پرورش صیفی‌جاتی مانند خیار، گوجه فرنگی، توت فرنگی و فلفل دلمه‌ای، به دلیل تقاضای بالای بازار، در اولویت کشت گلخانه‌ای، به‌ویژه در گلخانه‌های صنعتی قرار دارد. هرگونه اشتباه در فرآیند کاشت می‌تواند خسارات مالی قابل‌توجهی برای گلخانه‌دار به همراه داشته باشد.
برای راه‌اندازی یک گلخانه، پیش از هر چیز باید یک سازه مقاوم و استاندارد بسازید. زیرا کیفیت اسکلت و شرایط محیطی گلخانه، تاثیر مستقیمی بر عملکرد و سودآوری شما خواهد داشت. یکی از بهترین گزینه‌ها برای افزایش دوام و کاهش هزینه‌های نگهداری، استفاده از سازه‌های گالوانیزه است که علاوه بر مقاومت بالا در برابر رطوبت و زنگ‌زدگی، طول عمر بیشتری نیز دارند. بنابراین قیمت لوله گالوانیزه گلخانه ، اولین هزینه‌ای است که کشاورز به آن توجه خواهد کرد.
به نقل از سایت Eig " در تمامی مناطقی که خاک حاصلخیز وجود داشته باشد امکان احداث گلخانه و کشت انواع صیفی جات مانند خربزه، خیار، گوجه فرنگی، فلفل دلمه ای و … وجود دارد. همچنین از آنجا که در محیط گلخانه سرما، گرما، آب رسانی، رطوبت دهی، آفات، سموم و کودهای طبیعی و شیمیایی کاملا تحت کنترل هستند و شما در هر منطقه جغرافیایی می‌توانید اقدام به کشت صیفی جات گلخانه‌ای بکنید".
سایت کتابراه، کتاب راهنمای جامع و مصور کشت گلخانه‌ای خیار، گوجه فرنگی، فلفل و توت فرنگی را معرفی می‌کند که " به عوامل متعدد در روند احداث گلخانه اشاره می‌کند. یک گلخانه خوب باید سازه مقاوم، نور، رطوبت، حرارت و دی‌اکسیدکربن کافی و خاک مناسب را برای گیاه فراهم آورد. به همین منظور، اولین قدم، انتخاب مکان مناسب برای احداث گلخانه است؛ به‌طوری که موقعیت جوی و جغرافیایی منطقه با دقت سنجیده شود. اما اگر به هر دلیلی خاک گلخانه از نظر فیزیکی و شیمیایی مناسب نباشد، می‌توان آن را با انجام عملیات اصلاحی بهبود بخشید".
خاک منطقه، مغذی بودن به لحاظ کشت، مقاومت زمین برای ساخت گلخانه و نوع پی‌ریزی و را مشخص می‌کند. همچنین، بررسی توپوگرافی زمین ضروری است، زیرا سطحی هموار برای احداث گلخانه ایده‌آل‌تر است. پس از بررسی خاک و شیب زمین، باید جهت وزش باد را در نظر گرفت. در مناطق بادخیز، برای حفظ سازه گلخانه، تدابیری باید اندیشید که یکی از آنها استفاده از بادشکن است. این بادشکن می‌تواند شامل ردیفی از درختان مقاوم مانند سرو، کاج یا چنار باشد تا از شدت باد کاسته و از گلخانه محافظت کند. استفاده از لوله و پروفیل گالوانیزه نیز یک الزام به خصوص در گلخانه‌های صنعتی است. چون در برابر باد، تنش‌های محیطی، رطوبت و ... مقاومت بالایی دارند و احتمال شکستن و سقوط گلخانه را به صفر می‌رساند.
