پلی استیشن سالهاست که با ساخت انحصاری های با کیفیت در بازار ویدیو گیم یکه تازی میکند اما خدای جنگ برای پلی استیشن فراتر از یک بازی انحصاری است. در حقیقت God of War برای پلی استیشن یک نماد مهم است که در طول زمان بزرگترین موفقیت هارا برای این برند به وجود آورده است. در بین بازی های خدای جنگ، بدون شک سه گانه اول جایگاه ویژه ای نسبت به دیگر عناوین این سری دارد. در این مطلب قصد دارم سراغ سه گانه اول God of War برم و از دلایل موفقیتش بگم.
اساطیر یونان در فرهنگ عامه غرب یکی از گزینه های محبوب برای روایت داستان های مختلف است. God of Warهم ریشه در همین اساطیر دارد، اما داستان خودش را تعریف میکند و تفاوت های آشکاری با اسطوره شناسی یونان دارد. در اسطوره شناسی یونان، زئوس خدای خدایان، از محبوبیت و احترام خاصی در بین مردم برخوردار بوده است. این الگوی ذهنی تا امروز پا برجا بوده و حتی در آثار اقتباسی از اساطیر یونان هم به ندرت کسی شجاعت تغییر این ساختار و جا به جا کردن شخصیت های مثبت و منفی را به خود میدهد. در اینجا استودیو سانتا مونیکا با برداشتن تمرکز از روی زئوس و تبدیل اون به شخصیت منفی داستان قدمی بزرگ و جاه طلبانه برداشت تا یکی از بهترین داستان های تاریخ با موضوع اساطیری را خلق کند.
حالا که شخصیت های اساطیری به افراد شرور و منفی داستان تبدیل شدند نیاز بود تا یک قهرمان وارد داستان بازی شود و در برابر قدرت نامحدود خدایان بایستید. کریتوس که پس زمینه های داستانی او را در طی بازی میبینیم در نگاه اول شخصیتی خشن، نترس و جنایت کار است اما به لطف روایت بی نظیر بازی و پیچش های داستانی، مخاطب به مرور به جای محکوم کردن او و رفتارش به سمت همذات پنداری و هم سو شدن با او حرکت میکند.
God of War یک اثر هک اند اسلش بود که بخاطر کیفیت و استانداردی که ارائه داد به سرعت تبدیل به یک الگو موفق برای دیگر توسعه دهندگان شد. مبارزات پویا و نفس گیر در طول بازی و تنوع مناسب دشمنان باعث میشد تا بازیکن با چالش های جدی روبرو باشد. تنوع دشمنان و سبک مبارزه آنها بازیکن را مجبور به استفاده از سلاح های متفاوت و سیستم اپگیرد داخل بازی میکرد تا با ارتقاء کریتوس دشمنانش رو از سر راه بردارد. با این حال بزرگ ترین نقطه قوت بازی در بخش گیم پلی مربوط به باس فایت های بازی بود. کریتوس در طول ماجراجویی های خود و انتقام از خدایان با انواع و اقسام موجودات اساطیری در قالب باس فایت مبارزه میکند و به یاد ماندنی ترین قاب های بازی را خلق میکند. برای مثال کریتوس در ابتدای نسخه دوم با مجسمه رودز مبارزه ای نفس گیر دارد و در چند مرحله موفق به نابودی او میشود. یا در نسخه سوم باز هم در صحنه های ابتدایی بازی با یکی از شگفت انگیز ترین باس فایت های تاریخ یعنی پوزایدن روبرو میشویم که باز هم توسط کریتوس به بدترین شکل ممکن سلاخی میشود. اگرچه در هر دو نسخه اول و دوم شاهد نبرد های ماندگار بین کریتوس و موجودات مختلف هستیم اما در نسخه سوم این مبارزات از همیشه جذاب تر، حماسی تر، و البته خشن تر است. دلیل آن هم حضور خود خدایان بعنوان باس فایت ها است که قربانی خشم و نفرت کریتوس میشوند و همگی به بدترین شکل ممکن کشته شده و از بین میروند.
خدای جنگ در بخش گرافیک هم حرف های زیادی برای گفتن داشت. توسعه دهندگان انحصاری های پلی استیشن به خوبی با پتانسیل کنسول های خود آشنایی هستند و برای همین توان ساخت بازی هایی با بیشترین گرافیک ممکن را دارند. God of War هم با همین فرمول ساخته شد و در زمان خودش بعنوان برجسته ترین بازی نسل شناخته میشد. کیفیت بازی در بعد فنی و بصری، با توجه به سخت افزار در دسترس توسعه دهندگان در آن زمان فوق العاده است. God of War در بخش موسیقی هم جزو بیاد ماندنی ترین آثار ویدیو گیم به شمار میرود. بازی در این بخش به خوبی خود را با ریتم بازی هماهنگ میکند و از موسیقی های حماسی و جذاب در بخش های مختلف مثل مبارزات و باس فایت ها استفاده میکند. در کنار موسیقی بی نظیر بازی، صداگذاری شخصیت ها هم در نوع خود شنیدنی و دقیق کار شده است. دوبلور شخصیت ها بر اساس خصوصیات آنها انتخاب شده و این به عمق شخصیت پردازی شخصیت ها کمک کرده است.
سالها از سه گانه God of War و داستان کریتوس و نبردش با خدایان المپ میگذره اما برای من لذت تجربه این سه گانه با بازی های اخیر گاد آف وار فرسنگ ها فاصله دارد. اگرچه کریتوس جدید جذابیت های خودش را دارد اما ویژگی های شخصیتی کریتوس در سه نسخه اول به مراتب هیجان انگیز تر و جدید بود. نظر شما در مورد بازی های God of War کلاسیک چیه؟ به نظر شما بزرگترین نقطه قوت این بازی ها در کجا بود؟ حتماً برامون کامنت کنید و نظرتان را با ما به اشتراک بگذارید.
برای ارتباط با ما و دیدن محتواهای جدید گوریلا کانال تگراممون رو دنبال کنید
