«طبیعت یکی از هزاران نعمت‌هایی است که خداوند به مخلوقاتش عطا فرموده تا در ضمن استفاده و لذت از آن، در حفظش کوشا باشند.
طبیعت یعنی هر آن‌چه که خداوند مهربان به ما عطا کرده است؛ از سرسبزی و زیبایی کوه و دشت و صحرا تا دریا و غروب خورشید و بسیاری از چیزهای دیگر که زبان، قادر به وصف آن نیست.
تماشای طبیعت خیلی لذت بخش است. از درختان زیبا گرفته تا گل‌های رنگارنگ و عطرآگین و گونه‌های حیوانی قشنگ و سبزه زارهای پهناور و کوه‌های برافراشته، همگی چشمان ما را به تماشای خود فرا می‌خوانند.
وقتی بهار جامه سبز رنگ و رنگارنگ خود را بر تن می‌کند با دیدن آن احساس آرامش می‌کنیم و دوست داریم هر لحظه در کنار آن بنشینیم و زبان به توصیف آن بگشاییم.
وقتی صدای شرشر آب به گوش می‌رسد یا وقتی قایقی سوار بر امواج پر تلاطم دریا می‌بینیم، در دل احساس سبکی می‌کنیم و این چقدر لذت بخش است.
غروب خورشید که دیگر جای خود دارد! وقتی خورشید بعد از یک سفر یک روزه چشم از زمین فرو می‌بندد و دستی به نشانه خداحافظی تکان می‌دهد و چهره در پس کوه‌های سر به فلک کشیده مغرب قایم می‌کند و پرده سیاه شب دامن گستر می‌شود، زیبا و دل چسب است.
زیباتر از تمام این‌ها، بیدارشدن از خواب در یک فصل زمستانی و تماشای بلورهای زیبای برف است که با لبخند روی ساقه‌های خشکیده درختان به خواب رفته، جا خوش کرده‌اند! و درختانی که لباس سفید بر تن کرده و به خوابی کوتاه مدت فرو رفته‌اند.
آری طبیعت زیباست چرا که خالق آن زیباست.»
ماهان لیموچی