لوله گالوانیزه، لوله‌های فولادی است که تمام سطح آن با فلز روی (Zn) پوشیده شده است. فلز روی به سختی با اکسیژن محیط (در مجاورت رطوبت) وارد واکنش می‌شود. در نتیجه به عنوان یک فلز مقاوم، از فولاد (آهن) در مقابل رطوبت، زنگ‌زدگی و خوردگی محافظت می‌کند. این امر موجب، طول عمر و استقاومت سازه، کاهش هزینه‌های نگهداری و تعمیر و در نتیجه سوددهی بیشتر و ضرر کمتر به خصوص در گلخانه کشت صیفی‌جات که به آب و رطوبت بیشتری نیاز است، خواهد بود.
به نقل از نامه نیوز "کیفیت لوله گالوانیزه گلخانه ، در عملکرد آن نقش مهم و اساسی دارد. چنانچه لوله از کیفیت کافی برخوردار نباشد، ممکن است در حین نصب دچار آسیب‌دیدگی شود. این آسیب‌دیدگی کیفیت و مقاومت سازه را کاهش داده و حتی ممکن است موجب فرو ریختن گلخانه گردد. بنابراین به کیفیت لوله و تولیدکننده پیش از خرید لوله توجه کنید".
قیمت لوله نیز بر اساس کیفیت و برند متغیر است.
به نقل از پتروگرایش "قیمت لوله گلخانه از قیمت پروفیل‌های گلخانه کمتر است. از این رو برخی از گلخانه‌داران از لوله گالوانیزه به عنوان ستون گلخانه استفاده می‌کنند. در نتیجه لوله‌های گالوانیزه به ویژه لوله گالوانیزه گرم، فروش بیشتری در بازار تجهیزات گلخانه دارد. از این رو قیمت روز آن اهمیت بیشتری می‌یابد".
انتخاب بین کشت هیدروپونیک و کشت در بستر خاک به عواملی مانند هزینه، جنس خاک، منطقه جغرافیایی، همچنین دسترسی به آب و مواد مغذی بستگی دارد.
کشت هیدروپونیک به دلیل کنترل دقیق تغذیه، رشد سریع‌تر، کاهش مصرف آب و افزایش عملکرد، گزینه‌ای مناسب برای محصولاتی مانند خیار، گوجه‌فرنگی و توت‌فرنگی است. این روش وابستگی به کیفیت خاک را از بین برده و امکان کشت در مناطق کم‌آب را فراهم می‌کند. با این‌حال، هزینه اولیه بالاتر، نیاز به مدیریت دقیق محلول‌های غذایی و تجهیزات تخصصی از چالش‌های این روش است.
در مقابل، کشت در بستر خاک هزینه کمتری دارد و برای گلخانه‌داران سنتی که دسترسی به خاک مناسب دارند، گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه محسوب می‌شود. در این روش، مواد مغذی به طور طبیعی در خاک تامین شده و نیاز به تجهیزات پیچیده کاهش می‌یابد. با این‌حال، مشکلاتی مانند آلودگی خاک، کنترل سخت‌تر تغذیه و وابستگی به کیفیت خاک می‌تواند عملکرد محصول را تحت تاثیر قرار دهد.
در نهایت، اگر هدف تولید اقتصادی و باکیفیت باشد، هیدروپونیک گزینه بهتری است، اما برای کاهش هزینه‌های اولیه، کشت در خاک می‌تواند مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد.
به نقل از سایت گرما سرما سازه " خیار یکی از محصولات متداول در کشت گلخانه‌ای است. کشت خیار در گلخانه مزایای زیادی دارد. اول اینکه به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم (نشاء) کشت می‌شود و در تمام فصل‌ها می‌توان این محصول را در گلخانه کاشت. میوه دهی آن نیز پس از 70 تا 80 روز پس از کاشت، آغاز می‌شود. همچنین، در محیط گلخانه می‌توان شرایط محیطی را برای رشد بهینه آن تنظیم کرد و از آفت‌ها و بیماری‌های مختلفی که ممکن است در فضای آزاد به آن حمله کنند، جلوگیری نمود."
