شاخه سوم را عموماً سیستم های عامل ابتدایی تشکیل می دهند که حتی خود شما هم با کمی تسلط به خانواده سی و شرط نصب Visual Studio می توانید یکی از آنها را بنویسید.
دو شاخه دیگر ، مانند شاخه سوم ، با c نوشته شده اند.از تاریخچه داس مطلع نیستم اما یونیکس اول با Assembly و بعداً با سی مجدداً نوشته شد.
سی هم فرزند دنیس ریچی است.
یونیکس مادر تمام سیستم عامل های BSD است که در برکلی کالیفرنیا لایسنس شدند. اگر چه بنیاد یونیکس آنها را تائید نمی کند اما هسته آنها بر پایه یونیکس است.
حتی OSX هم از یونیکس برخاسته است.
داس اولین نسخه و مادر هسته ویندوز ان تی است. داس بر خلاف یونیکس closed source است.
چند وقت قبل مقاله ای دیدم با عنوان «چرا بچه ها باید با لینوکس کار کنند» و وحشت کردم. من هنوز گندی که به کامپیوتر شرکت زدم را فراموش نمی کنم. و دلیلی برای آموزش آن به بچه ها نمی بینم.
یکی از دلایلی که برنامه نویسان فکر می کنند یونیکس خیلی ساده است این است که مانند ویندوز ابزار های عجیب و غریب ریجستری و troubleshoot و اینها ندارد و خودتان می توانید با یک ویرایشگر متنی آن را درست کنید. موافقم اما فراموش نکنید که همه مثل ما علاقه ای به سرک کشیدن در فایل سیستم ها ندارند و استفاده از یک سیستم عامل با هسته اوپن سورس و قابل ویرایش بر روی سیستم می تواند پیامد های وحشتناکی داشته باشد.
حقیقت این است که لینوکس برای اهالی تِک خیلی خیلی از ویندوز بهتر است اما ویندوز رابط گرافیکی قدرتمندی دارد که برای افراد غیر حرفه ای نیز مناسب باشد. ولی من هنوز معتقدم که کامند پرامپت ویندوز در مقابل بش ترمینال یونیکس مانند یک قاشق در برابر یک بیل مکانیکی است!
«یونیکس خیلی ساده است. آنقدر ساده که برای درک سادگیش نیاز دارید که نابغه باشید.»
