سینا ساعی فعالیت خود را ابتدا با گروه "رجز" آغاز کرد؛ این گروه شامل کچی بیتز به عنوان آهنگ‌ساز، و مافی و ساعی به عنوان رپر بود. در ابتدای فعالیتش، این گروه موفق شد چند همکاری مشترک با یاس و علیشمس و ... انجام دهد که عمدتاً به محبوبیت نسبی دست یافتند.
پس از چند سال، این گروه با بازسازی و تغییر برند به صحنه موسیقی بازگشت؛ با سبک، نوع فعالیت و جامعه مخاطب جدید و حتی نامی متفاوت. گروه تیک تاک طی سال‌های فعالیت خود به معروفیتی اجتناب‌ناپذیر دست یافت.
با گذر زمان، حوزه فعالیت هنرمندان تیک تاک از هم فاصله گرفت؛ کچی بیتز بیشتر به سمت موسیقی پارتی، مافی به موسیقی پاپ، و ساعی به جریان به اصطلاح زیرزمینی نزدیک شد. این موضوع از حداقل نقل‌قول‌ها و عکس‌هایی که از او با افراد آن سمت منتشر می‌شد، قابل مشاهده بود.
با مهاجرت کچی بیتز به کانادا، حلقه ارتباطی تیک تاک عملاً از هم پاشید. سینا ساعی در آن دوره به خدمت سربازی رفت و پس از بازگشت، شخصیتی کاملاً متفاوت از خود ارائه داد که کیلومترها از ساعیِ مدنظر عموم دور بود؛ به‌طوری که سخت می‌شد او را به عنوان یک رپر در نظر گرفت.
این تغییر چه نتیجه‌ای داشت؟ ساعی در این مدت با ورودش به عرصه تئاتر توجه زیادی را جلب کرد؛ به گونه‌ای که با ورود به یک صنعت رو به افول، توانست جامعه مخاطبی متفاوت را به سمت خود جذب کند. فرد دیگری که فعالیت مشابهی انجام داده، یاس است که با بازی در فیلم "رعد، یک داستان زنانه"، به سمبل یک رپر خانوادگی تبدیل شد. یاس در این فیلم که درباره مشکلات زنان است، با موضوعات دهه هشتادی به تصویر کشیده شد.
ساعی تلاش می‌کند تا فعالیتی مشابه را از خود به نمایش بگذارد، اما حداقل در ترک‌های اخیرش نشان می‌دهد که دچار دوگانگی در فعالیت خود شده است؛ او یک جامعه مخاطب دارد که از زمان تیک تاک همراه او بوده و از او محتوای رپ‌تر و بی‌پرواتری را انتظار دارند. جامعه مخاطب دیگر او، افرادی هستند که از ساعی فعالیت‌هایی مشابه یاس، مودب‌تر و به اصطلاح فیلترشده‌تری را می‌خواهند.
مشخص است که ساعی دیگر شور و اشتیاقی برای ادامه فعالیت در رپ فارسی ندارد و این کار برایش به یک عادت ناخوشایند تبدیل شده است.
موزیک "تهران" از ساعی نشانه‌ای از تلاش او برای راضی‌کردن همه است. او سعی می‌کند با استفاده از الفاظی که مورد تأیید خانواده‌های ایرانی است، به نوعی اعتراض کند. راضی‌کردن حاکمیت نیز برای او مهم است، زیرا ساعی تنها چند قدم تا تبدیل شدن به یک هنرمند مجاز فاصله دارد.
این عوامل دست به دست هم داده‌اند تا ما با یک فاجعه صوتی مواجه شویم؛ ملغمه‌ای از ایده‌های قدیمی که هرکدام به تنهایی می‌توانستند موزیک بهتری ارائه دهند.
نتیجه نهایی ترک، برعکس خواسته ساعی است؛ نه خانوادگی است و نه خیابانی، و حتی طرفداران قدیمی او را نیز راضی نمی‌کند. تنها کسانی که این موزیک را تأیید می‌کنند، مقامات هستند؛ زیرا نه از خط قرمزی عبور کرده و نه خروجی غیرمعمولی را ارائه می‌ده.
نویسنده : Re6el