ابتدا خاک یا بستر هیدروپونیک آماده می‌شود. در کشت خاکی، خاک باید زهکشی مناسب داشته باشد و از نظر مواد مغذی تقویت شود. در روش هیدروپونیک، از بسترهایی مانند پشم سنگ، کوکوپیت یا پرلیت استفاده می‌شود.
بذرهای اصلاح‌شده و مقاوم به بیماری‌ها انتخاب شده و در سینی نشا کشت می‌شوند. پس از رشد اولیه، نشاها به زمین اصلی یا گلدان‌های هیدروپونیک منتقل می‌شوند.
آبیاری باید منظم باشد و بسته به دمای محیط تنظیم شود. در سیستم هیدروپونیک، مواد مغذی محلول در آب به گیاهان داده می‌شود.
خیار در بهترین زمان تولید برای هر هکتار به ۲۵ تا ۳۰ کیلوگرم ازت، ۵ کیلوگرم فسفر و حدود ۴۰ کیلوگرم پتاسیم نیاز است. توجه به این مقدار، محصولی با کیفیت ارائه می‌دهد.
دمای مناسب برای رشد خیار بین 20 تا 28 درجه سانتی‌گراد است. همچنین، رطوبت گلخانه باید بین 60 تا 80 درصد باشد تا از رشد بیماری‌ها جلوگیری شود.
برای افزایش عملکرد، شاخه‌های اضافی حذف شده و گیاه به کمک نخ یا قیم به سمت بالا هدایت می‌شود.
پایش مداوم برای جلوگیری از بروز آفات و بیماری‌هایی مانند سفیدک پودری و کنه ضروری است. می‌توان از روش‌های بیولوژیکی یا سموم کم‌خطر استفاده کرد.
حدود 40 تا 50 روز پس از کاشت، میوه‌ها آماده برداشت هستند. برداشت منظم باعث افزایش عملکرد و کیفیت محصول می‌شود.
درآمد کشت خیار گلخانه‌ای به حجم تولید، قیمت فروش، هزینه‌های اولیه و جاری، تجهیزات و مدیریت بستگی دارد. عواملی مانند مساحت گلخانه، سیستم آبیاری، شرایط محیطی و تجربه کشاورز نیز بر میزان برداشت تاثیر می‌گذارند. به طور میانگین، هر مترمربع حدود 25 کیلوگرم خیار تولید می‌کند و در یک گلخانه 1000 متری، تولید سالانه به 25 تن می‌رسد. اگر قیمت بازار مناسب باشد، درآمدی بیش از 500 میلیون تومان قابل پیش‌بینی است، اما این مقدار به نوسانات قیمت و کیفیت محصول وابسته است.
پیش از کاشت، خاک باید تقویت و ضدعفونی شود یا در روش هیدروپونیک، بسترهایی مانند کوکوپیت و پرلیت آماده شوند. تهویه مناسب، تنظیم دما و رطوبت نیز از ضروریات است.
بذرهای اصلاح‌شده و مقاوم به بیماری‌ها در سینی نشا کاشته می‌شوند. پس از رشد اولیه، نشاهای سالم به زمین اصلی گلخانه منتقل می‌شوند.
گوجه‌فرنگی به آبیاری منظم نیاز دارد. در روش هیدروپونیک، مواد مغذی به صورت محلول در آب تأمین می‌شود. در کشت خاکی، کوددهی اصولی برای رشد بهتر ضروری است.
دمای مناسب رشد گوجه‌فرنگی بین 18 تا 28 درجه سانتی‌گراد است و رطوبت باید در محدوده 50 تا 70 درصد کنترل شود.
برای افزایش محصول، شاخه‌های اضافی حذف و بوته‌ها با نخ یا قیم به سمت بالا هدایت می‌شوند تا از نورگیری بهتر و تهویه مناسب برخوردار باشند.
بیماری‌هایی مانند سفیدک، پژمردگی فوزاریومی و آفات مانند شته‌ها، باید به کمک روش‌های بیولوژیکی یا شیمیایی کنترل شوند.
