درخت: خوب به یاد دارم زمانی که یک دانه کوچک بودم، بی‌هدف با باد همسفر می‌شدم، بر پشت حیوانات سوار می‌شدم و به راهم ادامه می‌دادم.
تا این که یک روز در یک سوراخ افتادم، آن‌جا بود که زمین من رو پذیرفت و به من گفت: تو باید رشد کنی. من هم شروع کردم به جوانه زدن، زمانی که یک نهال شده بودم درختان کهن سال از من در برابر باد و باران‌های شدید محافظت می‌کردند.
الان چند صد سال از آن روزهای شیرین می‌گذرد. در آن دوران شما انسان‌های بی‌فکر نبودید که بدون هیچ منطقی ما درختان را از بین ببرید.
من درک نمیگم که چرا ما درختان که برای شما اکسیژن درست میکنیم را از بین می‌برید.
شما انسان‌ها خیلی بی‌فکرید، چون نمیفهمید که ما هم احساس داریم، ما هم درد رو حس میکنیم.
اگر یک بار با تبر به بدن خودتون بزنید میفهمید که ما چقدر درد می‌کشیم.
#درختان را از بین نبریم.
#زمین مهم است.
سید صالحی
