طی قرن هفدهم، هلندی ها بسیاری از پایگاه های تجاری پرتغالی ها را تصرف کردند. آن ها در سال 1652 میلادی، در کیپ تاون، که بعد ها بخشی از آفریقای جنوبی شد، سکونتگاهی احداث کردند. تا اواخر قرن نوزدهم، بیشتر قاره آفریقا به استعمار اروپاییان در آمد.
استعمار اروپاییان بر قاره آفریقا تا میانه قرن بیستم طول کشید و از آن هنگام، مردم برای کسب استقلال به مبارزه برخاستند. تا اواخر قرن بیستم، اغلب کشور ها در این قاره به استقلال رسیدند اما مشکلات اقتصادی، که به سبب فقر و رقابت های قومی بروز کرده بود، سبب نا آرامی در بسیاری از مناطق قاره آفریقا شد. هدف سازمان وحدت آفریقا(OAU)، که در سال 1963 میلادی به وجود آمد، بهبود وضع اقتصادی، سیاسی و فرهنگی مردم و گسترش همکاری در سراسر قاره آفریقاست.
دو سوم فقیر ترین کشور های دنیا در آفریقا قرار دارند. بیشتر مردم آفریقا در روستا ها به سر می برند و کشاورزی می کنند. فقر، بیماری و جنگ در بسیاری از مناطق این قاره سبب شده است که اغلب مردم به سن پیری نرسند. در اواخر قرن بیستم، میانگین عمر در سیرالئون، اوگاندا یا مالاوی 45 سال بود.
با آنکه بیشتر آفریقایی ها در روستا ها به سر می برند، این قاره شهر های بزرگی هم دارد. قاهره، پایتخت مصر، بزرگ ترین شهر آفریقاست که 7900000 نفر جمعیت دارد. دیگر شهر های مهم این قاره از جمله کیپ تاون در آفریقای جنوبی، کازابلانکا در مراکش و الجزیره در الجزایر، در سواحل اقیانوس ها گسترش یافته اند.
یکی از مهم ترین وقایع در تاریخ قاره آفریقا، روی کار آمدن حکومتی مردمی به رهبری نلسون ماندلا در سال 1994 میلادی، در آفریقای جنوبی است. این واقعه به تبعیض نژادی، که سیاست رسمی سفیدپوستان آفریقای جنوبی بود و سفیدپوستان را از نژاد های دیگر برتر می دانست، پایان بخشید. از سال 1948 میلادی، این سیاست به سفیدپوستان قدرت داده بود و حقوق اساسی سیاه پوستان را در زمینه های آموزشی، کار و زندگی روزمره نادیده می گرفت.
درود بر انسانیت