در گلخانه‌های بسته، گرده‌افشانی معمولا با کمک زنبورهای بمبوس یا تکان دادن بوته‌ها انجام می‌شود تا میزان باردهی افزایش یابد.
حدود 60 تا 80 روز پس از کاشت، میوه‌های رسیده گوجه‌فرنگی آماده برداشت هستند. برداشت منظم، ماندگاری محصول و کیفیت بازارپسند آن را افزایش می‌دهد.
درآمد کشت گوجه‌فرنگی گلخانه‌ای به مساحت گلخانه، میزان تولید، قیمت بازار، هزینه‌های جاری و مدیریت گلخانه بستگی دارد. به‌طور متوسط، عملکرد این محصول در هر مترمربع حدود 30 تا 40 کیلوگرم در سال است. در یک گلخانه 1000 متری، می‌توان بین 30 تا 40 تن گوجه‌فرنگی در هر نوبت تولید کرد.
با فرض قیمت 20 تا 30 هزار تومان برای هر کیلوگرم، درآمد حاصل از فروش این میزان محصول می‌تواند بین 600 میلیون تا 1.2 میلیارد تومان در سال باشد.
توت‌فرنگی، یکی از محصولات گلخانه‌ای است که طرفداران بسیاری دارد. زمان رشد این میوه خوش طعم در حالت طبیعی، محدود به فصل بهار است. اما کشت گلخانه‌ای باعث شده تا توت‌فرنگی در تمام فصول سال در بازار موجود باشد. این موضوع برای بسیاری از مشاغل به خصوص تولیدکنندگان دسر و شیرینی و قنادی‌ها یک برد محسوب می‌شود.
توت‌فرنگی به خاک‌های سبک و زهکشی خوب نیاز دارد. استفاده از بسترهای هیدروپونیک مانند کوکوپیت یا پرلیت نیز در گلخانه‌ها برای کنترل بهتر شرایط رشد توصیه می‌شود.
برای شروع، باید نهال‌هایی سالم و مقاوم به بیماری‌ها انتخاب کرد. انتخاب نهال‌های تقویت‌شده یا حاصل از خزانه‌داری‌های معتبر، تأثیر زیادی بر رشد و تولید میوه دارد.
دمای ایده‌آل برای رشد توت‌فرنگی بین 18 تا 25 درجه سانتی‌گراد است. کنترل دما و نوردهی کافی در طول روز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. رطوبت نسبی در گلخانه باید حدود 50 تا 60 درصد باقی بماند.
نهال‌ها باید در فواصل مناسب از یکدیگر کاشته شوند تا از رقابت برای نور و مواد مغذی جلوگیری شود. فاصله مناسب برای هر بوته توت‌فرنگی حدود 30 تا 40 سانتی‌متر است.
آبیاری باید به طور منظم و متناسب با نیاز گیاه انجام شود. در سیستم هیدروپونیک، محلول غذایی متعادل باید برای رشد گیاه تأمین شود. در کشت خاکی، کودهای ارگانیک و معدنی برای تقویت خاک استفاده می‌شود.
توت‌فرنگی ممکن است به بیماری‌هایی مانند قارچ‌ها و شته‌ها مبتلا شود. برای مقابله با این مشکلات، استفاده از روش‌های طبیعی مانند دشمنان طبیعی آفات و یا سموم کم‌خطر توصیه می‌شود. استفاده از روش‌های ارگانیک برای کنترل آفات نه تنها به سلامت گیاه کمک می‌کند بلکه محصول سالم‌تری تولید خواهد شد.
توت‌فرنگی‌ها بعد از حدود 60 تا 90 روز از کاشت به بلوغ می‌رسند. برای حفظ کیفیت میوه‌ها، باید برداشت به موقع انجام شود و از آسیب دیدن میوه‌های رسیده جلوگیری گردد.
