آزتک ها اعضا یکی از آخرین تمدن های بومی بزرگ آمریکای مرکزی هستند که طی سده های چهاردهم و پانزدهم میلادی، امپراتوری بزرگی را در مکزیک به وجود آوردند.
آزتک ها در سده چهاردهم میلادی به قدرت رسیدند؛ یعنی در زمانی که شهر تنوچ تیتلان را روی جزیره ای، که اکنون شهر مکزیکوسیتی در آن قرار دارد، ساختند. آزتک ها با تصرف شهر های همسایه، بیشتر در جنوب و شرق، امپراتوری بزرگی به وجود آوردند.
امپراتور آزتک برای دفاع از امپراتوری و توسعه آن به جنگجویان متکی بود. طبقه مهم بعدی کاهنان بودند. کشاورزان، بازرگانان، صنعتگران و بردگان در طبقه مردم عادی قرار می گرفتند. مواد غذایی در باغ های شناور که چینامپس نام داشتند، کاشته می شد. این باغ ها روی دریاچه تکسکوکو قرار داشتند که تنوچ تیتلان را در بر گرفته بود. آزتک ها ذرت، سبزی و کتان می کاشتند و سگ ها و بوقلمون ها را برای گوشتشان نگه داری می کردند(البته خیلی ها نیز می گویند که این قبایل آدم خوار بودند). آنان از نخستین قوم هایی بودند که از دانه کاکائو برای تهیه نوشیدنی و شکلات استفاده کردند.
بنای مذهبی اصلی آزتک ها، معبد بزرگ تنوچ تیتلان بود؛ این معبد یک هرم سنگی بود که بالای آن جایگاهی برای قربانی کردن وجود داشت. هر حاکم آزتک یک معبد بزرگ تر و با شکوه تر در این محل می ساخت. معبد بزرگ تنوچ تیتلان شش بار بازسازی و مرمت شد.
مونتزومای دوم در سال 1502 میلادی امپراتور شد و برای خود کاخ بسیار بزرگی بنا کرد. در زمان او، امپراتوری آزتک به اوج قدرت خود رسید. در سال 1519 میلادی، گروه کوچکی از سربازان اسپانیایی و شکارچیان مزدور به رهبری ارنان کورتس، وارد مکزیک شدند و زمام امور را به دست گرفتند. داشتن توپ و تفنگ به اسپانیایی ها برتری مطلق می داد. بسیاری از آزتک ها، از جمله امپراتور مونتزوما، معتقد بودند که کورتس همان خدای افسانه ای، یعنی کوتزال کوتل، است. به همین سبب، به استقبال اسپانیایی ها رفتند. تا سال 1521 میلادی، سپاهیان کورتس شهر تنوچ تیتلان را به طور کامل تخریب کردند و کورتس حاکم مکزیک شد.
درود بر انسانیت
