قرون وسطی از حدود سال 500 میلادی با سقوط امپراتوری روم آغاز شد و تا حدود سال 1500، که رنسانس آغاز گردید، ادامه یافت. این دوره به عصر فئودالیسم و عصر شوالیه گری نیز معروف است. فئودالیسم نظام اقتصادی و سیاسی ای بود که بیشتر اروپا، به ویژه اروپای غربی، طی این دوره در سیطره آن به سر می برد؛ و شوالیه گری راه و رسمی بود که سلحشوران زرهپوش و سواره، یا شوالیه ها، چه در میدان نبرد و چه خارج از آن، ظاهراً از آن پیروی می کردند.
اصطلاح قرون وسطی را فلاویو بوندو تاریخدان ایتالیایی در قرن شانزدهم ابداع کرد. از نظر بوندو و دیگر تاریخ نویسان رنسانس، قرون وسطی دقیقاً یک دوره میانه در تاریخ جهان بود، چون بین دوره باستانی تمدن یونان و روم و دوره رنسانس واقع شده بود.
تاریخدانان امروزی نیز دوره بین قرن های پنجم و پانزدهم را قرون وسطی می نامند، اما آنان اکنون می دانند که این 1000 سال نه در تاریخ جهان یک دوره میانه بود و نه حتی در تاریخ اروپا. اکثر پژوهشگران معاصر به قرون وسطی تنها به عنوان بخشی دیگر از {فرایند} رشد و توسعه تمدن غربی از یونان تا به امروز می نگرند. چنان که تاریخدان لین تورندیک می نویسد:
تقریباً هیچ گاه یک شکاف عمیق... بین دوره های همجوار وجود نداشته است. از این رو، قرون وسطی وارث بسیاری از {دستاوردهای} دوران باستان بود، و بسیاری از مشخصه های تمدن کنونی ما را می توان در چندین قرن پیش در تاریخ قرون وسطی ردیابی کرد. هر عصری با عصر پس از خود همخوانی دارد.
