آشنایی با گیتار الکتریک

گیتار الکتریک یا گیتار برقی در زمره ی سازهای خوش آوایی قرار می گیرد که در میان علاقه مندان به موسیقی از طرفداران بسیاری برخوردار است. این ساز محبوب در انواع رنگ ها و حتی گاها طراحی های جذاب در بازار موجود است.
در ادامه با ما در ویرگول همراه باشید.

گیتار الکتریک را متعلق به دهه ی 1930 می دانند، این ساز مناسب برای همنوازی ها است و برای تکنوازی مورد استفاده قرار نمی گیرد. هنگامی که نوازنده شروع به نواختن این ساز می کند لازم است تا برای منتشر شدن موسیقی حاصل از ارتعاش سیم های این ساز، گیتار را به یک تقویت کننده متصل کند.

آوای گیتار الکتریکی

درواقع گیتار برقی آوایی با سطح صدای پایین دارد و برای وضوح و قوی شدن صدای خود محتاج امپلی فایر و اسپیکر خواهد بود. آنچه لازم است در رابطه با سبک های نواخته شده با این صدای بخصوص بدانید اینکه؛ جاز، متال، راک و موسیقی پاپ سبک هایی هستند که از این ساز به وفور در موسیقی خود بهره مند می شوند. البته اغلب این ساز را منحصر به سبک های راک و متال می دانند.

این گیتار دارای شش سیم است که سه سیم آن صدای بم و سه سیم دیگر آن صدای زیر تولید می کنند. بدنه ی این ساز نیز بر دو نوع است؛ بدنه ی تو پُر که مخصوص نواختن موسیقی راک و متال است و بدنه ی تو خالی که منحصر به نواختن موسیقی زیبای جاز است.
گیتار الکتریک عموما مناسب برای نواخته شدن در اجراهای روی صحنه است. توجه داشته باشید که یادگیری گیتارهای معمولی دروازه ی ورود به دنیای یادگیری این ساز پرطرفدار است. به این ترتیب اگر در دسته ی علاقه مندان به گیتار برقی قرار می گیرید و تمایل به یادگیری این ساز دارید بهتر است با گیتارهای معمولی و حتی با گیتار کلاسیک شروع کنید.

گیتار برقی و تفاوت های آن با گیتار آکوستیک

گیتار برقی مانند گیتار آکوستیک دارای شش سیم است اما این دو ساز از نظر صدا و همچنین از نظر آموزش و نواختن با یکدیگر متفاوت هستند. به  این ترتیب گیتارهای برقی برای نواخته شدن محتاج یک تقویت کننده هستند زیرا صدای ایجاد شده توسط سیم ها یک صدای پایین است، در حالی که گیتار آکوستیک از چنین نیازی مستقل است.
گیتارهای برقی مخصوص نواخته شدن در همنوازی ها هستند و برای اجراهای روی صحنه طراحی شده اند در حالی که گیتار آکوستیک را می تواند برای تکنوازی و اجراهای دوستانه نیز مورد استفاده قرار داد.
تفاوت دیگر در ظاهر این دو گیتار است که به راحتی از یکدیگر قابل تمیز دادن هستند، گیتار برقی دسته ای بلند دارد و ضخامت آن نسبت به گیتار آکوستیک بسیار کمتر است و معمولا تنوع رنگی دارد که این ویژگی در انواع گیتار آکوستیک کمتر به چشم می خورد.

اجزای تشکیل دهنده گیتار الکتریک

گیتار برقی سه مدل گیتار الکتریک استاندارد، گیتار الکتریک نیمه آکوستیک و گیتار بیس را شامل می شود. این گیتار به طور معمول از سر دسته گیتار، دسته، بدنه و سیم ها تشکیل می شود.
به این ترتیب سر دسته ی یک گیتار را با جزییاتی به عبارت پیچ های مربوط به کوک، قسمت تنظیم کننده مخصوص دسته، بخش حفظ کننده ی راهدان مربوط به خرک می شود. همچنین دسته شامل تخته انگشت گذاری، علامت ‌های نشان شده شیار زیر سیم، شیارهای پرده و بندگاه دسته می شود.

بدنه ی گیتار نیز شامل زخمه گاه، رابط، زین ها، پل گیتار، کوک کننده پشتی، بازوی لرزش، کلید مربوط به گزینش کننده زخمه­ گاه، پیچ‌های مرتبط با تنظیم‌ اصوات، قسمت خروجی دهنده  یا ارتباط گیرنده تی‌آراس و تسمه بند است.
سیم ها نیز تشکیل می شوند از سه سیم تولید کننده ی صدای بم و سه سیم تولید کننده صدای زیر که هنگام نواختن قابل تشخیص خواهند بود.