کاربازی

کاربازی یکی از پدیده‌های اجتماعی مهم در رپ فارسی است و تقلیل آن به صرفاً یک گروه موسیقی، تنها نشانگر عدم آگاهی مخاطب از عمق و اهمیت آن است.

در اکباتان، امکان ندارد چند دقیقه قدم بزنی و افرادی را نبینی که استایل‌های ورزشی یا ترپی ندارند. این نوآوری‌ها در حوزه پوشش و موسیقی، ریشه در زندگی و زیست‌محیط مردم این منطقه دارد. اکباتان، به عنوان مکانی که در ابتدا برای طبقه متوسط شهری ساخته شد، از سبک زندگی سنتی فاصله گرفته و به فضای جدیدی برای مدرنیته تبدیل شده است.

بعد از انقلاب سفید و با از بین رفتن ساختار فئودالی و جایگزینی آن با بورژوازی، طبقه‌ای به نام "متوسط مدرن" یا "متوسط شهری" شکل گرفت؛ طبقه‌ای که برخلاف جامعه سنتی، از تحصیلات عالیه برخوردار بود، به دانشگاه رفته و ارتباط بیشتری با فرهنگ پاپ غرب داشت. اکباتان به‌عنوان محل اقامت بخشی از این افراد انتخاب شد که به دلیل ارتباط با زندگی و فرهنگ خارج از کشور، آگاهی بیشتری نسبت به موسیقی بین‌المللی داشتند.

از منظر معماری، اکباتان تحت تاثیر نسل دوم معماری سوسیالیستی شوروی بود که طراحی آن موجب افزایش تعاملات اجتماعی میان ساکنان شد. این نوع معماری و روابط اجتماعی مستحکم، محیطی مناسب برای شکل‌گیری یک جامعه هنری فراهم کرد.

در اوایل دهه هفتاد، با پیشرفت تکنولوژی و باز شدن فضای سیاسی، موسیقی‌های غربی نظیر راک، بلوز، و کانتری وارد ایران شدند. اکباتان به دلیل دلایلی که پیش‌تر مطرح شد، یکی از اولین مناطقی بود که هیپ‌هاپ را جذب کرد و به مکانی برای رشد پارکور و بی‌بوی‌ها تبدیل شد. همچنین، فضای پیچیده و تو در توی اکباتان، تا حد زیادی از دخالت نیروهای انتظامی جلوگیری می‌کرد و آن را به محلی امن برای تجمع هنرمندان تبدیل کرده بود.

طبقه متوسط مدرن اکباتان، به طور قطع، رویکرد متفاوت‌تری نسبت به مسائل مانند مواد مخدر نسبت به طبقه سنتی داشت. اولین رپرهای ایرانی که از موادی مانند ماشروم، جوینت، لین، و کوکائین استفاده کردند، از اهالی اکباتان بودند (مانند داریوش، پایا، ام‌سی آریا و...). همچنین تحقیقات علمی در حوزه نورولوژی نشان داده است که در مکان‌هایی با مراودات اجتماعی بالاتر، افراد کشش بیشتری به سمت مواد مخدر دارند.

داریوش تبهکار در سال ۱۳۷۴ در اهواز متولد شد و پس از مدتی به همراه خانواده به اکباتان، محل سکونت پدربزرگش، احمد محمود (یکی از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر)، مهاجرت کرد. داریوش در دبیرستان به همراه بامداد، گروه موسیقی پلاک را تأسیس کرد. بعد از اضافه شدن دیگرد و پدرام به عنوان میکس‌من و آهنگساز، این گروه تکمیل شد. پلاک تحت تاثیر نیهیلیسم و ناامیدی نسل جوان پس از سال ۱۳۸۸ شکل گرفت؛ زمانی که ناکامی‌های اجتماعی و سیاسی، فقدان آزادی‌های مدنی و نبود پذیرش اجتماعی بر جامعه تأثیر عمیقی گذاشته بود.

داریوش با انتشار میکس‌تیپ سرباز صفر به شهرت رسید و با همکاری با هیچکس، جایگاه خود را در عرصه رپ فارسی تثبیت کرد. با ترک خداحافظ، به نوعی با گروه پلاک خداحافظی کرد و به ملتفت پیوست. اما پس از مدتی و انتشار چند ترک موفق، از این گروه نیز جدا شد.

پس از خروج از ملتفت، داریوش در آلبوم دهقان حضور پیدا کرد و ترک حلبی‌آباد را با همکاری رض منتشر کرد. او سپس اعلام کرد که در حال ساخت یک آلبوم جدید است و با انتشار سینگل ترک‌های بالاتر و تهرون، همچنان توانایی‌هایش را به نمایش گذاشت.

با گذشت مدتی، داریوش پس از یک سکوت نسبی و با حواشی مربوط به اعتیادش، با انتشار یک فری‌استایل جدید و استایلی متفاوت به صحنه موسیقی بازگشت. بیت این اثر از دو بیت سوییچ تشکیل شده بود که هر دو الهام گرفته از صحنه مامبل‌ترپ آمریکا بودند. پس از این بازگشت موفق، اعتیاد داریوش افزایش یافت و شایعات پیرامون او قوت گرفت.

داریوش به همراه مظنون لیبل کاربازی را تأسیس کرد. فضای کاربازی تحت تأثیر گروه‌هایی نظیر ایسپ ماب و تریپل ایکس، و با الهام از گنگستا‌ترپ‌های آمریکا شکل گرفت. این تاثیرات در آثار علی اسکار، سومین عضو گروه، به وضوح قابل مشاهده است.

بعداً متین فتاحی و امینک به کاربازی پیوستند و با اضافه شدن بکس به عنوان تنها عضو دیگر با تجربه ریکورد، هسته اصلی گروه تکمیل شد. سپس دورچی بعد از ریکورد کارتوهاشمی به جمع آن‌ها اضافه شد و به همراه ارشیا پروانه، اعضای اصلی و ثابت کاربازی را تشکیل دادند.

جذابیت کاربازی در تنوع اعضای آن نهفته است. مظنون سبکی نزدیک به داریوش دارد و از اعضای قدیمی‌تر گروه است. علی اسکار سبکی شبیه به چیف‌کیف و لیل‌درک از صحنه شیکاگو دارد. متین فتاحی با امضای ملودیک‌تر و الهام گرفته از راک شناخته می‌شود. بکس سبک‌های کثیف‌تر و خشن‌تر را انتخاب می‌کند. امینک با ترکیبی از ملودیک و هاردترپ شناخته می‌شود و تاثیرات ایسپ راکی یا حتی فیوچر در آثارش دیده می‌شود.

ارشیا پروانه با تلفیق شعر کلاسیک فارسی با مامبل، سبک خاص خود را به کاربازی آورده است. در نهایت، داریوش نقطه اتصال تمامی اعضای گروه است.

کاربازی را می‌توان به عنوان انقلابی در رپ فارسی دانست. گروهی که کلیشه‌های قدیمی را کنار گذاشت و سبک‌هایی نظیر مامبل، ریج و ترپ را از صحنه‌های موسیقی آمریکا وارد ایران کرد. تاثیرگذاری آن‌ها به حدی بود که می‌توان آن‌ها را به عنوان پدران نوسکول فارسی در کنار چهره‌هایی چون کچی، هیپاپولوژیست و خلسه شناخت.

نویسنده : re6el (دامون)