برای جلوگیری از مشکلات مربوط به رطوبت، تهویه مناسب گلخانه و استفاده از سیستم‌های تهویه مکانیکی الزامی است. این امر به جلوگیری از رشد قارچ‌ها و حفظ سلامت گیاه کمک می‌کند.
درآمد حاصل از کشت گلخانه‌ای توت‌فرنگی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله مساحت گلخانه، شرایط محیطی، میزان تولید، هزینه‌های تولید، قیمت بازار و نوع سیستم کشت. به طور معمول، در یک گلخانه 1000 متری، می‌توان حدود 40 تا 50 تن توت‌فرنگی درشت در سال تولید کرد.
با توجه به قیمت متوسط 20 تا 30 هزار تومان برای هر کیلوگرم توت‌فرنگی در بازار، درآمد کل از فروش این میزان محصول می‌تواند بین 800 میلیون تا 1.5 میلیارد تومان باشد. البته این رقم با توجه به کیفیت محصول، وضعیت بازار، هزینه‌های تولید و مدیریت گلخانه تغییر می‌کند.
قبل از کاشت، گلخانه باید برای رشد بهینه فلفل دلمه‌ای آماده شود. این شامل تهویه مناسب، تنظیم دما (حدود 22 تا 28 درجه سانتی‌گراد) و تامین نور کافی است. خاک باید غنی از مواد آلی و دارای زهکشی مناسب باشد.
برای کشت فلفل دلمه‌ای می‌توان از بذر یا نهال آماده استفاده کرد. اگر از بذر استفاده می‌کنید، بذرها ابتدا در سینی نشا کاشته می‌شوند و سپس بعد از رشد نهال‌ها، به زمین اصلی منتقل می‌شوند.
: فلفل دلمه‌ای باید با فاصله مناسب کاشته شود تا از رقابت برای نور و مواد مغذی جلوگیری شود. فاصله بین بوته‌ها باید حدود 40 تا 50 سانتی‌متر باشد.
فلفل دلمه‌ای به آبیاری منظم نیاز دارد. در سیستم‌های هیدروپونیک، محلول‌های غذایی باید به دقت ترکیب شده و به گیاهان رسانده شود. در کشت خاکی، استفاده از کودهای نیتروژنی و پتاسیم برای رشد بهتر گیاه ضروری است.
دمای مناسب برای رشد فلفل دلمه‌ای 22 تا 28 درجه سانتی‌گراد است. همچنین رطوبت گلخانه باید حدود 60 تا 70 درصد باقی بماند تا گیاه بتواند به خوبی رشد کند.
برای جلوگیری از رشد بیش از حد و افزایش تولید میوه، باید شاخه‌ها را هدایت کرد و هرس‌های مناسب انجام داد. به‌ویژه شاخه‌های اضافی و برگ‌های پایین باید حذف شوند تا گیاه به خوبی نور و هوا دریافت کند.
فلفل دلمه‌ای ممکن است به آفات مختلفی مانند شته‌ها و بیماری‌هایی مانند قارچ‌ها مبتلا شود. استفاده از روش‌های بیولوژیکی یا سموم کم‌خطر برای کنترل این مشکلات توصیه می‌شود.
فلفل دلمه‌ای معمولا حدود 80 تا 100 روز پس از کاشت آماده برداشت است. باید به‌طور منظم میوه‌ها برداشت شوند تا کیفیت محصول حفظ شود.
با رعایت این مراحل و توجه به جزئیات محیطی، می‌توان به عملکرد خوب و محصول باکیفیت از کشت فلفل دلمه‌ای در گلخانه دست یافت.
درآمد حاصل از کشت گلخانه‌ای فلفل دلمه‌ای بستگی به عوامل مختلفی دارد. از جمله مساحت گلخانه، شرایط محیطی، میزان تولید، هزینه‌های تولید و قیمت بازار. به طور معمول، در یک گلخانه با مساحت 1000 متر مربع، می‌توان حدود 10 تا 15 تن فلفل دلمه‌ای در سال تولید کرد.
