بعد از گذشت سالها از عرضه نسخه اول کال اف دیوتی مدرن وارفیر، اکتیوژن برای احیای یکی از بهترین مجموعه بازی های تاریخ، دست به کار ساخت ریبوت این مجموعه شد تا روح تازه ای در کالبد مدرن وارفیر بدمد.
ساخت نسخه اول و انتشار نسخه دوم ریبوت این مجموعه نشان داد اگرچه به لطف تبلیغات گسترده و جامعه مخاطب وفادار فروش کالاف دیوتی تضمین شده است اما از لحاظ کیفی مدرن وارفیر های کلاسیک همچنان جزو سلاطین بی رقیب این سبک هستند که به سادگی سلطنت خود را به کسی واگذار نمیکنند.
چند وقت پیش نسخه ریمستر بازی کالاف دیوتی مدرن وارفیر را بعد از گذشت هفت سال از انتشار آن بازی کردم.بعد از تجربه نسخه اصلی که سالها از آن میگذشت تجدید دیدار با مدرن وارفیر یک نوستالژی ناب بود.در طول این مدت سعی کردم ویژگی های منحصربفرد این بازی که باعث شده حتی ساخته های جدید اکتیویژن هم توان رقابت با آن را نداشته باشد را مورد بررسی قرار بدم.
بدون شک یکی از دلایل اصلی موفقیت این بازی به خاطر شرایط سیاسی و اجتماعی همان سالهاست، سالهایی که آمریکا با همان بهانه های همیشگی، خاورمیانه را تبدیل به میدان جنگ کرده بود و برای یافتن سلاح های فلان و بهمان به جان ملت های این منطقه افتاده بود.
به طور کلی دغدغه مردم دنیا در آن زمان نتیجه جنگ های خاورمیانه و مبارزه علیه تروریسم بود.
در چنین فضایی ساخت یک بازی با محوریت مبارزه با تروریسم پتانسیل زیادی برای موفقیت داشت اما اشتباه نکنید همان موقع هم بازی های زیادی بودند که به این موضوع پرداختند اما بدلیل ضعف ساختاری به نزدیکی موفقیت کالاف دیوتی مدرن وارفیر هم نرسیدند.پس موفقیت این بازی فقط بخاطر موضوع و شرایط مناسب جامعه نبود بلکه ظرافت و مهارت در ساخت یک عنوان شوتر اول شخص بود که این بازی را برای رسیدن به موفقیت تجهیز کرده بود.
به بحث کیفیت رسیدیم پس بهتر است از همین جا وارد بخش های مختلف بازی شویم و با نگاه فنی تری دلایل موفقیت آن را بررسی کنیم.
یکی از اولین موضوعاتی که در مورد کالاف دیوتی مدرن وارفیر باید به آن اقرار کنیم این است که بازی در بخش گیم پلی بسیار خوش ساخت است.
گیم پلی سرعت بالایی دارد و در طول بازی هیچوقت کاربر را خسته نمیکند.با اینکه از یک بازی شوتر توقع میرود در این خلاصه شود که کنترلر را بردارید شلیک کنید و مسیر را باز کنید اما تنوع مناسب در مراحل و ایجاد تنوع در سلاح ها باعث میشود تا کاربر در طول تجربه خود رویداد های جدیدی را تجربه کند.
مراحل مخفی کاری که باید از اسنایپر استفاده کنید یا نشستن پشت مشین گان هلیکوپتر و حتی فرمان آتش به نیرو های پشتیبانی هوایی و زمینی از ویژگی هایی است که اگرچه امروز کمی عادی شده اما در زمان خود به شدت انقلابی و جذاب بود.
در کنار این گیم پلی جذاب طراحی شخصیت های ماندگاری مثل کاپتان پرایس و رفقای خفنش هم از ویژگی های بارز مدرن وارفیر بود.
اتفاقی که نمیتوان توقع داشت در یک ریبوت اتفاق بیافتد.
مثلاً در نسخه مدرن وارفیر 2019 اکتیویژن تلاش میکند تا با الکس و فرح شخصیت هایی به یاد ماندنی خلق کند اما چند نفر هستند که بعد از تجربه این بازی الکس را در خاطر داشته باشند؟!
در حالی که پرایس، گوست و سوآپ هنوز در خاطر تمامی طرفداران این سری هستند و به بخشی جدانشدنی از خاطرات آنها بدل شدند.
به نظر من ساخت ریبوت برای مجموعه کم نظیری مثل مدرن وارفیر شاید در نگاه مالکین یک حرکت درست به سمت جلب نظر طرفداران قدیمی و جذب مخاطبین جدید باشد اما برای کسانی که نسخه های اصلی را تجربه و با آن خاطره دارند ساخت این عناوین خواه ناخواه قیاسی را بوجود میآورد که بازنده مطلق آن مدرن وارفیر های جدید است.
در واقع موضوعاتی که روزی برای اکثریت مردم دنیا جذابیت داشت در حال رانده شدن به حاشیه هستند، جنگ های علیه تروریسم سالهاست که نمای واقعی خود را آشکار کردند و کشش قبل را ندارند.
از طرف دیگر نبرد آمریکا با روسیه بعنوان محور شرارت هم هر روز بیشتر بوی کهنگی میدهد و برای خیلی ها دیگر رنگ و رویی ندارد.
این مسائل باعث میشود تا این فرضیه بیشتر مطرح بشود که مجموعه کالاف دیوتی نیاز به یک بازنگری کلی در طرح موضوعات خود دارد.اگرچه اکتیوژن قبل از ورود به پروژه ریبوت مدرن وارفیر تجربه ساخت ایده های جدیدتری مثل سفر به آینده و جنگ ماشینی نیز داشت اما نتیجه آنچنان موفقیت آمیز نبود.
موفقیت مجموعه مدرن وارفیر کلاسیک بدون شک نتیجه تلاش و هنر سازندگان آن در خلق اثری نو و تازه بود ویژگی که در یک مجموعه ریبوت به سخت قابل دستیابی است و تجربه ساخت دو نسخه این ریبوت نیز گواهی بر این مدعاست.
یوتیوب گوریلا رو دنبال کنید