اگر قیمت هر کیلوگرم فلفل دلمه‌ای در بازار حدود 30.000 تا 40.000 تومان باشد، درآمد کل از فروش این میزان محصول می‌تواند بین 300 میلیون تا 600 میلیون تومان باشد. البته این رقم به عواملی مانند کیفیت محصول، تقاضای بازار، هزینه‌های تولید (آبیاری، کود، نیروی کار، انرژی و نگهداری گلخانه) و مدیریت صحیح گلخانه وابسته است.
کشت هیدروپونیک به دلیل فراهم کردن شرایط بهینه برای رشد گیاه، افزایش بهره‌وری و بهبود کیفیت محصول کمک می‌کند.
کشت هیدروپونیک می‌تواند مقدار برداشت خیار را تا 30 تا 50 درصد افزایش دهد. این روش به دلیل کنترل دقیق رطوبت، مواد مغذی و دما باعث رشد سریع‌تر و بهتر گیاه می‌شود، همچنین آبیاری بهینه در هیدروپونیک موجب کاهش مصرف آب و افزایش کارایی تولید می‌شود.
در کشت هیدروپونیک گوجه فرنگی، مقدار برداشت می‌تواند 2 تا 3 برابر روش‌های کشت خاکی باشد. هیدروپونیک امکان مدیریت دقیق‌تر مواد مغذی، رطوبت و دما را فراهم می‌کند.
کشت هیدروپونیک در توت‌فرنگی باعث می‌شود گیاهان در شرایط کنترل‌شده به بهترین شکل رشد کنند و مقدار برداشت می‌تواند تا 2 برابر بیشتر از کشت خاکی باشد. این روش باعث کاهش بیماری‌ها و آفات نیز می‌شود و محصولاتی سالم‌تر و با کیفیت‌تر تولید می‌کند.
در سیستم هیدروپونیک، با فراهم کردن شرایط بهینه برای گیاه، تولید بیشتر و کیفیت بالاتر میوه‌ها می‌تواند به‌طور قابل توجهی افزایش یابد. همچنین مصرف آب در این روش کاهش می‌یابد، که از نظر اقتصادی بسیار مقرون به صرفه است.
گلخانه هیدروپونیک نه تنها یک نوع گلخانه، بلکه روشی نوین برای کشت است که در آن گیاهان بدون استفاده از خاک و در محلول‌های مغذی رشد می‌کنند. در این سیستم، ریشه گیاهان در آب غنی از مواد معدنی قرار می‌گیرد که باعث افزایش جذب مواد مغذی و تسریع در رشد گیاهان می‌شود.
کشت هیدروپونیک این امکان را می‌دهد که در شرایط کنترل‌شده، مصرف آب را به حداقل رسانده و عملکرد بالاتری داشته باشند. این روش به‌ویژه برای مناطق با خاک نامناسب یا شرایط اقلیمی دشوار مفید است و توانایی تولید محصولات به صورت مستقل از فصل‌های مختلف سال را فراهم می‌آورد.
به نقل از همشهری آنلاین " هزینه ساخت گلخانه 1000 متری هیدروپونیک با توجه به تجهیزاتی که مد نظر دارید، به طور متوسط بین 1.5 تا 3 میلیارد تومان است. کیفیت تجهیزات، برند، نوع گیاهی که می‌کارید و ... در مقدار هزینه نقش بسزایی دارند. بنابراین؛ برای برآورد دقیق‌تر، می‌توانید از لیست قیمت لوله گلخانه و تجهیزات مرتبط استفاده کنید".
این هزینه شاید کمی بالا به نظر برسد. اما در مقابل، سودهی بالاتری خواهد داشت.
متا دیسکریپشن : پرورش گیاهان خیار، گوجه فرنگی، توت فرنگی و فلفل دلمه‌ای در گلخانه را با استفاده از نکات مفید ما برای رشد بهتر تجربه کنید.
